وقتی تروریست و فاشیست ها شعار دموکراسی می دهند؟!!

بی شک، افکار عمومی را نمی توان با شعار، پروپاگاندا و هیاهوی تبلیغاتی فریب داد. خانم مریم عضدانلو مسئولیت رهبری و مدیریت یکی از تبهکارترین فرقه های دوران معاصر را بر عهده دارد. او و همسر دومش مسعود رجوی به شهادت تعداد زیادی از جدا شدگان مجاهدین حتی به عناصر و کادرهای تشکیلاتی معترض و منتقد که سالیان دراز برای دارودسته ی رجوی فداکاری کرده بودند به جرم خروج از مناسبات فرقه ای و اسارتگاه اشرف، رحم نکردند و از دم تیغ گذراندند و آنان را تحت شکنجه های قرون وسطایی در دوران چک امنیتی قرار دادند. حال خانم مریم عضدانلو سعی دارد با حمایت بیگانگان و امپریالیست ها آتش خشونت طلبی و ستیزه جویی را در میهن عزیزمان ایران شعله ور کند و با استفاده از ترویج خشونت و سوء استفاده از برخی عناصر ناآگاه داخلی و فریب آنان با طرح شعارهای دموکراسی خواهی، ماهیت فاشیستی فرقه ی مجاهدین و دارودسته ی رجوی را که در طی بیش از سه دهه جز جاسوسی برای بیگانگان و کشتار هم وطنان و جوانان ایرانی کار مثبت و درخوری انجام نداده اند، لاپوشانی کند. اما آیا می توان واقعیت های تاریخی را کتمان نمود و تحرکات تروریستی و خشونت طلبانه فرقه ی تبهکار مجاهدین را که منجر به کشتار هزاران نفر از شهروندان بیگناه ایرانی شده است را انکار کرد؟ خانم مریم عضدانلو و سایر سران فرقه ی تروریستی و ستیزه جوی مجاهدین این روزها سعی دارند فریبکارانه خود را حامی جنبش و قیام ملت های منطقه ی خاورمیانه و شمال افریقا مطرح کنند در حالی که فرقه ی مجاهدین بیش از سه دهه است متحد استراتژیک رژیم های مستبد و دیکتاتوری چون صدام، پادشاه اردن و حسنی مبارک بود و از سوی آنان ساپورت می شد. آیا تروریست ها، فرقه ها و عناصر تمامیت خواه و خشونت طلب می توانند علیرغم همه ی سوابق تبهکارانه از آزادی و دموکراسی سخن بگویند؟ آیا حافظه ی تاریخی ملت ها این اجازه را به فریبکاران خواهد داد؟ جای دارد به خانم مریم عضدانلو گوشزد کنم که سعی کند از مفهوم تحقیقات و مطالعات برای واکاوی تحولات اخیر استفاده کند تا بفهمد که بسیاری از جنبش های اخیر خاورمیانه و شمال افریقا از آموزه ها و روش های غیر خشونت آمیز برای گذار به دموکراسی بهره میبرند و روش ها و شیوه های دموکراتیک با ماهیت افکار، ایدئولوژی تمامیت خواهانه و ساختار فرقه ای مجاهدین در تضادی آشکار و بنیادین است. بیش از یک سال است خانواده های افراد مستقر در اسارتگاه اشرف از ایران و کشورهای اروپا، امریکا و کانادا برای دیدار فرزندان و عزیزانشان با تحمل سختی های و خطرات سفر راهی عراق می شوند آنان از خواسته ها و مطالبات مشروع و قانونی خویش سخن می گویند اما خانم مریم عضدانلو و سایر سران فرقه ی مجاهدین انگار گوش شنوایی ندارند و از طرح خواسته های قانونی و دموکراتیک خانواده ها هراسان و آشفته حال شده اند؟ منطقی ست خانم مریم عضدانلو کمی به خود آید و به جای طرح شعارهای فریبکارانه و ژورنالیستی به مطالبات و خواسته های مشروع اعضای خانواده های مستقر در درب ورودی اشرف گوش فرا دهد و از واکنش های انفعالی و سخیف در رابطه با خانواده ها پرهیز کند. آرش رضایی