کشتن یا به کشته دادن اسیران اشرف

توضیحی در باب وقایع اخیر اردوگاه مجاهدین خلق در عراق

مجاهدین خلق میدانند که خیلی ها دوست دارند ژست حقوق بشری بگیرند و خشونت و کشتار را محکوم کنند تا چهره خوب و موجه ای از خود نشان دهند ؛ پس صحنه را برای این گروه طوری میچینند که به راحتی آنها را فریب داده و از آنها سوءاستفاده کنند. نشان دادن صحنه های دلخراش از زخم و خون و زجه و زاری کافی است که خیلی ها بدون اینکه زحمت کنکاش و بررسی وقایع اتفاق افتاده را بخود بدهند ؛صرفأ محکوم کنند.صحنه ها به اندازه ای دلخراش انتخاب شده که محکوم کنندگان و منتقل کنندگان خبر؛ ناخواسته از ادبیات مجاهدین استفاده کرده وخبر را با تیتر" حمله ارتش عراق به پناهندگان بی دفاع کمپ اشرف " منتشر میکنند. سابقه حضور نیروهای مسلح در اطراف کمپ اشرف به زمان صدام برمیگردد همیشه در اطراف قرارگاه و در بخشهایی از داخل قراگاه نیروی نظامی وجود داشته است و همیشه هم مجاهدین نسبت به این نیروها با کمال احترام برخورد میکردند. و البته آنها هم از مجاهدین حمایت میکردند و یکی از اهداف حضورشان ممانعت از فرار ناراضیان بود ؛ نیروهای آمریکایی هم به همین منوال حضور داشتند و بعد از خروج آمریکایی ها نیروهای عراق آزاد شده از دیکتاتوری و استبداد درهمان محل مستقر شدند ؛ دولت عراق از آنجا که خواهان جنگ با همسایه هایش و یا شیوه های کثیف ترور در کشورهمسایه برای باج گیری نبود،لاجرم نیازی نیز به گروههای مثل مجاهدین نداشت.مجاهدین هم که یخ استراتژی خیالیشان نگرفته بود و امکان کسب قدرت در ایران با حمایت صدام یا آمریکا را از دست داده بودند. عملا تنها راه مطرح شدن خود در صحنه سیاسی و بین المللی را خلاصه کردند به خوشخدمتی و مزدوری برای بیگانه و درخواست کمک از آنها و به کشتن دادن اعضایشان که حالا مصرف دیگری نداشتند.در مورد مزدوری و جاسوسی البته خدمات مجاهدین برای غرب و شرق مسبوق به سابقه است والبته در به کشتن دادن اعضایشان هم یدطولایی دارند ؛ بارها مسعود رجوی بعد از عملیاتها یا تهاجمات نافرجام این گروه اعلام کرده بود که ما پذیرفته بودیم سه برابر این کشته بدهیم و در آنصورت بازهم برای ما صرف داشت؛ و البته صرف و سود این کشته ها آنموقع حمایت بیشتر صدام بود. اما امروز مجاهدین مدعی هستند که ارتش عراق به آنها حمله کرده ؛ ساعت سه یا چهار نیمه شب به وقت محلی ؛ ادعایی عجیب که حتی شواهد هم آن را تایید نمیکند ؛ محل درگیری بین دو تا سه کیلومتر با محل استقرار و استراحت اعضای کمپ اشرف فاصله دارد و اگر آنها بقول مجاهدین با زرهی حمله کرده بودند این فاصله را میتوانستند در چند دقیقه طی کنند، مجاهدین همه کلاه خود و دوربین فیلم برداری و ساچمه زن دارند یعنی همان نیمه شب برای درگیری آماده بوده اند. ترتیبات پخش برنامه ماهواره ای از اروپا و انتقال فیل که حداقل همیشه در این موارد از یک روز قبل باید اتخاذ میشد به خوبی اتخاذ شده بود و فیلمها تقریبا بلافاصله برای پخش آماده شده بود. باوجود همه ملاحظات در فیلم برداری بازهم سنگ پرانی آنها و حمله با بیل و ساچمه زن در همان فیلم هایی که خودشان از صحنه تهیه کرده اند قابل مشاهده است ؛ در این درگیری ها مجاهدین مجروحینشان را نه برای درمان که برای تبلیغات و فیلم برداری منتقل میکنند. صحنه تنفس مصنوعی خفه کننده به مجروحی که ازناحیه پا مجروح شده است و پشت وانت در حال انتقال است بخوبی نشان میدهد که صحنه فقط برای فیلم برداری آماده شده حتی اگر منجر به کشته شدن زخمی ها بشود ؛ لابد به قول مسعود رجوی صرف و سودی برایشان دارد. همزمان مجاهدین صحنه دیگری را هم برای فیلم برداری و مطرح شدن تدارک دیده اند ؛ کنفرانس مطبوعاتی برای غالب کردن یک مرکز صنایع تهیه و برش قطعات بعنوان سایت هسته ای ؛ و البته هواداران رو به افول این گروه هم دستور گرفته اند که بلافاصله در شهرهای مختلف اروپا در اعتراض به کشته شدن افراد کمپ اشرف اقدام به تظاهرات و جلب توجه نمایند و البته سازمان مجاهدین امید بسته بود که خون این اعضا برای به خیابان کشاندن هواداران و بیشتر کردن آنها انگیزه کافی را ایجاد کند. بررسی نحوه مرگ افراد و کالبد شکافی پزشکی قانونی بررسی و تحقیق از تک تک افراد مستقر در این کمپ بدون شک به روشن شدن حقیقت کمک زیادی خواهد کرد. چیزی که سازمان از آن وحشت دارد جمع شدن سیاح و سیم های خاردار اطراف قرارگاه است یعنی یکی از عواملی که مجاهدین توانسته اند با آن فرقه خودشان را شکل بدهند. بجای چشم و گوش بسته محکوم کردن بیایید برای کشتار و قتل عامی که مجاهدین تدارک دیده اند فکری بکنیم. چرا مجاهدین اصرار دارند سه هزار نفر را در عراق نگاه دارند و با تمام قوا مانع خروج آنها به کشورهای آزاد می شود. مجاهدین میدانند که خروج این افراد مساوی با لو رفتن جنایات و نابودی کامل آنها خواهد بود. آنها ترجیح میدهند که با به کشتن دادن آنها (همه آنها) پرونده اشرف را راز آلود و غم بار و البته مظلومانه ببندند تا خود بتوانند بر جنازه آنهایی که به کشتن داده اند بگریند.کاری که با درگیریهای اخیر و تحریک نیروهای عراقی مقدمه اش را چیده اند. این چیزی است که باید محکوم کرد.