بی گمان بیانیه صادره سازمان در روز نهم شهریور را بعد از انتقال سری ششم شنیدیم. سازمان با گستاخی تمام بر بی توجهی عمدی خود در قبال توافقات مکتوب دسامبر سال گذشته خود با نیروهای عراقی و ملل متحد (آذرماه 90) در خصوص برنامه زمانبندی تخلیه اشرف بالیده و ضمن به رخ کشیدن ماهیت نفاق گونه و فرصت طلبانه خود و اعلام لقبی برای این ایام آن را کارزار 100 روزه خود در مقابله با مهلت های داده شده مقامات عراقی عنوان نموده است. برای همگان آشکار است که هدف سازمان تماما مصارف داخل تشکیلاتی این موضوع مطرح بوده و هیچ ماحصل سیاسی مشخص عاید سران سازمان در این مدت تلف شده، نشده است. مصادیق بارز این خود فریبی ها در طول دوران پرنکبت سازمان بسیار زیاد است. یادم هست در سالهای 1360 و 1361 سازمان در اخذ یکسری اقدامات از قبل تعیین شده و نابخردانه مبادرت به تنظیم و اجرای روابط تشکیلاتی سوزاننده نموده بود و قصد داشت با این فریب و دجالیت روند استمرار عفو عمومی زندانیان امنیتی را مانع شده و با میدان فرستادن چند نوجوان و جوان کم سن و سال احتمالا بهره برداری های سخیفانه و به اصطلاح حقوق بشری خود را به اجرا گذارد. سازمان در بین همان عده قلیل خود چنان ابهت کذایی برای خود دست و پا کرده بود که بعدا با فروپاشی این بچه بازی های خنده آور مشخص گردید مسئولین امر از مدتها پیش بموضوع اشرافیت داشته و سرنخ های لازم را دنبال می نمودند. در صحبت با خیلی ازاین افراد، آنها اعلام میکردند رفتار همان چند نفر گرداننده برای ما چنان وانمود میشد که اصلا سیستم قضایی مملکت دست اینهاست؟؟!!؟ در حالیکه موضوع عکس بود. حال بحث این کارزار 100 روزه سازمان نیز همان خواب پنبه دانه است که سران سازمان فقط در خواب همیشگی خود آن را خواهند دید. 1- آیا واقعا این اقدام 100 روز گره ای از مشکلات سازمان را باز کرده است؟
2- آیا موجب جلب حمایت های خارجی بیشتری شده است؟
3- آیا نظر مساعد اربابان خودشان یعنی امریکاییان را در بیرون آوردن از لیست گروههای تروریستی تحقق بخشیده است؟
4- ایا انسجام تشکیلاتی را مضاعف نموده و انظباط آهنین را در آن حداقل برای یک ساعت گنجانده است؟ باید گفت سیل ویرانگر انزجار و تنفر خانواده های فداکار که اینک تجارب سه سال نبرد با سران جنایتکار سازمان را یدک می کشند برای ضربه ای نهایی به شاکله وارفته سازمان با اصرار بر خواسته اجرای ملاقات با اعضای اسیرشان در راه است. بنظر میرسد عمر سیاسی و تشکیلاتی سازمان در آخر راه خود است و بسته شدن پرونده اردوگاه اشرف این نوید را میدهد که مرحله بازپسگیری قعله اورسورواز در مرحله آغاز باشد.
فرید