نامه سرگشاده به خانم” مگان رود” مسئول حقوق بشر زنان سازمان ملل

به مناسبت 8  مارس روز جهانی زن  با سلام و تقدیم احترام من بتول سلطانی از اعضای سابق شورای رهبری سازمان مجاهدین خلق ایران با ساختاری سکت بودم. من اوایل انقلاب جذب این سکت شدم و مدت 20 سال را در درون تشکیلاتش  سپری کردم و اکنون بعد از رهائی  برای احقاق حقوق پایمال شده زنان و هم اکنون در حدود 1000 زن که هنوز در تشکیلات این سازمان به سر می برند و خیلی از آنها مورد سوء استفاده جنسی توسط رهبر جریان سکت به واسطه مریم رجوی قرار گرفته اند.  دروغ و فریبی که وجود دارد این است که این خانم خودش مدعی است که از حقوق زنان میهن! دفاع می کند و در یکی از سایتهای وابسته این سازمان به نام سایت همبستگی ملی قسمتی هست "طرح شورای ملی مقاومت درباره آزادیهای و حقوق زنان" که البته شعارهای جالبی هست ولی به هیچکدام از آنها عمل نمی شود و فقط برای شعار و فریب افکار عمومی است. این خانم بخصوص بعد از خروج از لیست تروریستی خودش تماما در حال اروپا گردی است و رایزنی برای تحمیل کردن تشکیلاتش و همسرش بعنوان رهبر به جامعه جهانی … در حالیکه همین الان زنانی همانند بردگان در خانه های تیمی این سازمان در اروپا یا در لیبرتی کنترل شدید می شوند کماکان امکان ارتباط با دنیای خارج از فرقه را ندارند. نیازهای جنسی و عواطف انسانی آنها سرکوب می شود و به اجبار بایستی عواطفشان را نثار رهبری رجوی کنند. شاهدانی برای این مسئله وجود دارد که حتی معترضانی در سطح شورای رهبری در این تشکیلات به قتل رسیدند خانمها مهری موسوی و مینو فتحعلی ولی هر دو بعدا بعنوان کشته جنگ آمریکا معرفی شدند ما برای هر گونه شهادت در برابر هر دادگاهی که برای اعاده حقوق این زنان تشکیل بشود آماده هستیم. من خودم شخصا مورد تهدید و ترور شخصیت توسط این سازمان به رهبری مسعود رجوی و همسر سومش مریم قجر عضدانلو شده ام و در سایت پاساگاردسیتی وابسته به این تشکیلات هنوز هم این ترور شخصیت وجود دارد البته اینکار توسط این سازمان نه تنها در مورد من بلکه حتی در مورد تمامی منتقدان این سازمان مصداق دارد حتی مارتین کوبلر نماینده سازمان ملل هم از این اتهامات و ترور شخصیتی مصون نمانده است. تمامی اعضای این سازمان در تشکیلاتشان در لیبرتی و یا اروپا کنترل شدید تشکیلاتی می شوند. آنها از دسترسی به رسانه ها محروم هستند. بعضی از اعضاء هستند باوجودیکه در اروپا مهد آزادی و دمکراسی هستند اما سالهاست که از قلعه اورسورواز خارج نشده اند. خیلی از زنان ناراضی هنوز در زندانهای این تشکیلات به سر می برند. این سازمان سعی میکند ازاعضاء افرادی جان باخته و فدائی رهبری جلوه دهد و به همین منظور بطور تشکیلاتی خودسازیهائی را در پروسه دستگیری مریم رجوی در ژوئن 2002 طراحی و برنامه ریزی کرد که در آن بسیاری خودسوزی کردند واز جمله دو زن بنامهای صدیقه مجاوری و ندا حسنی. بعلت سرکوب مستمر غریزه جنسی و عواطف و احساسات خانوادگی و مادری و حتی انسانی توسط رهبری این جریان و سلسله مراتب تشکیلاتی این انسانها رفتارهای غیر عادی می کنند مثلا به خانواده خود دشنام می دهند که به وفور می توانید از این دشنام نامه ها را خطاب به خانواده هایشان در سایتهای آنها مشاهده کنید. رهبری این فرقه بصورت مرحله ای و طی 20 سال حکومت صدام حسین در عراق و با همکاری استخبارات عراق روی این اعضاء مراحل تفتیش عقاید و بعد طلاق و جدا کردن کودکان آنها و قطع از دنیا و جامعه و استفاده ابزاری از تک تک نفرات و نگهداشتن آنها در عراق دست زده است برای اینکه رجوی تشکیلاتش را به آمریکا یا به کشورهای اروپائی تحمیل کند. در حقیقت رهبری این تشکیلات این انسانها را که مدت بیست سال از جامعه ودنیا قطع بوده اند و انسانهائی هستند که هر کدام نیاز به درمان و ابتدا ایجاد ارتباط با خانواده و جامعه دارند این انسانها و بخصوص این زنان را گروگان اهداف خودش گرفته است. در حال حاضر 10 سال است که بعد از سقوط دولت صدام این سازمان اعضا را وادار به ماندن در عراق کرده است و افراد را گروگان گرفته تا بتواند تشکیلاتش را به جامعه جهانی تحمیل کند. بار دیگر در آستانه روز جهانی زن از شما می خواهم  حدود 1000 زن گروگان را از مناسبات سکت این سازمان خارج کنید و تحت حمایت و درمان قرار بدهید. بتول سلطانی
06.03.2013 رونوشت به:
آنتونیا رادوز
صلیب سرخ
کمیساریای عالی پناهندگان
نماینده یونامی در بغداد

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا