موشک سواری باند رجوی در کمپ لیبرتی

شورای باند تروریستی رجوی اطلاع داد عصر روز دوشنبه ۲۹ آوریل ۲۰۱۳ انفجار تعدادی موشک در اطراف لیبرتی، بدون اینکه به کسی آسیب برساند این کمپ را لرزانده است.مریم رجوی که اکنون در غیاب مسعود رجوی رهبری این گروه تروریستی را از اورسوراواز فرانسه بعهده دارد،تاکید کرده است سازمان ملل و دولت عراق باید اجازه دهند کلاه خود،جلیقه و سایر ادوات نظامی برای مقابله با چنین شرایطی به کمپ لیبرتی منتقل گردد!

مریم رجوی در ذیل این اطلاعیه تاکید نموده است،”مالکی و کوبلر در یک رویکرد عمدی و جنایتکارانه، ساکنان لیبرتی را بدون دفاع نگه داشته و مانع از افزایش مساحت نیم کیلومتری کمپ و سازندگی در آنجا شده اند.” او از دبیرکل ملل متحد خواسته است ساکنان لیبرتی را “بلادرنگ” به پادگان اشرف بازگردانند چرا که آنجا امنیت بیشتری دارد!

بی شک موشک ها و خمپاره هایی که در اطراف یا داخل کمپ لیبرتی فرود می آیند، بدون دعوت نامه شلیک نشده اند.هر وقت رجوی و سازمانش در باتلاق فروپاشی گیر می کنند،نیازمند چند شلیک اینچنینی و کشته شدن چند عضو سازمان هستند. تا خون ریخته شده،تبلیغات و مظلوم نمایی حول آن، سر به آسمان زده و آنها را در اجرای توطئه هایشان یاری دهند!

مسعود رجوی که هر چند وقت یک بار بصورت پنهانی با اعضای مستقر در کمپ لیبرتی کنفرانس می گذارد،بارها روی استراتژی “بیا،بیا” تاکید نموده و گفته است که قصد دارد با دشمن در مقابل کمپ روبرو شده و درسی فراموش ناپذیر به آنها بدهد!

حال دشمنی که رجوی دعوت نامه اش را  پیشاپیش صادر نموده،هر چند وقت یک بار او را با شلیک چند موشک یا خمپاره غرق خوشحالی و شادمانی می نماید.درخواست بازگشت به پادگان اشرف نیز در همین راستا است.از وقتی موشک ها سرو کله شان پیدا شد،رجوی در یک چشم بر هم زدن،توافقات قبلی خود با دولت مالکی و مارتین کوبلر را به هم زده و با جنایتکار قلمداد کردن آنان،خواستار بازگشت به پادگان اشرف شده است.

معمای گروه تروریستی رجوی در عراق یک معادله چند مجهولی است که سرنخ هایش را در عربستان سعودی،اسرائیل،آمریکا و برخی کشورهای دیگر باید جستجو نمود.اما سرنخی که در عراق از کلاف تشکیلات رجوی در رفته و هویدا شده،این است که رجوی تمایلی به پناهنده شدن و خروج از عراق ندارد.چرا که خوب می داند بیرون از عراق،جز انگشت شمار از اعضای محصوری که اکنون جانشان را در لیبرتی به موشک ها سپرده اند،برایش باقی نخواهد ماند.وقتی این ها نباشند،رجوی نیز نمی تواند اهداف خونین خویش را پیش ببرد.پس بهتر اینکه آنها را با بهانه تراشی برای دولت مالکی و کوبلر که اکنون لقب جنایتکار جنگی را نیز از این فرقه دریافت کرده اند،در عراق نگه دارند و مانع از متلاشی شدن تشکیلات متحجر و تروریست رجوی شوند.

راه حل رجوی نه به درد سرنگونی می خورد و نه به نفع افرادی است که بیش از ۳۰ سال در پایگاه های مجاهدین به اسارت نگه داشته شده اند.او می خواهد پاسخ شکست ۳۲ ساله خود را با خون افراد تحت اختیارش بدهد.آنها را قربانی نماید و با موج سواری روی خون آنان در غرب مظلوم نمایی کند.وگرنه در باره مردم ایران و آنچه که به ایرانیان مربوط است،موضوع بسیار روشن می باشد!

امیر حسین پناهی

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا