ماه گذشته ماموریت سه ساله مارتین کوپلر نماینده سازمان ملل در امور عراق به پایان رسید. آقای کوپلر همچنین مسئول حل و فصل مسئله مجاهدین در عراق هم بود. کارنامه آقای کوپلر را شاید بتوان تا حدی مثبت ارزیابی کرد. علیرغم کارشکنی های مجاهدین توانست تقریبا تمامی ساکنان اشرف را به لیبرتی منتقل کند تا برای مصاحبه با نمایندگان سازمان ملل آماده گرداند. همچنین بیش از نیمی از ساکنان لیبرتی نیز به مصاحبه فراخوانده شده و مصاحبه های آنها انجام شده است. باز با تأکید می گویم علیرغم کارشکنی های مجاهدین قریب به ۱۳۵ نفر از ساکنان لیبرتی نیز به کشورهای ثالث فرستاده شدند. اگرچه این کارنامه چندان درخشان نیست، ولی با توجه به وضعیت عراق، ممانعت های مجاهدین و همچنین عدم پذیرش کشورهای اروپایی، آنرا تا حدودی مثبت می شود ارزیابی کرد.
نکته حائز اهمیت در این جریان تبلیغات مسمومی که مجاهدین علیه آقای مارتین کوبلر شروع کردند، میباشد. آنها از طریق مقامات سابق در اروپا و آمریکا که با پولهای هنگفت، برای مجاهدین لابی می کنند، سعی کردند چهره آقای کوپلر را خراب کنند. چرا؟
پاسخ به این سئوال بسیار ساده است. رهبری مجاهدین می خواهد به هر ترتیب شده در عراق باقی بمانند تا بتوانند تشکیلات خود راحفظ کنند. رهبری مجاهدین بخوبی می داند که اعضای تشکیلات به محض اینکه از زیر سیطره تشکیلاتی خارج شوند از هم گسیخته و به دنبال زندگی خود خواهند رفت. لذا برای حفظ تشکیلات خود مجبور است و تنها گزینه این است که در عراق باقی بماند. کما اینکه دیده ایم تاکنون بیش از صد نفر بخاطر همین سیاست غلط به کام مرگ کشیده شده اند. از طرف دیگر دولت عراق و مجامع بین المللی مثل سازمان ملل و کمیساریای عالی پناهندگان هستند که خواهان خروج آنها از عراق هستند. رجوی نمی تواند بصورت واضح و روشن در علن توضیح دهد که ما خواهان ماندن در عراق هستیم. چون این حرف یک حرف بسیار غیر منطقی است. لذا به زبان بی زبانی سعی می کند این خواسته خود را پیش ببرد.
نتیجه ای که می شود از موضوع گرفت، تعارض خواسته های رجوی با خواسته های دولت عراق و سازمان ملل و ارگانهای ذیربط آن می باشد. دولت عراق که موضع آن کاملا مشخص است، بارها و بارها خواستار خروج آنها از کشورشان شده اند و حتی در درگیریهایی که بوجود آمده افراد زیادی نیز کشته شده اند. اما سازمان ملل هم که وظیفه آن انتقال افراد تشکیلات به خارج از عراق است، نیز در تعارض مستقیم با مجاهدین قرار دارد. رجوی به بهانه های مختلف سعی می کند که با زیر فشار گذاشتن نمایندگان ملل متحد آنها را از اجرای وظایفشان باز دارد کما اینکه در مورد کوبلر سعی کردند چنین کنند ولی موفق نشدند.
هر نماینده دیگر سازمان ملل هم که بیاید، مجبور است به وظایف خود که انتقال ساکنان به خارج از عراق است، عمل کند در غیر این صورت از مقامات بالاتر از خود مورد مؤاخذه قرار خواهد گرفت. نتیجه اینکه این تعارض در هر صورت وجود خواهد داشت. حال چه کوبلر باشد و چه نماینده ای دیگر.
در گزارش پایانی آقای کوبلر به شورای امنیت، بخشهایی از آن که مربوط به انتقال مجاهدین است بخوبی اشاره شده است که سران تشکیلات بشدت افراد را زیر فشار قرار می دهند تا آنچه که خودشان می خواهند به نفرات مصاحبه کننده بگویند. در این گزارش تصریح شده است که مجاهدین در مورد اعضای خود نقض شدید حقوق بشر مرتکب می شوند.
صحت این ادعا را می توان در رابطه با اعضای تشکیلات که موفق به فرار می شوند دید. آنها بلافاصله که از تشکیلات جدا می شوند به فشارهایی که بر آنها وارد شده سخن می گویند. و این داستان تا جدا شدن آخرین نفر از تشکیلات ادامه خواهد داشت.
طی روزها و هفته های آینده خواهیم دید که چگونه رهبران مجاهدین نماینده جدید سازمان ملل را نیز به رژیم ایران منتسب می کنند.