مجاهدین خلق مثل مرده متحرک هستند هیچ جایی در ایران ندارند

نامه پدر و مادر اسماعیل کاوسی نیا (ساکن کمپ لیبرتی) ـ مجاهدین خلق مثل مرده متحرک هستند هیچ جایی در ایران ندارند، ملت ایران از آنها متنفر است

به نام خدا

پسر عزیزمان اسماعیل جان، مدت ۲۴ سال است که از تو خبری نداریم. ۲۴ سال قبل برای ادامه تحصیل در دانشگاه به کشور ترکیه رفتی و با هزاران امید در انتظار موفقیتت بودیم اما بعدها فهمیدیم که فریب رابطین فرقه مجاهدین خلق در ترکیه را خوردی و تو را به عراق فرستادند. سالها همچنان منتظر ماندیم. تلاش زیادی برای دیدنت کردیم اما انگار با درب آهنین روبرو بودیم. هیچ صدایی از ما به تو نرسید. رهبران مجاهدین خلق چرا اینقدر فریبکار و بیرحم و بی عاطفه هستند؟ چرا اجازه ندادند تا تو در طی مدت ۲۴ سال با پدر و مادرت و اعضای خانواده ات فقط یک زنگ بزنی و از آخرین وضعیتت با ما بگویی؟

باید متاسف باشیم برای سردمداران مجاهدین خلق که این چنین احساسات و عواطف پدران و مادران را نادیده می گیرند و هیچ ارزشی برای کانون گرم خانواده قائل نیستند. حال اشرف کاملا تخلیه شد و ساکنین اشرف مدتهاست به اردوگاه لیبرتی منتقل شده اند.

رهبران مجاهدین خلق چرا اینقدر فریبکار و بیرحم و بی عاطفه هستند؟ چرا اجازه ندادند تا تو در طی مدت ۲۴ سال با پدر و مادرت و اعضای خانواده ات فقط یک زنگ بزنی و از آخرین وضعیتت با ما بگویی؟

تا این لحظه که نامه را می نویسیم چند بار با مقامات کمیته بین المللی صلیب سرخ دفتر تهران ملاقات کردیم و نامه به آنها دادیم و از درخواست مان برای ملاقات و تماس سخن گفتیم و نوشتیم اما آنها نیز گفتند سران مجاهدین خلق همه درها را بسته اند و امکان ارتباط با خانواده ها را از اعضای مجاهدین در عراق سلب کرده اند.

اسماعیل جان اگر نامه به دستت رسید بدان که ما به شدت نگرانت هستیم صلاح نمی دانیم بیش از این در عراق بمانی اردوگاه لیبرتی را هر چه زودتر ترک کن خودت را به نمایندگان کمیساریای عالی امور پناهندگان در لیبرتی معرفی کن و تقاضای خروج از عراق و انتقال به کشورهای اروپایی را بکن. ما اطمینان داریم سران مجاهدین خلق تشنه قربانی کردن و ریختن خون تو و امثال تو در لیبرتی و عراق هستند.

ما پدر و مادر تو هستیم از اخبار و وقایع روز ایران و جهان اطلاع داریم و هر روز آن را دنبال می کنیم مجاهدین خلق مثل مرده متحرک هستند هیچ جایی در ایران ندارند. ملت ایران از آنها متنفر است. سعی کن هر چه زودتر از لیبرتی خارج شوی.

اسماعیل جان هر دوی ما در سن کهولت هستیم و بیمار و در انتظار و چشم به راهت. امیدواریم به یاری خدا از اسارتگاه مجاهدین نجات پیدا کنی.

در آرزوی در آغوش کشیدنت لحظه شماری می کنیم.

قربانت پدرو مادر چشم انتظارت

چنگیز کاوسی نیا ـ ربابه حسنی فرخی

رونوشت به:

۱- آقای بانکی مون ـ دبیر کل محترم سازمان ملل متحد

۲- آقای احمد شهید نماینده ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد

۳ – دفتر کمیساریای عالی امور پناهندگان سازمان ملل

۴- کمیته بین المللی صلیب سرخ دفتر تهران و دفتر ژنو

۵- دیده بان حقوق بشر

۶- عفو بین الملل

منبع

یک دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا