به مناسبت رور جهانی حقوق بشر
با فرا رسیدن روز جهانی حقوق بشر انجمن دفاع از قربانیان تروریسم متشکل از خانواده های قربانی حوادث تروریستی از مجامع حقوق بشری خواست که چشم خود را به روی جنایات بشری فرقه تروریستی مجاهدین خلق نبسته و اقدامات تاثیرگذاری در این خصوص انجام دهد.
انجمن دفاع از قربانیان تروریسم با اشاره به سابقه ترور۱۲ هزار شهروند ایرانی توسط فرقه مجاهدین خلق می نویسد: ” مجاهدین خلق یک فرقه شناخته شده تروریستی در منطقه و جهان است. نام این فرقه در فهرست گروه های تروریستی کشورهای مختلفی است. مسعود رجوی، رهبر این فرقه به دلیل جنایات تروریستی و نقض گسترده اصول اولیه حقوق بشری همچون روسای دیگر گروههای شناخته شده تروریستی جهان زندگی مخفی در پیش گرفته است. اما موضوعی که آثار و مصائب ناشی از جنایات رجوی و دیگر عوامل فرقه را بر دوش خانواده ها سنگین تر کرده، این است که رهبران این فرقه بدون اینکه نسبت به گذشته تروریستی شان اظهار ندامت کنند مورد حمایت برخی از محافل تندرو در غرب بوده و نهادهای حقوق بشری نیز نسبت به این وضعیت سکوت اختیار کرده اند.
این انجمن ضمن انتقاد از خلاصه کردن حقوق بشر به روابط میان دولت ها و افراد و بی توجهی به نقض حقوق بشر از سوی گروه ها و فرقه ها، می افزاید: حق حیات ساده ترین و اولین حق بشری است که همگان باید از آن بهره مند باشند. از آنجایی که حقوق بشر منوط به زنده بودن بشر است، حق زندگی بر حقوق دیگر اولویت دارد؛ زیرا بدون حیات، دیگر حقوق، ارزش یا کاربرد ندارد. به همین دلیل است که ماده ششم میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی بر این حق تاکید داشته و اشعار می دارد:”حق زندگی از حقوق ذاتی شخص انسان است. این حق باید بموجب قانون حمایت بشود. هیچ فردی را نمیتوان خودسرانه (بدون مجوز) از زندگی محروم کرد.” اما فرقه مجاهدین خلق هزارن شهروند بی گناه را صرفا به این دلیل که عقاید مخالف با آنها داشتند را ترور کردند. فراتر از این تیم های ترور مجاهدین خلق با گشت زنی در خیابان ها، کسانی که محاسن داشته و تصور می شد که طرفدار جمهوری اسلامی هستند را به رگبار می بستند. آنها هنوز هم به مناسبت سالگرد این ترورها مراسم جشن برپا می کنند.
انجمن خانوده شهدای ترور کشور در ادامه می نویسد” اما این تنها بخشی از ماجراست. قربانیان فرقه تروریستی مجاهدین خلق به کسانی که مستقیما در انفجارها و حملات تروریستی از بین رفته اند محدود نمی شود. دسته دوم قربانیان نقض شدید حقوق بشر بوسیله مجاهدین خلق اعضاء این فرقه هستند. بسیاری از اعضاء مجاهدین خلق تحت شرایط ضد حقوق بشری به عضویت این گروه‌ها در آمده و در وضعیت‌های غیر انسانی به انجام اقدامات تروریستی وادار می‌شوند یا در اردوگاه‌های این گروههای تروریستی به گروگان گرفته می‌شوند.این موضوع وقتی مهمتر جلوه می‌کند که هزار تن از اعضاء فرقه مجاهدین خلق را زنان تشکیل می‌دهند. آنها یا مجرد هستند یا از شوهرانشان طلاق گرفته‌اند و کاملاً تنها زندگی می‌کنند. این خواست فرقه است. به آنها القاء شده که خود را وقف فرقه و خواسته‌های رهبران فرقه کنند و اینگونه به رستگاری برسند.
در ادامه درخواست انجمن دفاع از قربانیان تروریسم آمده است: “شاید تصورش دشوار باشد اما واقعیت این است که اعضاء فرقه مجاهدین خلق حق ازدواج ندارند. آنها اگر هم ازدواج کرده باشند می‌بایست از همسرانشان طلاق بگیرند. در فرقه به آنها گفته می‌شد که این برای تشکیلات ضروری است. این درحالی است که حق ازدواج و تشکیل خانواده از ساده‌ترین حقوق اولیه و بنیادین هر فرد است. این حق مانند حقوق اولیه دیگری نظیر داشتن شغل و انتخاب محل زندگی سلب نشدنی است و هیچ کس نمی‌تواند این حق را از دیگری سلب کند، اما اعضاء فرقه در عراق از این حق بنیادی محرومند.”
به گزارش این انجمن غیر دولتی، بر اساس آمار مرکز تحقیقات دفاع ملی آمریکا (رند) هفتاد درصد از اعضاء مجاهدین خلق در عراق مجرد بوده و تاکنون ازدواج نکرده‌اند و در مجموع ۱۰ درصد از آنها که متاهل بوده‌اند دارای فرزند هستند. با این حال آنها از حق دیدن و سرپرستی کودکانشان محرومند. در گزارش اداره امنیت فدرال آلمان آمده است: کودکان خردسال اعضایی که در سازمان مشغول فعالیت بودند در «خانه‌های کودکی» که سازمان ایجاد کرده بود، درکشورهای غربی و همچنین شهر کلن اسکان داده شدند. این بچه‌ها از والدین خود جدا شده تا با تربیت مجاهدین جهت جنگجویی و نبرد در ارتش آزادی بخش آماده شوند. این در شرایطی است که بر اساس بند” و “ماده شانزدهم کنوانسیون حذف کلیه اشکال تبعیض علیه زنان: داشتن حقوق و مسئولیت‌های یکسان در رابطه با حضانت (سرپرستی)، قیمومت کودکان و فرزند خواندگی یا رسم‌های مشابه با این مفاهیم که در قوانین داخلی وجود دارد. در کلیه موارد منافع کودکان از اولویت برخوردار است.
در این گزارش تاکید شده است که: فرقه مجاهدین خلق به اعضاء فرقه اجازه نمی‌دهند با خانواده‌هایشان ارتباط برقرار کنند. آنها اعضاء را در یک محیط کاملاً ایزوله نگهداری می‌کنند و اجازه نمی‌دهند که از فرقه جدا شده و به ایران بازگردند یا به یک کشور ثالث بروند. در بسیاری از موارد، عوامل فرقه مجاهدین خلق به خانواده اعضای فرقه در ایران اطلاع داده‌اند که بستگان آنها (عضو در فرقه) کشته شده یا مرده‌اند. فرقه مجاهدین خلق خصوصاً در اروپا با ژست‌های حقوق بشری تلاش می‌کنند خود را طرفدار حقوق بشر و حقوق زنان معرفی کنند. آنها خصوصاً در اروپا از مساوات و آزادی انسان ها حرف می‌زنند، گروه‌ها و تشکل‌های بسیار زیادی بنام زنان ایجاد کرده و در گروههای حقوق بشری فعالیت می‌کنند و بنام زنان و دفاع از آزادی زنان ایران، کنفرانس‌ها و همایش‌های متعددی برگزار می‌کنند، اما در عمل خود به آنچه می‌گویند، اعتقاد و التزام عملی ندارند و سابقه شان خلاف ادعاهایشان را نشان می‌دهد.در چنین شرایطی سکوت نهادهای حقوق بشری نسبت به جنایات گسترده عوامل فرقه مجاهدین خلق بیش از هر چیز بر مصائب خانواده های قربانی ترور می افزاید چرا که عدم توجه کافی نهادهای حقوق بشری به این موضوع عملا زمینه تداوم نقض گسترده حقوق بشر از سوی این فرقه این بار نسبت به اعضاء خود را فراهم می آورد. به عنوان مثال بی توجهی به نقض گسترده حقوق بشر به وسیله عوامل فرقه مجاهدین خلق سبب شده تا عوامل فرقه ساکنان لیبرتی را به اعتصاب غذا در راستای اهداف جاه طلبانه خود واداشته و کمترین تلاشی از سوی مریم رجوی و دوستانش بریا انتقال این افراد به کشورهای ثالث صورت نگیرد.”
انجمن دفاع از قربانیان تروریسم با هشدار نسبت به ادامه وضعیت اسفناک ضد بشری حاکم بر مناسبات کمپ لیبرتی از مجامع حقوق بشری می خواهد که برای پایان دادن به این وضعیت وارد عمل شده و دست کم به اطلاع رسانی در این خصوص بپردازد.