سوال از رهبری مجاهدین درباره گزارش یونامی و کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل

خانم عاطفه اقبال بخشی از گزارش یونامی (هیئت ویژه سازمان ملل برای همیاری در عراق) در مورد کمپ لیبرتی در عراق را ترجمه کرده اند. گزارش، محدوده زمانی ژانویه تا ژوئن ۲۰۱۳ را شامل گشته، در تاریخ آگوست ۲۰۱۳ تنظیم شده و در تاریخ ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴ انتشار عمومی پیدا کرده است.

در قسمت پایانی گزارش آمده است:

“در ماه مارس [۲۰۱۳] دولت آلبانی ۲۱۰ نفر را برای بازاسکان پذیرفت. با اینحال [رهبری] مجاهدین نپذیرفتند آنهایی که توسط دولت آلبانی پذیرفته شده بودند، به آنجا منتقل شوند و اصرار داشتند که باید نامهای انتقال شوندگان توسط مجاهدین تعیین شود. برای همین در آخر ماه ژوئن، کمیساریا فقط توانسته بود ۷۱ نفر را بازاسکان دهد.”

سوال: لیست اسامی که دولت آلبانی مشخص کرده بود شامل چه افرادی بوده و آن افراد بر اساس چه ویژه گی هایی انتخاب شده بودند؟ به چه دلیل رهبری مجاهدین با لیست انتخاب شده از سوی دولت آلبانی مخالفت کرد و لیست خود را بر اساس چه ویژگی هائی انتخاب کرد؟ چرا اسامی افراد انتخاب شده به اطلاع افکار عمومی و خانواده آنها رسیده نمی شود؟ دولت عراق که رهبری مجاهدین آن را دست نشانده رژیم ایران می داند از این اسامی با اطلاع است و از آن کانال نیز رژیم حاکم بر ایران به اسامی دسترسی دارد، بنابر این دلیل پنهان کاری رهبری مجاهدین چه می باشد؟

سوال: کِش دادن و از این دست به آن دست کردن مسائل مربوط به موافقت بر سر لیست افراد برای انتقال به آلبانی حدود سه ماه طول کشیده است (مارس تا ژوئن)، و در آخر نیز رهبری مجاهدین در آن زمان تنها با انتقال تنها ۷۱ نفر، یعنی یک سوم افراد موافقت کرده است. اولا چرا توافق بر سر لیست اسامی این همه باید طولانی شود؟ دوما آیا تاخیر و طولانی شدن توافق بر سر این لیست منجر به آسیب جسمی یا فوت کسی در همین مدت نشده است؟ اگر شده است، اسامی افراد فوت کرده یا آنانی که به دلیل وخامت حالشان به بیمارستان منتقل شده است چه می باشد.

در گزارش مورد نظر همچنین آمده است:

“یونامی در رابطه با نقض حقوق بشر در کمپ لیبرتی توسط مسئولین مجاهدین نگران است. این اتهام ها توسط ناظران سازمان ملل در جریان مصاحبه های انجام شده با ساکنان مطرح شده. توسط مردی مسن که کمپ لیبرتی را ترک کرده. همچنین در تعدادی گفتگوهای خصوصی با ساکنان فعلی کمپ لیبرتی. با وجود اینکه مسئولین کمپ سعی دارند مانع چنین گفتگوهایی بشوند. مجاهدین که یک ساختار سلسه مراتب و اتوریتر دارند، محدودیت های سختی روی حقوق ساکنان اعمال می کنند: مثل حق آزادی رفت و آمد در داخل کمپ و حق ترک کردن ارگانیزاسیون. و حق ارتباط آزاد. محدودیت ارتباط با اعضای خانواده – حتی در رابطه با خانواده هایی که با هم در کمپ لیبرتی ساکن هستند – دسترسی به ارتباطات عمومی و پایه ای و دسترسی به مراقبت های پزشکی و درمان”

سوال: آیا ادعاهای فوق صحت دارد؟ آزادی رفت و آمد حق ارتباط افراد یک خانواده با هم، دسترسی به ارتباطات و دسترسی به مراقبت های پزشکی جزء «حقوق بنادین» بشری هستند. اگر این ادعاها درست نیستند، آیا رهبری مجاهدین بر علیه آن اعتراض کرده است؟ اگر آری، کی و کجا این اعتراض انجام شده و چرا انتشار عمومی پیدا نکرده است. پاسخ یونامی به اعتراض انجام شده چه بوده است؟

سوال: منظور از ایجاد محدودیت از سوی رهبری مجاهدین در دسترسی ساکنین کمپ لیبرتی به امکانات پزشکی دقیقا چیست؟ شامل کدام دسته از افراد می شود و علت آن چیست؟ آیا این محدودیت ها آسیب جسمی جدی و مرگ کسی را به دنبال داشته است؟ اگر آری، چه افرادی؟ اسامی آنها چیست؟

سوال: افرادی که قصد جدا شدن دارند، چند نفرند، چرا از جدائی آنها جلوگیری می شود؟ ورود به مبارزه یا عضویت در یک تشکل سیاسی انتخاب آزادانه هر شخصی است. هر زمان آن شخص بخواهد باید بتواند آزادانه تصمیم خودش را تغییر داده و از آن تشکیلات جدا شود. علت جلوگیری از جدائی افراد مورد ادعای یونامی چه می باشد؟ اگر این ادعا صحت ندارد، چرا رهبری سازمان مجاهدین در موردش موضع گیری نکرده است؟ اگر کرده است چرا آن را به اطلاع افکار عمومی نمی رساند؟

رهبری مجاهدین به چه دلیل از انتشار اطلاعات مربوط به وضعیت داخلی کمپ لیبرتی و ساکنین آن خودداری می کند؟ سیاست سکوت در این مورد به چه دلیل است و قرار است تا کی ادامه داشته باشد؟ آیا رهبری مجاهدین چیزی برای پنهان کردن دارد که به این روش متوسل می شود؟

چرا سازمان مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت کنفرانس مطبوعاتی با حضور نمایندگان رسانه های مختلف برگزار نکرده و اطلاع رسانی نمی کنند و چرا فرصتی ایجاد نمی کنند تا اینگونه سوالات به طور علنی مطرح شده تا به آن پاسخ دهند؟

حنیف حیدرنژاد

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا