در طول چند هفته ی گذشته، جامعه ی ایران درگیر دو موضوع متفاوت بوده است، به گروگان گرفتن 5 مرزبان ایرانی توسط گروه تروریستی جیش العدل و دیالوگی توهین آمیز در یک سریال تلوزیونی که باعث اعتراض هموطنان بختیاری شد. سازمان مجاهدین خلق که همواره از جامعه ی ایران جدامانده بوده است، در قبال این دو رویداد رویکردهایی بسیار متناقض و متفاوتی داشت که گواهی روشن بر ماهیت حقیقی این فرقه ی تروریستی بود.
گروه تروریستی جیش العدل، که ظاهراً دنباله روان گروه جندا… هستند خود مسئولیت حمله به مرزبانان ایرانی و گروگان گرفتن آن ها را به عهده گرفتند و در توییتر خود اعلام کردند که پنج سرباز ایرانی را ربوده اند. درحالی که جامعه ی ایرانی ها در سراسر جهان این گروگان گیری به سبک طالبان را محکوم کردند، سازمان مجاهدین خلق سکوتی تاکتیکی داشت چراکه مجاهدین خلق همواره ازگروه های جدایی طلب مرتبط با القاعده حمایت کرده است. مجاهدین خلق یکی از حامیان رهبر سابق جندا… عبدالمالک ریگی بود و آشکارا وی را "رهبر جنبشی دمکراتیک" می دانستند.
سکوت معنادار مجاهدین در برابر جان سربازانی که هر لحظه درخطر سلاخی شدن توسط افراط گرایان رادیکال هستند، گواه ماهیت ضد ایرانی و خشونت آمیز فرقه ی رجوی است. در حالیکه شبکه های اجتماعی آن لاین مملو از موج همبستگی ایرانی ها با مرزبانان گروگان گرفته است، رسانه های مجاهدین با تمرکز اغراق آمیز بر آن چه " قیام بختیاری " می خوانند، از بازتاب خبر حمله ی تروریستی صرف نظر می کنند.
مجاهدین خلق فرصت طلب با انتشار عکس های واقعی و غیرواقعی از اعتراض های بختیاری ها در برخی استان های ایران، سعی بسیار کردند که آب را گل آلود کنند و اعتراض های دمکراتیک که در هر جامعه ای ممکن است رخ دهد را " قیام مردمی " جلوه دهند. جالب آن که وقتی خواسته ی هموطنان بختیاری پاسخ گفته شد و مقامات صدا و سیما پخش سریال را متوقف کردند و حتی از هموطنان بختیاری عذرخواهی کردند، دستگاه تبلیغاتی سازمان این اقدام تلوزیونی ایران را " عقب نشینی رژیم در برابر قیام مردمی بختیاری" خواند!
پرواضح است که در یک دمکراسی، عذرخواهی عنصری درمان گر است. نقش بخشش و عذرخواهی در یک جامعه ی دمکراتیک به واقع کمک کننده و مفید است، درست برعکس گفتار غیرمدنی و غیراجتماعی که در کیش شخصیتی مجاهدین خلق حاکم است که مبتنی است بر بددهنی نسبت به اعضا و انداختن بار مشکلات بر دوش دیگراعضا و متهم دانستن هر آن که عقیده ی مخالف دارد یا دست کم مخالف به نظر می رسد. وقتی که رفتار خود را مورد تجدید نظر قرار دهیم و از کسانی که آزار داده ایم عذرخواهی کنیم – حتی اگر غیرعمدی باشد – فضایی برای نور و روشنایی ایجاد می شود. فضایی که در آن گفتگوی واقعی شکل میگیرد و فرصتی برای مداوا شدن دردها و تجدید نیروها فراهم می شود، فضایی امن که اعضای گرفتار در ساختار مجاهدین خلق مطلقاً از آن برخوردار نیستند.
بنابر گزارش های گوناگون بین المللی و شهادت بسیاری ازاعضای سابق مجاهدین خلق از درون گروه، صدای مخالف شدیداً از سوی سران سازمان سرکوب می شود. منتقدین به سازمان همگی " عامل رژیم" خوانده می شوند و بنابراین از نظر سازمان مستحق شدیدترین مجازات ها هستند. هیچ اعتراضی در درون مجاهدین خلق مجاز نیست. هیچ فضایی برای رخنه کردن نور در سازمان گشوده نمی شود.
مزدا پارسی