نقد و برسی ۱۷ژوئن، نگاهی به مراسم ۱۷ ژوئن امسال در ویلپنت

مجاهدین هرساله سالگرد ۱۷ ژوئن جشن میگیرند. داستان ۱۷ ژوئن چیست؟

موضوع شو و تعزیه های که سازمان مجاهدین به اسم ۱۷ ژوئن برگذار می کنند چی است؟ سوالاتی از طرف هموطنان مطرح شده بود که تاریخچه ان چی است؟که در برنامه قبلی مختصری در این باره توضیح دادم. هیچ موقع در مناسبات سازمان مجاهدین موضوعی مرتبط با این مسله وجود نداشته است. در گذشته چیزی به ۳۰ خرداد در برنامه های مجاهدین وجود داشت که الان محو شده است.

باید خدمت هموطنان عزیز برسانم که تاریخچه برنامه ۳۰ خرداد که سازمان مجاهدین در تمامی پایگاه هایش برگذار می کرد،برمی گردد به روز ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ شروع مبارزه مسلحانه بر علیه جمهوری اسلامی بود که در چنین روزی سازمان مجاهدین آن فضای نیمه بازی که وجود داشت و دیگر نیروها هم فعالیت سیاسی می کردند، در یک عمل غافل گیرانه دیگر نیروهای سیاسی، وارد جنگ با جمهوری اسلامی شد. باعث از بین رفتن آن فضا شدند و دست اورد های ان: سوزاندن تمام احزاب نو پا و دیگر سازمان های فعال ان زمان شدند. بهای ان حرکت اشتباه را تا به الان مردم ایران دارند می پردازند. در گذشته هرساله در روز ۳۰ خراد این مراسم را برگذار می کردند (در خارجه با چند روز این طرف یا ان طرف تر برنامه اجرا میشد) با اعلام همان اهدافی که ۳۰ خرداد و جنگ مسلحانه شروع کرده بودند.بعد از سال ۱۳۶۴ روز زندانیان سیاسی و شهدا هم به ان اضافه شد. جنگ مسلحانه ای که شروع کرده بودند به ان افتخارمی کردند و دیگر احزاب و سازمان ها را از این بابت همیشه تحقیر می کردند. این موضوع تا سال ۱۳۸۲ یعنی ۲۰۰۳ ادامه داشت، بعد از سال ۱۳۸۲ که پدر معنوی خودشان را یعنی صدام حسین را از دست دادند، ارتش امریکا در عراق مستقر شد درهمان سال داستان ۳۰ خرداد را به فراموشی سپردند با توجه به دستگیری مریم رجوی (قجر عضدانلو) اصلا به روی مبارک خودشان نمی اوردند هیچ، تغیر ماهیت داده بودند و می خواستند در نزد امریکائی ها به قول مسعود رجوی صاحب خانه جدید بچه خوب باشند و کار های خشونت را در ظاهر نشان بدهند که ول کرده اند. اما تا به امروز موضع قبلی خود را محکوم نکرده اند و موضع جدید خود راهم بیان نمی کنند.

بعد از سقوط صدام حسین سازمان مجاهدین در عراق در حال شکل دادن تشکل های قلابی بود که با استخدام بعضی نفرات حزب بعث به نام انها انجمن و حزب عراقی درست می کرد که در ناارامی ها کشور عراق به شدت فعال بود به تضادها دامن می زند و از جریاناتی که خشونت را گسترش میدادند حمایت همه جانبه می کردند. در ادامه در اروپا هم به فکر این افتاده بودند که بخواهند با اشغال سفارت خانه های جمهوری اسلامی خود را مطرح کنند که از انجائی که تحت نظر پلیس فرانسه بودند، در ۱۷ ژوئن ۲۰۰۳ با یورش پلیس به تمامی پایگاه های سازمان مجاهدین در استان الدواز و مقر مرکزی مریم رجوی، مریم رجوی رابه بهمراه ۱۶۰ تن از فرماندهان و مسئولین ارشد سازمان دستگیر کردند. که در این رابطه انبوهی اسناد و مدارک که نشان از طرح توطئه های سازمان مجاهدین بود به دست پلیس افتاد به همراه ۱۱ میلیون دلار پول که در کشوء کار مریم رجوی وجود داشت. در ۳ ژوئیه با وثیقه مریم رجوی از زندان ازاد شد.اما پرونده کماکان باز است. در همان روز های اول دستگیری، به دستور مریم رجوی ۱۰ تن از اعضا سازمان مجاهدین دست بخود سوزی زدند. وقتی این عمل زد انسانی با دافعه مجامع حقوق بشری و روزنامه مواجعه شد مریم رجوی از زندان دستور توقف ان راصادر کرد. در صورتی که اگر مجامع حقوق بشری و…. اعتراض نمی کردند و سازمان مجاهدین در نظر داشت جنایت ضد بشری را بخصوص در عراق گسترش بدهد که در این رابطه تمام زمینه سازی ها را هم انجام داده بودند و زمینه برای این خود سوزی تشکیلاتی از همه بابت در عراق درست شده بود که پیام داده شد مریم رجوی دستور داده به خاطر دافعه مجامع حقوق بشری و جامعه اروپا این کار را ادامه ندهید. پس ان تاریخ یعنی ۱۷ ژوئن ۲۰۰۳ دیگر داستان ۳۰ خرداد محو شد و به جای ان جشن ازادی مریم رجوی که ۳ ژوئیه از زندان ازاد شدبرگزار می شود. علت ان این است که میخواستند مسله به نوعی از کنار ۳۰ خرداد عبور بدهند که نفرات مسله دار نشود. در حالی که ۱۷ ژوئن که یا الان که خیلی مواقع ۲۷ ژوئن این جشن را می گیرند با ۳۰ خرداد ۱۰ روز یا بیشتر فاصله دارد.حالا چرا روز دستگیری را جشن می گیرند و روز ازادی را جشن نگرفتند این مسله مبهم را هیچ وقت باز نکردند. در واقع ۳۰ خرداد و مبارزه مسلحانه سازمان مجاهدین به زباله دان تاریخ پیوست. در این ۱۰ سال گذشته که جشن ۱۷ ژوئن را برگذار می کنند اگر توجه شده باشد هیج اثری از مواضع قبلی سازمان مجاهدین و ان همه کشته های که به خاطر ان از جوانان ایران مایه گذاشته شده و سالیان هیاهوی زیادی بود اصلآ دیده نمی شود. که این خود به خوبی غط بودن استراتژیک و تاکتیک سازمان مجاهدین در گذشته را بیان و نشان می دهد، باز با زبان بی زبانی مهر تائیدی شکست سازمان مجاهدین است.

جشن ۱۷ ژوئن و هزینه های وحشتناک از کجا تامین می شود:

هموطنان عزیزمان در این سالیان توجه کرده باشند بر اساس همان اطلاعیه ها و عکس های که خود سازمان مجاهدین انتشار داده است. می بینند که مجری برنامه و مهمان های برنامه و شرکت کنندها که در واقع برای پر کردن سالن است همه خارجی هستند.برای این برنامه و مشابه ان که سازمان مجاهدین اجرا می کند تعدادی سیاست باز از دور خارج شده امریکائی هستند، که در خود کشور امریکا پرونده قضائی دارند و از جبهه جنگ طلب های امریکائی هستند اتفاقا محور اصلی و تشکیل دهنده این برنامه ها هم همین افراد هستند. طبق اعتراف خود همان اقایان برای شرکت در هر برنامه ای بین ۲۵ هزار تا ۴۵ هزار دلار دستمزد می گیرند که این جدا از هتل و هزینه رفت و امد و کادوهای جانبی انها است.بقول معروف بعضی از انها مانند جان بولتن،، سید احمد غزالی، بیل ریچارد سون، دیوید فیلیپس،وسلی مارتین، رابرت تورسلی، پاتریک کندی تخت خوابشان را هم اورده اورسوراواز انداخته اند.

سوال اینجا است چرا در این ۱۰ سال که جشن ۱۷ ژوئن برپا می کنند ازان سخنرانهای که همیشه صندلی شان بالای سن است چرا یک شخصیت ایرانی دیده نمی شود؟ مگر کم در اروپا و امریکا شخصیت سیاسی ایرانی که قلبش برای ایران و ایرانی می تپد وجود دارد؟ چرا یک نفر از آنها در این شوها دیده نمی شود؟ سازمان مجاهدین که ادعا دارد شورای به اصطلاح ملی مقاومت تشکیل داده است که متشکل از نمایندگان احزاب و جریانات سیاسی ایران است! چرا در این سالیان یکی از این شخصیت های سیاسی که نماینده قشری از جامعه ایران است که در این شوار عضو است دعوت نمی شود که بیاید و سخنرانی کند؟ این اعضاء شورا که هزینه خیلی کمتری هم دارند!

سازمان مجاهدین ادعا کرد که بیش از ۶۰۰ شخصیت سیاسی از ۶۹ کشور جهان در این برنامه شرکت کردند که سازمان مجاهدین انها را دعوت کرده است! این ۶۰۰ شخصیت که مدت یک هفته حداقل در پاریس گشت وگذار دارند بجز آن پول نقدی که بابت شرکت کردن به آنها تعلق می گیرد چه مقداری بابت هتل و غذای انها می شود.یک نمونه ای هفته قبل از ویلپنت با ان مواجه شدیم در میدان سنت میشل اکسیون داشتیم که پنج خانم به همراه یک دختر بچه در میدان سنت میشل ایستاده بودند که عکس مریم رجوی را دیدند. یکی از خانم ها از خانم بتول سلطانی که نزدیک انها ایستاده بود سوال کرد این عکس خانم مریم رجوی است ان یکی که بالباس نظامی روی تانگ هست او کی است که خانم سلطانی برای وی توضیح داد. ان خانم افغانی می گفت که انها را یک هفته است از هلند برای گردش اورده اند و قرار است اخر هفته هم در برنامه ای که خانم مریم رجوی دارد شرکت کنند.با اشاره به خانمی که روسری داشت گفت او ما را اورده وهتل هم برایمان گرفته اند خرجمان با وی است. پس از توضیحات خانم سلطانی و جنایت های که مریم رجوی در حق زنان و کودکان کرده برای وی باز گو کرد برگشت گفت من گیج شده ام مگر خانم رجوی اصلا در عراق هم بود؟ اینها که می گفتند او در فرانسه رهبر جنبش زنان است! سر دسته انها که خانم روسری دار بود متوجه موضوع شد برگشت به خانم های افغانی گفت بیاید برویم ممکن است اینها مزدور جمهوری اسلامی باشند انها را از محل دور کرد.

باز طبق گفته سازمان مجاهدین هوادران انها از اروپا و امریکا و کانادا در این مراسم شرکت کرده بودند!

این هزینه چند ده هزار دلاری ناقابل برای هر فرد را چه کسی تامین کرد؟

اما سیاهی لشگر های را که با هزینه ای گزاف برای پر کردن سالن از لهستان، چک اسلواکی، یونان تا هلند، دانمارک سوئد، نروژ نفرات را برای یک هفته می اورند پاریس اطراق می کنند، پاریس گردی، تفریح شام ونهار، هتل انها حل است که بخواهند ۳ ساعت در برنامه شرکت کنند. نمونه های فراوان است که نیازی به معرفی ندارد عکس های منتشر شده از طرف خود سازمان خود گویای همه چیز است.

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا