دو سه روز گذشته عکس و کارت دعوت عروسی یکی از دوستانم علی اردلان بدستم رسید.
خبری زیبایی و دلگرم کننده و امیدواری دوباره که روزی خواهد رسید که همه اسیران در بند فرقه نجات پیدا کنند…
و با خودم فکر می کردم: آری زندگی زیباست و از اولیه ترین حقوق هر انسانی در این دنیا زندگی، خوشبختی، تشکیل خانواده و در صلح و آرامش زندگی کردن است و کسی نمی تواند حق زندگی را از انسان ها بگیرد.
مهربانی و عشق به خانواده و پدر و مادر و تشکیل خانواده … از مواهب زیبای زندگی وآرزوی هر انسانی ست و نمی توان این حق را انسانها با هر بهانه ایی گرفت.
انسان ها با هر کمی و کاستی در ذات خود مهربان و دوست داشتنی هستند. نیاز به آرامش و زندگی بر اساس صلح وصفا در کنار خانه و خانواده خود دارند. نیاز به حمایت های عاطفی و معنوی و تکیه گاه دارند و در تمامی ادیان و مذاهب رسمی نیز خانواده و زندگی انسانی ترویج و مقدس شمرده می شود.
و در حالیکه باور نکردنی است اما واقعیت دارد که روزگاری در قلعه الموت اشرف هزاران انسان بیگناه را از زندگی و خانه و خانواده جدا کرده و آنها را ازحق طبیعی زندگی آزاد و اولیه ترین حقوق انسانی محروم می کردند.
همان ها که قرار بود روزی برای همگان صلح و دوستی و عشق و زندگی به ارمغان بیاورند با رهبری نامردانی خیانتکار، پرچم دار سیاهی شدند و ارمغانشان جنگ و خشونت و خونریزی و جدایی از خانه و خانواده و فرهنگ و وطن … شد.
تبری جستن از خانه و خانواده و دشنام وفحش جای شعار صلح و آزادی را گرفت و خشونت وبیگانگی و کین خواهی جای عشق و دوستی و مهربانی را پر کرد.
آنجا که در فرقه حتی اجازه ابراز محبت به پدر و مادر و فرزندان خود را هم نداشتیم. ونمی توانستیم حتی یادی هم از آنان کنیم. بسیاری از پدر ان و مادران درحسرت دیدن فرزندانشان چشم از جهان فرو بستند و بسیاری از کودکان بی پدر و مادر و در حسرت دیدار آنان در سرزمین های غربت بزرگ شدند….
با امید به آزادی تک تک دوستان اسیرم که هنوز در بند فرقه مخوف رجوی هستند. و با تبریک بسیار به دوست عزیزم آقای علی اردلان، همسر و خانواده محترم ایشان… از خداوند متعال برایشان آرزوی خوشبختی و کامیابی دارم.
احسان بیدی، آلبانی، سی ام سپتامبر ۲۰۱۴