آیا معامله هسته ای به صلح و گشایش در رژیم خواهد انجامید؟
متنی که رسانه های رجوی منترش کرده اند " سخن سیاسی روز " نام دارد وعجیب اینکه امضای " حزب سبزهای ایران " را دارد!
ما کم وبیش از فعالیت های احزاب سبز اروپا که فعالیت های محیط زیستی داشته و صرفنظ ازاینکه درپاره ای از موارد به " راست " زده وسیاست های برخلاف برنامه های مدون خود را اعمال میکنند ولی مجموعا از صلح دفاع میکنند، آشنائی داریم!
درهرصورت این احزاب سبز اروپایی را درآن موضع نمیدانیم که این نوشته ی رسانه های رجوی درمورد نوع ایرانی اش؟! بنمایش میگذارد!
دراین بیانیه آمده است:
" خطاب به موافقان معامله هسته ای، در حالیکه موافقان و مخالفان معامله هسته ای با رژیم ایران در واشنگتن فعالیتهای خود را برای تاثیر گذاری بر کنگره آمریکا افزایش می دهند، فعالیتهای کاخ سفید و لابی رژیم ایران در منکوب کردن طرف مقابل و جنگ طلب نشان دادن مخالفین معامله هسته ای به اوج خود رسیده است. ظاهرا رئیس جمهور آمریکا همه سرمایه خود را در سبد این معامله لرزان با رژیم ایران گذاشته است و از هیچ کوششی برای بی اعتبار کردن مخالفان تا حد به کار بردن کلمات توهین آمیر به آنان فروگذار نمی کند. دوشادوشاش محافل مماشات در آمریکا، لابی جمهوری اسلامی در واشنگتن و در راسشان نایاک، با براه انداختن کارزار دفاع از صلح و مخالفت با جنگ و با همکاری همه جانبه اصلاح طلبان حکومتی در داخل و خارج از ایران به تلاشهای کاخ سفید در متقاعد کردن نمایندگان کنگره یاری می رساند ".
یعنی این حزب سبز ایران؟؟ که چهره ی بزک شده ای ازهمان باند رجوی باشد، به تحرکات کسانی که تصور میکنند با نفی توافق هسته ای تاریخی ایران با قدرت های بزرگ، امکان جنگ وجود دارد، اعتراض داشته وبرخواننده ی بیانیه ی خود حقنه میکنند که رد این توافق، جنگی رادربر نداشته وبلکه بهتر خواهد شد!!!؟؟
اینکه جناح دست بکار درکاخ سفید معتقد به تصویب توافق توسط کنگره است وبراین نظر است که درغیر اینصورت جنگی دربین خواهد بود واوباما به نمایندگی ازاین جناح گفت که هزینه ی توافق بمراتب کمتر از عدم توافق است ودراین میان ایرانیانی مقیم درآمریکا پیدا شده اند که ازاین خط حمایت میکنند، کاری درجهت منافع ملی ایران ومنافع هردو ملت ایران وآمریکا انجام میدهند، طبعا باید قابل ستایش باشند تا قابل نکوهش!
درادامه ی بیانیه ی حز موهوم سبزهای ایران آمده است:
"… در این میان، جدا از برخی از چهره های حرفه ای طیف مماشات یا وابسته به لابی رژیم از قبیل حمید دباشی، محمد سهیمی و رضا اصلان … تعدادی نیز وجود دارند که نه به اصلاح طلبان حکومتی وابستگی دارند و نه به لابی رژیم. این خانمها و آقایان واقعا فکر می کنند که معامله اتمی ژنو خواهد توانست قدرت اصلاح طلبان را در درون حاکمیت افزایش داده و جناح حاکم رژیم (خامنه ای و سپاه و صدها نهاد ریز و درشت امنیتی، اقتصادی) را در اثر فشارهای تبلیغاتی با کمک محافل تبلیغاتی خارجی از صحنه خارج کند. تعدادی نیز فکر می کنند که با موضعگیری خود در باره این موضوع مهم و تاریخی، در کنار آنانیکه به ناحق بر اثر پروپاگاندای محافل طرفدار مماشات، جنگ طلب معرفی شده اند، نایستاند ".
افرادی مانند دباشی و محمد سهیمی، مانند دیگر انسان ها میتوانند اشتباهات ونقاط ضعفی داشته باشند ولی این کار آنها که واقعا هم کمک به صلح منطقه ای وحتی جهانی است، غیرقابل انکار است.
اینکه این شخصیت های مهم به چه علت " مماشات طلب " شده اند وچکار میباید میکردند که بری ازاین صفت میشدند، معلوم نیست!
این دسته ی سوم کیانند؟ که باز مانند تمامی ادعاهای باند رجوی جزو معما ها میماند وبنابراین حرفی درباره ی آنها نمیتوان زد!
چکیده ی پاراگراف فوق عبارت ازاین است که گویا " ابر وباد ومه وخورشید وفلک " دست بدست هم داده اند که اشتباه کنند وکار رجوی را که یگانه انسان فارغ ازاشتباه است؟؟!!، برای ازاشتباه درآوردن آنها- ودراصل قبول تابعیت رجوی- سختتر کرده است!!
همچنین:
"…نه، خانمها و آقایان امیدوار به گشایش در رژیم از طریق معامله هسته ای، این ساختار شکنان نیستند که ۳۶ دچار مالیخولیا شده اند و مستمرا رژیم را به جنایت و کشتار و نقض حقوق بشر متهم می کنند. این شما هستید که خواب نما شده اید. البته اگر کار سازماندهی شده لابی رژیم در واشتنگتن و سیاست مماشات نباشد، شما هم از خواب بیدار می شوید و واقعیت های مسلم روزمره را می بینید و راحت پای بیانیه حمایت از معامله اتمی امضاء نمی گذارید ".
کسی که صلح را بر امپریالیزم تحمیل میکند، دقیقا دارد یک مبارزه ی ضد امپریالیستی میکند وعمل این خانم ها وآقایان یک اقدام خیرخواهانه وبشر دوستانه است وفقط ازآنها سئوال کنید که چرا گشایش را در صلح وآرامش میبنند واگر دوست داشتید، ازاین پاسخ های خیرخواهانه ی آنها متنبه شوید!!
شما چرا بااین مبارزات ضدامپریالیستی دشمنی میکنید؟ چرا جنگی را که بانقض توافق- که البته وخوشبختانه این نقض تقریبا به غیر ممکن بدل شده و دیگران حاضر به سواری دادن به جناح جنگ طلب آمریکا نیستند وآمریکا هم همه ی جهان نیست – درخواهد گرفت درحد بضاعت کم خود شعله ور میسازید؟!
ونیز:
" بله، شمایان با گذاشتن پای خود در رکاب سیاست مماشات و لابی رژیم در آمریکا، در حقیقت به آغاز جنگ چراغ سبز می دهید. با این معامله، رژیم ایران امکان و فرصت دستیابی به بمب را نگاه خواهد داشت. در این شرایط، وسوسه رِژیم در دنبال کردن مدل کره شمالی، سریعا کشور را در آستانه یک جنگ تمام عیار و نابود کننده قرار خواهد داد. در صورت نرفتن به راه کره شمالی نیز جمهوری اسلامی با ایجاد وضعیت بحرانی در منطقه، نه تنها کشورهای منطقه را بر علیه ایران بسیج می کند بلکه هیچ سرمایه گذاری پایه ای و استراتژیک از طرف سرمایه گذاران خارجی انجام نخواهد شد. وضعیت اسفبار اقتصادی مردم تیره و تیره تر خواهد شد ".
ایران سودی درتنش وادامه ی جنگ ندارد و ادعاهای شما درمورد پول های بلوکه شده، همان حرف های سناتور جان مک کین خونخوار وهمفکران نئوکان وصهیونیست اش است واین پول های بلوکه شده فقط گوشه ای ازدردهای ما را درمان خواهد کرد و کمکی مثلا به صنایع درحال رکودمان خواهدکرد ونه بیشتر!
مردم درانتخابات حیرت انگیز خرداد 92 رای برعلیه جنگ داده اند وکسی اینجا نمیتواند برخلاف خواست مردم ومواعید انتخاباتی دکتر روحانی که منطبق براین خواست بود، عمل کند و جنگی که مسبب اش ایران باشد، هرگز درکار نخواهد بود!
کره شمالی مشخصات خاص خود رادارد وکشوری کوچک باروابط محدود است که نمیتوان نسخه های آنرا درایران بزرگ وباروابط گسترده وپیچیده ی جهانی اش پیاده کرد اما برای جدی تر شدن این نوع مباحثات گزارشی را ازتعدادی خبرنگاران- و نه طبق معمول ازدشمنان کره شمالی- ذیلانقل میکنم:
" گزارش گروه اعزامی: کره شمالی از واقعیت تا جنگ تبلیغاتی با این کشور!
به دعوت مقام های مطبوعاتی و حزبی حمهوری خلق کره، هیاتی از روزنامه نگاران روزنامه پراودا در شهر"پریمورسکی کرای"، یکی از نمایندگان مجلس و مسئول کمیته حزبی حزب کمونسیت روسیه از شهر پریمورسکایا کرایا (منطقه ای در خاور دور روسیه) به مدت یک هفته از این کشور دیدار کردند. این هیات مشاهدات و برداشت های مشترک خود را از نوع زندگی و شرایط اجتماعی مردم پایتخت این کشور چنین باز تاب داداه اند:
با نگاه اول در شهر پیونگ یانگ، وجود ساختمان های چند طبقه که با نماهای زیبا تصویر شده اند، با چشم انداز به آینده ای بانشاط را می توان تماشا کرد. با دیدن بنا ها و معماری زنده، نمی توان تصور کرد که در سال های جنگ کره، امپریالیسم آمریکا با بمباران های متوالی، این شهر را با خاک یکسان کرده بود.
خیابان ها به شکل باور نکردنی تمیز و پاکیزه هستند. چمن ها را به اشکال مختلف، دایره و بیضی شکل با درختچه ها تزئین کرده اند. در هیچ کجا اثری از کاغذ، کیسه های پلاستیکی و یا دیگر زباله ها را نمی توان یافت.
زیبائی و تمیزی این شهر زمانی بیشتر جلوه می کند که ما آن را با شهرهای خود در خاور دور و یا با مسکو مقایسه کنیم. از جمله در تمام مسیر قطار شهر ما تا مسکو در بین راه انواع شیشه های نوشیدنی، کیسه های پلاستیکی پرتاب شده و عکس ها و تصویرهای عجیب و غریب بر در دوار هاست که جز آزردن روح انسان نشان دیگری ندارد.
در پیونگ یانگ وسایل نقلیه ای چون، اتوبوس های برقی، تراموای، قطار های شهری و مترو مسافران را با بلیت های با قیمت نا چیز جا به جا می کنند.
طی اقامت و گردش یک هفته ای، ما اثری از افراد مست، گدا و یا افرادی که بخواهند با قلدری برای کسی مزاحمت ایجاد کند ندیدیم. چهره ها همه مصمم توام با غرور و شاد بودند. مردم- بویژه زنان- همگی با لباس شاد و رنگ های طبیعی و فرم های متنوع در حال رفت و آمد بودند.
به راستی زندگی در جمهوری خلق کره را می توان خاص نامید. قفسه های مغازه ها مانند کشور های سرمایه داری انباشته از مواد مصرفی خوراکی گوناگون و گاه ناسالم نیست. این کشور علیرغم نداشتن منابع طبیعی مانند نفت و گاز و ذغال سنگ با افتخار توانسته است ثبات اقتصادی داشته باشد. با وجود این که 80 در صد خاک این کشور کوهستانی است و زمینه مساعدی برای کشاورزی ندارد، توانسته است محصولات کشاورزی و غذائی کشور خود را تامین کند. این کشور سال های متمادی است که توسط ایالات متحده آمریکا و متحدان آن، محاصره اقتصادی است و خواه ناخواه تاثیرات سوء آن را بر زندگی مردم این جمهوری گذاشته است. با این وجود توانسته است از نظر تکنیکی خود را در صف کشورهای صنعتی مطرح جهان در آورد. تا جائی که با پرتاب سفینه های متعدد به تسخیر فضا دست یابد.
دولت با شعار… متناسب با ویژگی های این کشور، شرایط زندگی مساعدی را برای شهروندان خود فراهم کرده است: آموزش تا بالا ترین مدارج تحصیلی، خدمات بهداشتی و پزشگی رایگان، تامین مسکن و مهد های کودک و دیگر ضروریات زندگی. حال اگر شرایط تحصیلی روسیه را که با ارقام نجومی ای که خانواده ها برای فرزندان خود می پردازند مقایسه کنیم، خواهید دید که جوانان کره از زندگی سطح بالائی برخوردار هستند. تلفات و مرگ و میر ناشی از مواد مخدر صادره از افغانستان جوانان در روسیه، سالانه صد هزار قربانی می باشد. بیش از5 میلیون نفر در کشور ما اسیر هروئین و دیگر مشتقات تریاک هستند. وضعیت در شهرهای خاور دور روسیه از دیگر مناطق وحشتناک تر است. در شهر ما "پریمورسکی کرای"، بیش از چهل در صد جوانان به هروئین معتاد اند. اشتباه نخواهد بود اگر یاد آوری کنیم که مادران و پدرهای ما حاضر نیستند با چنین فرزندانی زیر یک سقف زندگی تلخی داشته باشند.
در جمهوری دموکراتیک خلق کره مسئله ای به نام بی خانمان ها وجود ندارد… در حال حاضر بین 4 تا 5 میلیون کودک آواره خیابان ها هستند. از این تعداد حدود سه میلیون به مدرسه نمی روند.
طبق شواهد پزشگی در جمهوری دمکراتیک کره از بیماری ایدز و دیگر بیماری های واگیر اثری دیده نمی شود. از وجود فحشا و دیگر زخم های اجتماعی متداول در کشور های سرمایه داری خبری نیست. سلامت جسمی و روحی شهروندان اساسی ترین الویت های حکومتی است.
نگاه مهربانانه و مسولانه به کودکان از نظر مقامات کره ای یکی از مهم ترین اهداف اجتماعی است. شعار اتحاد شوروی" همه امکانات خوب برای کودکان" اکنون در کره شمالی وجود دارد. نوع پوشیدن لباس های مرتب و زیبا در روز های جشن، مهد کودک ها و مدارس با همه امکانات مدرن ورزشی و کلینیک های مخصوص کودکان با وسایل جدید پزشگی همگی نشان از توجه ویژه به کودکان این کشور دارد. ما در این سفر عکس هائی تهیه کرده ایم که برای خوانندگان در این صفحه قرار می دهیم. این عکس ها از کلینیک دندان پزشگی کودکان، کودکستان ها، پارک های آبی و دیگر میدان های ورزشی می باشد. امید داریم که این حد اقلی که ما جمع آوری کردیم شناخت مختصری از این کشور اعجاب انگیز به دست بدهد. گزارش تصویری را می توانید از روی لینک زیر ببینید: http://kprf.ru/international/new-world/144616.html"