این مسئله که رئیس هردولت مفروض مخالفانی دارد که این مخالفان در شرایط خاص میتوانند علیه او دست به میتینگ اعتراضی و… بزنند، یک امر طبیعی وتقریبا قاعده ی جهانشمولی است!
تا اینجای کار که تجمعات کوچک اعتراضی چند برعلیه سفر دکتر روحانی درسفر پاریس تشکیل شده، تعجب برانگیز نیست، عیب کار دراین است که هواداران رجوی درمحل دیگری وبا صف مستقل!! شرکت کرده بودند که ایرانی ها مشاهده کننده ی تصاویر مریم ومسعود دراین جمع حقیر، از شرکت درتجمع اکراه نموده و تنها معدود صداهایی از چند جانباز رجوی ویا اهالی حق وحقوق گرفته کشورهای فقیر به گوش میرسید با شعارهای خاص این فرقه که چنگی به دل نمیزد!
رجوی های شاهد این بدنامی، فورا خود را به صف دیگر تجمع کنندگان اپوزیسیون که هیچ آرمی را باخود حمل نمیکرده وشعاری بنفع هیچ گروه خاص نمیدادند، نزدیک کرده وبا به حرکت درآوردن تصاویرمریم ومسعود، درصدد مصادره ی این تجمع – که کمی بزرگتر از مال آنها بود- برآمدند که طرف مقابل تاب این ناجوانمردی را نیآورد و اعتراض شان به قداره بند های رجوی به درگیری فیزیکی انجامید که پلیس فرانسه مداخله کرده وبادستگیری چند تن از وابستگان رجوی، به درگیری فیصله داد و گماشتگان رجوی را مقصر اعلام داشت!
بدین ترتیب بود که برای هزاران باردیگر، رجوی دماغ سوخته شد ومخارج صرف کرده اش برای جنجال آفرینی درنشریه ی وال استریت ژورنال را که مبلغ کمی هم نمیتوانست باشد، به هدر داد!
یک شاهد عینی تبریزی ازپاریس