روز جهانی زن مبارک باد
کم رنگ شدن عواطف در زنان فرقه رجوی
ماهیت و اقدامات فرقه ای گروه تروریستی مجاهدین تا آنجا ویران کننده می شود که زنان را که سرشار از عواطف،احساسات و عشق هستند، به موجوداتی تهی از هرگونه عواطف تبدیل می کند. سیستم مغزشویی فرقه مجاهدین با بهره کشی از ضعف افرادش که عموماً غیر قانونی وارد خاک عراق شده بودند و تحویلشان به دولت وقت عراق، عواقبی چون زندان و چه بسا با آن پیمان عمیق برادری که بین سران مجاهدین و صدام حسین دیکتاتور بود مرگ را در پی داشت، آن ها را مجبور به ماندن می کرد و در نشست های توجیهی آن چنان در کالبد افراد فرو می رفتند که ذره ای انسانیت در وجودشان باقی نمی گذاشت و همچون عروسک های خیمه شب بازی اختیارشان در دست فرماندهان و سرکردگان مجاهدین می شد.
اما اینکه چطورفرقه موفق می شود زنان، با آن شاخصه های بارز انسانی که در سطر اول ذکر شد را مبدل به موجوداتی زمخت، بی عاطفه و زشت خوی کند، که بتوانند اقدامات جنایتکارانه مانند آنچه امثال زهره قائمی، مژگان پارسایی و… انجام می دهند، جای سوال دارد.
براستی مگر می شود زنی در مقام مادر آن هم، مادران ایرانی که عواطف شان زبان زد است، بتواند از همسر و فرزندانش جدا بماند و آن ها را نادیده بگیرد و یا در مواردی، بعضاً مشاهده شده که آن ها را کتمان کند؟آن هم برای هیچ…!
خطاب به همه ی زنانی که به نوعی اسیر و یا بخدمت گرفته شده توسط مجاهدین هستند می گویم.
چه چیز در آن ویران شده ی لیبرتی ارزش دوری از خانواده (مادر،پدر،همسر،فرزندو…) را دارد؟
در انقلاب ایدئولوژیک مسعود رجوی کدام غریزه اش را سرکوب کرد که از شما خواست غرایزتان را بکشید؟
چرا مسعود رجوی همسرش را طلاق نداد، فرزندانش را به خارج از اشرف نفرستاد؟
شکست و پیروزی دو سر یک جنگ است و هر دو، اول به خواست خداوند و دوم ناشی از طراحی درست و یا غلط فرماندهان حاصل می شود، پس چرا مسعود رجوی شکست در جنگ را نشات گرفته از عواطف انسانی ارتشش اعلام کرد؟
یقین بدانید خوش بینانه ترین سرنوشت کودکان اخراج شده از اشرف، نصیب آن گروهی شد که به نحوی توانستند به اقوامشان در ایران برسند و الا خدا می داند چه بر سر آن طفل معصوم هایی آمد که در پانسیون های اروپایی حیران و سرگردان شدند.
آیا می دانید سرکردگانتان از آن بچه های معصوم چه سوء استفاده های تبلیغاتی کردند و چه درآمد ها به جیب زدند؟ که شک ندارم یکی از دلایل جداسازی بچه ها، همین درآمد ها بود.
می دانم که شاید صدایم به شما که در لیبرتی هستید نرسد، اما شما زنان فریب خورده ای که در اروپا و سایر نقاط جهان به این فرقه خدمت می کنید، لطفاً لحظه ای تامل کنید…
موقعیت بی ثبات مجاهدین را بررسی کنید و ببینید به کجا دل بسته اید؟ بی شک عزت از آن کسانی ست که خدا یاری شان کند، براستی عزت با کیست؟ آن زنانی که مسیرشان را جدا کردند و عواطف انسانی را زنده و به ادامه زندگی امیدوارند یا زنانی که سرکردگان تان عمر، جوانی و خانواده هاشان را تباه کردند و امروز در دنیایی ازسوال های بی جواب، پوچی، ترسِ بیرون رفتن از کالبد فرقه ای و از همه مهمتر ناامید به آینده، زندگی را امروز به فردا می رسانند و با سهل انگاری های تعمدی مریم و مسعود رجوی هراز گاهی هدف موشک و خمپاره کسانی قرار می گیرند که در گذشته های نه چندان دور مسعود رجوی خانواده هاشان را نابود کرده بود و نسل امروزشان به خون خواهی پدران و مادرانشان برخاسته اند.
مسعود رجوی اگر مبارز بود، حداقل مانند سایر مبارزین همین عصر بیرون می آمد و حقانیتش را ثابت می کرد نه آن که در حرمسرایش مشغول فساد و عیش و نوش باشد و هر ازگاهی پیامی آن هم صوتی برای فرب خوردگانش بفرستد که من هنوز زنده ام و مبارزه احمقانه ام ادامه دارد.
در این سالها که مسعود خودش را مخفی کرده، چه اقدامی علیه جان مریم رجوی صورت گرفته که مسعود خودش را تافته جدا می داند و مدعیست اگر بیرون بیاید نظام ایران او را سر به نیست خواهد کرد.
اما بد نیست بدانید دلیل اصلی مخفی شدن مسعود رجوی، ترسش از رویارویی به شما فریب خوردگان و آن دسته جداشدگان از فرقه است که باید پاسخگوی تباهی عمرتان باشد و نه دیگر هیچ.
شما زنان فریب خورده در خارج از کمپ لیبرتی
درست است که شما در دنیایی آزاد تر از خواهران مان در لیبرتی زندگی می کنید و اجازه داشتن همسر و خانواده را دارید و لذت در کنار خانواده بودن را لحظه به لحظه می چشید و امروز در مبارزه با حقوق نادیده گرفته شده ی زنان هستید، اما آیا اولویت مبارزه علیه حقوق پایمال شده ی زنان، در ایران است و یا در به قول خودتان میعادگاه مجاهدانتان لیبرتی!!!؟
آیا بهتر است زنانی را آزاد کنید که از حداقل و در عین حال بزرگترین نیاز و حقوق انسانی یعنی تشکیل خانواده، ابراز احساسات و عواطف خانوادگی بازمانده اند یا زنان کار، اعتیاد و سایر موارد کذبی که از وضعیت زنان در ایران در مغزتان فرو کرده اند.
نمی گویم زنان رنج کشیده کار، زنان مبتلا به اعتیاد و مورد سوء استفاده های مختلف در ایران وجود ندارد، البته که هست و این در هر جامعه ای وجود دارد و ریشه کنی آن مستلزم عزم راسخ جهانیست، اما این را هم بدانید که شاید تنها دلخوشی همین زنان هم خانواده شان است و اینکه خانواده کنارشان باشد و به دادشان برسد، اما چه کسی قرار است به داد زنان لیبرتی برسد؟
صادقانه می گویم
خواهرم، لااقل در خلوتت منصف باش
سالاری