رستم البوغبیش درادامه توضیحات خود گفت: من الان با خانواده ام زندگی می کنم درحالیکه وقتی درمناسبات فرقه بودم اصلا چنین تصوری برایم محال بود.رجوی همیشه و درهرنشستی که با ما داشت شیادانه می گفت: اگرازمناسبات او جدا شوید به فرض که دولت ایران شمارا اعدام نکند یا دست به خودکشی می زنید ویا به اعتیاد پناه خواهید آورد!! ازنظراوما بعد ازسالها مغزشویی قدرت انطباق با دنیای بیرون ازفرقه را نخواهیم داشت ومتاسفانه این دروغ رجوی را ما باورکرده بودیم وهمین مسئله هم باعث شده بود تا ما نتوانیم تصمیم درستی برای خودمان بگیریم.
آقای نریمی درتائید صحبت های آقای آلبوغبیش گفت درهتل افرادی که اخیرا ازفرقه نجات پیدا کرده بودند آنها هم همین حرف های شما را می زدند واین برایم عجیب بود آنها ازرنج ومصیبت ها ومحرومیت هایی که طی سالیان درمناسبات مجاهدین کشیده بودند تعریف می کردند که واقعا خیلی دردناک ومعلوم بود که رجوی طی سالیان به بدترین شکل وبا دروغ وفریبکاری حقوق آنها را نقض کرده است،حالا می خواهم ازآقای مختاری که دراین جمع حضور دارند وبعنوان یک حقوقدان برجسته و وکیل پایه یک دادگستری هستند بپرسم که نظرشون درمورد اینکه این بیچاره ها که ازهرگونه اجازه ملاقاتی با خانواده هایشان محرومند ویا اجازه دریافت نامه ازطرف خانواده هایشان را ندارند چیست،آیا این شیوه برخورد سازمانی که مثلا خود را انقلابی ومدافع آزادی می داند با حقوق شهروندی منافات ندارد؟
آقای مختاری که برادرش سالهاست اسیرفرقه رجوی است واخیرا هم به آلبانی منتقل شده گفت نمی دانم شما میثاق حقوق بشر راکه من چند روز پیش در کمپین خانواده ها منتشر کردم دیده اید یا نه؟ دراین میثاق تاکید شده است که تمامی ابنا بشر ازحقوق اجتماعی،اقتصادی وسیاسی یکسانی برخوردارند وتحت هیچ شرایطی نمی توان این حقوق را نقض کرد.امروزه درتمامی زندانهای دنیا وحتی ایران بزرگترین بزه کاران وخطرناکترین قاتلان ازحق ملاقات با خانواده هایشان برخوردارند ودرزندان با خانواده هایشان تلفنی درارتباط هستند که حتی هزینه چنین تماس هایی را خود اداره زندانها تقبل می کند.دربیرون زندان هیچکس حق دست درازی به اموال و دارایی های فرد زندانی را ندارد.اعمالی که گروه رجوی انجام می دهد دقیقا خلاف قانون وپیگرد قانونی دارد مثلا همین مسئله ای که آنها افراد اسیررا مجبور می کنند تا درتلویزیون خودشان به خانواده هایشان فحاشی ویا منکر وابستگی خانوادگی شوند مصداق اجباربه اعتراف وجرم محسوب می شود که خانواده ها می توانند با مشورت با وکلای حقوق بین الملل برعلیه این رفتار ضدانسانی رجوی اعلام جرم نمایند.همچنین درمورد کاری که سرکردگان سازمان ضدخلق رجوی درلیبرتی انجام می دهند خلاف عرف قانونی وانسانی است مثلا الان لیبرتی زیرنظر کمیساریای ملل متحد اداره می شود مشخص نیست که چگونه رهبران این سازمان مناسبات داخلی کمپ را اداره می کنند وخودرا طرف حساب قرارداده اند درحالیکه افراد ساکن درلیبرتی می بایست بصورت انفرادی مسائل خود را با کمیساریا حل وفصل کنند وازطرف دیگر می بایست کمیساریا خانواده های اسیران را طرف حساب قراردهد نه مسئولین گروه رجوی.
بعد ازتوضیحات آقای مختاری رستم آلبوغبیش گفت مواردی که آقای مختاری به آن اشاره کردند کاملا قانونی ودرست است اما سرکردگان فرقه رجوی تا زمانی که صدام برکشور عراق حاکم بود با دست بازهرظلمی را برعلیه اعضا روا می داشتند بعد ازسقوط صدام هم برای حفظ بقاء فرقه تمامی اصول هایی که برآن معتقد بودند زیرپا گذاشتند وخود را به دامان قدرت های استعماری آویختند وهمچنان با خیال راحت توانستند به نقض حقوق اعضای اسیر ادامه دهند.وگرنه چگونه است که سالیان خانواده های اسیران فریاد می زنند که چرا رجوی به ما اجازه ملاقات با عزیزانمان را نمی دهد ولی گوش شنوایی دربین مدعیان حقوق بشروجود ندارد،چگونه است آنهایی که ادعای حقوق بشری شان گوش فلک را کر کرده ولی متاسفانه درمقابل نقض مستمرحقوق اعضای دربند ازسوی رجوی جنایتکار کرولال شدند پس این نشان می دهد که آنها ازحقوق بشراستفاده ابزاری می کنند.
قبل ازاتمام جلسه آقای نریمی گفت من دراین سفر دیدم که افراد یونامی واقعا درمقابل فریادها ودرخواست های ما مبنی براینکه ملاقات با عزیزانمان را می خواهیم بی خیال هستند آنها فقط به ما می گفتند ما نمی توانیم کاری برای شما انجام دهیم.بنابراین بنظر من ما بعنوان خانواده های افراد گرفتارگروه تروریستی رجوی می بایست خودمان برای نجات عزیزانمان که در فقر آگاهی بسرمی برند و رجوی زندگی آنها را نابود کرده به هرطریق ممکن اقدام کنیم وباید با تلاش وپیگیری سازمان های حقوق بشری را به نقطه ای برسانیم که مجبور شوند برای حفظ آبروی خود هم که شده رجوی را تحت فشارقرارداده تا به خواسته های برحق خانواده ها تن دهد.
درپایان این جلسه همه خانواده ها به همراه اعضای انجمن ضمن دعا برای رهایی هرچه زودتر اسیران دربند فرقه روی این نکته تاکید و اتفاق نظر داشتند که تنها راه نجات افراد اسیر از دست فرقه تلاش مضاعف و پیگیری مستمر و بخصوص حضور گسترده خانواده ها دراطراف کمپ لیبرتی و افشای ماهیت رجوی است که می تواند او را درمقابل خواسته های ما به زانو درآورد.
پایان