دیدار سناتور مک کین با مریم رجوی هیچ دردی از فرقه دوا نمی کند

ابتدا اشاره می کنم به صحبت های مک کین خطاب به افراد اسیر، "شما نمونه ای برای کسانی هستید که در سراسر جهان برای آزادی مبارزه می کنند."
آقای مک کین، کاملاً انگشت گذاشت روی نقطه ی حساس افراد نگون بخت، بله اینان (افراد گرفتار در فرقه) برای آزادی و رهایی و نجات خود از دام فرقه ضد بشری رجوی در تلاش و تقلا یا همان مبارزه نابرابر هستند، تعدادی موفق به رهایی شده و خود را از قید و بند مسعودخان و مریم قجر عضدانلو نجات داده اند و بقیه به فکر چاره هستند که به دوستان خود که از ظلمت به روشنایی و از یأس و نا امیدی به دلخوشی و امید رسیده اند، بپیوندند.
به صحبت های مریم توجه کنید: " در حالی که رژیم غرق در بحران های عمیق است ما بیش از هر زمان دیگر به هدف آزادی نزدیک شده ایم "!!
توجه کنید که مریم خانم بی پروا هذیان می گوید، فرقه رجوی وقتی که در چند قدمی مرزهای ایران اردو زده بود و چند بار هم با همدستی صدام به درون مرزهای ایران حمله کرد، هیچ کاری از پیش نبرد و برگشت سرجای خود و مأیوس و نا امید سر در لاک خود فرو برد و برای همیشه قید حکمرانی را در ایران زد.
حال که هزاران کیلومتر از مرزهای ایران زمین دور شده و برای همیشه به زباله دانی تاریخ پیوسته، می خواهد از راه دور لشکریان ارواح را به کمک بطلبد و لشکریان نامرئی را به جنگ نظام جمهوری اسلامی ایران بفرستد چون با مردگان متحرک (نیروهای وارفته اش) موفق به تسخیر ایران نشد، کسی نیست به این بیوه نگون بخت بگوید آیا می خواهید از آن ور دنیا بر بال خیال سوار شوی و به جنگ حکومت ایران بیایید، تو که نه قدرتی دارید و نه مثل سابق در نزدیک مرزهای ایران هستید و نه پایگاهی در درون ایران زمین دارید و نه جایی در دل مردم، تو که دل مردم را خون کردی و بیش از هفده هزار نفر از همین مردم ناجوانمردانه به شهادت رساندید پس چه جوری به آزادی از هر زمان دیگر نزدیک تری؟!
مریم از آقای مک کین بابت انتقال آن ها به آلبانی قدردانی نمود، در صورتی که این قدر دانی برخلاف میل باطنی او بوده، چرا که رجوی تمام توانش را به کار برد که در عراق تا آخرین نفر بماند تا شعار بدهد ما زنده ایم و در بیخ گوش ایران و خطری برای حکومت آخوندی هستیم.
آقای مک کین هم این را می داند که امریکا به فرقه تحمیل کرد که از عراق خارج شود به همین خاطر با حرف های صد من یه غاز و تکراری فرقه را دلخوش کند،صحبت های همیشگی یادآور شد و گفت:" تغییر رژیم ایران نه تنها لازمه پایان دادن به نقض حقوق بشر در ایران است، بلکه یک ضرورت برای خاتمه جنگ و بحران در منطقه و استقرار صلح و آرامش نیز می باشد"، این موضع گیری مک کین تنها برای روحیه افراد وارفته و ادامه اسارت این بخت برگشته ها زده شد وگرنه سال هاست تکرار شده و می شود.
در این ملاقات مریم قجر طبق معمول به ادامه مبارزه تا سرنگونی اشاره نمود و گفت: در جریان قیام 2009 (فتنه 88) در حالی که آمال مردم ایران برای آزادی و دموکراسی سرکوب شد، متأسفانه دولت امریکا سکوت اختیار کرد، اما مردم ایران آمالشان را برای تغییر رژیم را کنار نگذاشته اند و هیچ وقت کنار نخواهند گذاشت.
منظور مریم این است که اراذل و اوباش به فکر فتنه باشند و دولت جدید امریکا از آن حمایت کند، این خانم چقدر کوته فکر و بدور از فهم و شعور سیاسی می باشد، چرا نمی فهمد که امریکا اگر امیدی به آینده فرقه رجوی داشت آن ها را به کشورش هدایت می کرد نه در یک کشور فقیر و دور افتاد اسکان می داد، فرقه رجوی می داند که امریکا استفاده ابزاری از آن ها می کند و هیچ ارزش دیگری ندارند، اما به ناچار و برای حفظ افراد اسیرش از آقای مک کین تشکر و قدردانی می کند.
 

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا