نامه ای به شکوه قاسمی در آلبانی!

سلام دخترم.

امیدوارم حالت خوب باشد تا به حال چندین نامه از طریق مختلف برای شما ارسال کردم متاسفانه تا به حال جوابی به من ندادی! من و مادرت نگران حال شما هستیم. بعضی وقتها خبرهای مربوط به آلبانی را دنبال می کنم شاید سر نخی از شما پیدا کنم و بتوانم با شما ارتباط برقرار کنم اگر از احوال این جانب پدرت؛ بخواهی من دوران پیری را سپری می کنم و از طرفی در حسرت دیدن شما. چندین سال خودت را از بین بردی در کدام قانون آمده که پدر حق ندارد با فرزندش تماس بگیرد و بلعکس. آیا از دید رییس فرقه و سرانش پدری که می خواهد با فرزندش دیداری داشته باشد جُرم است؟ کسانی که مثل برده از شما کار کشیدند و بهترین دوران زندگی یتان را به تباهی کشیدند و در جیب خودشان ریختند و برای شما ارزشی قائل نشدند. بعضی وقتها با خودم می گویم عجب انسانهایی در این دنیا وجود دارد خیلی راحت خودشان را مالک انسانهای دیگری می کنند و از آنها بدترین سوء استفاده را می کنند. من همیشه این آدمها را نفرین می کنم چون بزرگترین ظلم را به من و امثال من کردند تا چه زمانی می خواهی در این دام بمانی چرا برای خودت تصمیم نمی گیری ناسلامتی شما انسان هستید چرا اجازه می دهی یک سری که از انسانیت بویی نبردند برای شما تصمیم بگیرند لااقل مابقی عمرت را آزاد زندگی کن و از زندگی لذت ببر تا آنجایِی که من خبر دارم خیلی از اعضاء جدا شدند و به دنبال زندگی خودشان رفتند شما هم می توانی. آرزویم این است خبر به من برسد که فرزند شما بدنبال زندگی خود رفته است و من هم تا در توان دارم به هر لحاظ شما را حمایت می کنم. به امید روزی نه چندان دور که به آغوش خانواده برگردی.

پدرت….   محمد قاسمی

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا