در آخرین روزمهر ماه سال هفتاد و دو مسعود رجوی گفت: مریم رجوی، از طرف شورای به اصطلاح ملی مقاومت به عنوان رئیس جمهور برگزیده شده است!
بعدش این رئیس جمهور که در اصل برگزیده شوهرش بود مادام العمر شد و بعد یک بند به انقلاب کذایی شان بنام خودش تحت عنوان بند” ر” افزود و بعد هم آقای رجوی در سی مهر ماه ایشان را به فرانسه فرستاد و گفت این سیمرغ رهایی هست که می رود در آنجا بال سیاسی مقاومت را از نزدیک رهبری کند و من هم در عراق بال نظامی مقاومت یعنی ارتش به اصطلاح آزادی بخش را فرماندهی می کنم تا سرنگونی را محقق کنیم.
به همین مناسبت همه ساله در هفته آخر مهر ماه یک هفته بایستی در قرار گاه اشرف تحت عنوان هفته سیمرغ جشن برگزار می کردیم.
همچنین گفت که این سیمرغ رهایی موشک استراتژیکی ارتش آزادی بخش هست که پرتاب می شود و دیگر به عراق بر نمی گردد و از همانجا سرنگونی را محقق کرده و به تهران می رود! حالا بگذریم که بعد از دو سال و اندی این موشک استراتژیکی کمانه کرده و دوباره بر سر نیروهای نگون بخت در کمپ اشرف فرود آمد و قرار شد مریم رجوی روی دوش ما قهرمانان، به تهران برده شود و ما هر چقدر گفتیم مریم روی دوش ما اذیت می شود! بهتر است از فرانسه با هواپیما برود، مسعود باز قبول نکرد!
و بعدش هم این سیمرغ دروغین، در آستانه سرنگونی صدام حسین دیکتاتور سابق عراق وقتی دید که پدر خوانده اش دارد سقوط می کند و اوضاع قمر در عقرب هست ما نیروهای نگونبخت را زیر مهیب ترین بمبارانها در کوههای حمرین رها کرده و با بیش از چهارصد تن از سوگلی هایش به پاریس گریخت!
بال سیاسی این سیمرغ هم که شورای به اصطلاح مقاومت بود ؛ بیشتر اعضای غیر مجاهدش اعلام جدایی کرده اند و بحز چند نفر پیر و پاتال نظیر هزارخانی و سامع، بقیه اش همان نفرات سازمان هستند و عملا این بال هم هیچگونه کارایی ندارد و شکسته شده است.
همه ساله در این ایام، مجاهدین با هو و جنجال، جشنهای پر زرق و برق به راه انداخته و اسم آنرا نیز هفته سیمرغ رهایی (بخاطر روز انتصاب مریم رجوی به ریاست جمهوری از طرف شوهر خود مسعود رجوی)، نامگذاری می کنند!
مجاهدین خلق با چراغانی کردن و لباسهای رنگ و وارنگ پوشیدن که همه ی آن تقلید از این و آن می باشد، امسال می خواهند سرپوشی به عاقبت رقّت آور مسعود رجوی و زنش بگذارند!
قبلا در پادگان اشرف در یک محوطه ای، جشن”کارناوال” به شیوه غربی ها براه می انداختند و دسته های مختلف با رنگ لباس مختلف به راه انداخته که هر کدام آنها را چندین بار از دوربا تلویزیون نشان می دادند. دسته هایی نیز به میدان می آمدند و مانورمی دادند که یک عده دختران با دسته های جارو!! و پسران با دشنه و چاقو های پلاستیکی! به رزم! که همزمان با بزم نشان داده می شد، براه انداخته و در دو طرف خیایانها افراد خودشان را به تماشا می ایستادند!
حال با این اوصاف ملاحظه می فرمایید که در آستانه مهرماه امسال بعد از ربع قرن این سیمرغ به اصطلاح رهایی بی بال و پر کشته است و با سر به زمین خورده است و در حال نزار بسر می برد و در حول وحوش مرگ ونابودی کامل قرار گرفته است!
اکنون سوال اینست که امسال مریم رجوی این رئیس جمهور مادام العمر و سیمرغ رهایی بی بال و پر که دیگر انقلاب کذایی اش هم کارایی اش را از دست داده است با چه رویی می خواهد برای این سیمرغ دروغین بی پال و پر گشته اش جشن بگیرد؟ حتما به نیروها می گوید ما با اخراج از عراق و هجرت بزرگ! پیروزی بدست آورده ایم و اکنون منتظر هستیم که با حمایت های همه جانبه دولت عربستان سعودی و اسراییل و آمریکا، سرنگونی را محقق کنیم و این سیمرغ بی بال و پر را را به تهران برسانیم!
امسال در آلبانی جشن مجاهدین را که قرار است راه بیاندازند، معلوم نیست می خواهند چه کسانی را گول بزنند؟ البته برای خودشان مصرف داخلی زیادی دارد. ولی سؤال منطقی این است که آن زمان که شما انواع و اقسام سلاح را از اربابتان (صدام) گرفته بودید و با این سلاح گرم نتوانستید یک قدم از کمپ اشرف جلو تر بروید، چگونه می خواهید با دسته جارو و چاقو و دشنه پلاستیکی به جنگ جمهوری اسلامی بروید؟
باید بگویم که این اعمال مجاهدین:
– اول اینکه از روی بی عملگی مفرط و نبودن و نداشتن برنامه مشخص مبارزاتی.
وقتی که نیرویی با این همه ادعا در یک جا محصور باشد و نتواند هیچ کاری کند و در ضمن می خواهد نیروهایش را به هر ترتیبی حفظ کند، فکر می کنید وقتشان را چگونه باید مصرف کنند؟
– دوم اینکه نفس نفس زنان خودشان را به هر دری می زنند تا به افراد بیرونی ثابت کنند که هنوز هستند بدن و بدنه نیمه جان خودشان را به رخ دیگران بکشند یا به عبارتی با سیلی صورتشان را سرخ نگهدارند. مجاهدین در حالی جشن می گیرند که رهبر بیچاره شان مسعود رجوی بیش ازچندین سال است که ناپدید شده و حتی نامه ای، اطلاعی از خودش به افراد وامانده اش نمی دهد.
آنوقت بجای اینکه افرادش بخواهند چاره ای برای این کار بیابند و یا اینکه اگر چاره ای نیافتند به عزایش بنشینند، ولی بر عکس، زن خودخواهش جشن و پایکوبی راه می اندازد و هر روز با لباس های شیک و با آرایش کامل خودش را جلوی دیگران بنمایش میگذارد!
درست تر این است که امسال باید مراسم عزاداری رهبر مفقودالاثر خود را بگیرند و نه جشن برای سیمرغ بی بال و پرشان!
ادامه دارد…
فرید