وقتی سایت های فرقه رجوی را مورد بررسی قرار می دادم مطلبی توجه ام را جلب نمود و می شد گفت که با این مطلب می توان به تفاوت دو دستگاه پی برد یکی انقلابی و دیگری ضد انقلابی!
نام مطلب این بود سهیل عربی زندانی با ضرب و شتم به زندان دیگری انتقال یافت. این در حالی است که قبلاً از زندانی های مختلف مانند سعید ماسوری و بقیه نامه درج می کردند که انان برای اغتشاش گران پیام دادند و یا برای رئیس سازمان ملل نامه نوشتند، برای رئیس اتحادیه اروپا نامه نگاری کردند و از این ردیف.
ولی سئوالی که به ذهن می زند آیا به واقع این افراد در زندان بسر می برند که اینگونه دست باز برای نامه نگاری دارند و یا کلیت نظام را زیر علامت سئوال می برند اگر این حرف درست است پس دروغ های فرقه رجوی در مورد رفتار زندانبان در مورد برخورد با زندانی را چگونه باور کنیم. بطور مثال در مورد سهیل عربی عنوان می کند که با ضرب و شتم او را به زندان دیگر انتقال دادند در حالی که اگر کسی شناختی از زندان و زندانی داشته باشد زندانی باید تمام قوانین زندان را رعایت کند و باید به آن ملتزم باشد.
حال با این تفاسیر ما باید گذری هم به زندان فرقه رجوی در اشرف بزنیم که آیا شرایطی که زندانیان داخل ایران که از انواع امکانات برخوردار هستند در زندان اشرف افراد نیز دارای این امکانات بودند و یا اینکه می توانستند برای بیرون از زندان نامه نگاری کنند و یا در زندان درس بخوانند و یا برای مراجع بین المللی نامه نگاری و درخواست آزادی کنند البته که نه! اول اینکه کسی حتی اعضای فرقه هم در داخل اشرف از وجود زندان و شکنجه خبر نداشتند در ثانی نفراتی که به صرف اینکه مشکوک می باشند دستگیر شده و بدون دلیل به زیر شکنجه دژخیمان شکنجه گر رجوی می رفتند و حتی چند مورد جان شان را از دست دادند و کسی خبر دار نشد. البته دوستانی بودند که اسامی شکنجه گران وحشی رجوی را افشا نمودند که در خیانت و شکنجه افراد بی گناه هیچ مرزی را باقی نگذاشتند.
حتی وقاحت رجوی به حدی بود که وقتی زندانی آزاد می شد در نشستی به آنان می گفت که نباید در مورد جایی که رفتند و یا مورد شکنجه قرار گرفتند حرفی بزنند چون اگر چیزی در این باره شنیده شود حتماً از بین خواهند رفت.
وقتی زندانی در ایران این گونه دست باز دارد که در مقابل انتقال به زندان دیگر دست به مقاومت می زند و یا حتی حاضر نمی شود در دادگاه حضور یابد رجوی این زندانها را قرون وسطایی می نامد پس نامه زندانهای رجوی را چه باید نامگذاری کرد؟
چرا دستگاه تبلیغاتی فرقه تروریستی رجوی این گونه روی زندانیان ایران سرمایه گذاری می کند و دست به تبلیغات می زند چرا حاضر نمی شود حتی به اندازه یک خط در مورد زندان های خودش در اشرف و دبس کرکوک حرف بزند؟
این گونه شیادی و حقه بازی و بازی کردن با زندانی و نامه نگاری کشکی از طرف آنان دیگر نمی تواند کسی را فریب دهد چون این فریبکاری به ته خط رسیده است و مسئولین ایران به خوبی به این حقه بازی و شیادی رجوی اشراف دارند.
هادی شبانی