نامه تعدادی از مادران استان مرکزی به سازمانهای حقوق بشری
ما مادران؛ خانم اقدس بندی مادر حمید رضا نوری، طاهره رضایی مادر حسن رضایی، مهین حبیبی مادر پروانه ربیعی عباسی، منتها زهرایی مادر مصطفی قاعدی، فرزندان ما چندین سال است در سازمان تروریستی مجاهدین اسیر هستند. ای سازمانهای حقوق بشری که دم از حقوق بشر می زنید، مگر صدای ما به گوش شما نرسیده؟ چرا گوشهایتان را بر روی ما بسته اید و گوشهایتان را بر روی سازمان تروریستی مجاهدین باز کرده اید. چرا شما طرفدار ظلم هستید. به ما که سالهاست در نبود فرزندانمان رنج می کشیم نگاهی نمی اندازید؟ تا به حال چندین نامه برای شما ارسال کردیم، در نامه قید کردیم که سازمان تروریستی مجاهدین چه بلایی بر سر ما آورده! فرزندان ما را به اسارت گرفته. چه کسی باید به داد ما برسد؟ چرا از مریم رجوی تروریست حمایت می کنید؟ شما باعث شدید فرزندان ما چندین سال در اسارت سازمان تروریستی مجاهدین باقی بمانند. شما واقعا مدعی حقوق بشر هستید یا به اسارت گرفتن بشر؟! سازمان تروریستی مجاهدین این همه شعار آزادی را می دهد واقعا به قانون آزادی پایبند است؟ چندین سال است به فرزندان ما اجازه نداده یک تماس با ما بگیرند و یا یک نامه برای ما ارسال کنند. فرزندان ما تمایل ندارند در این سازمان بمانند. آنها را با زور و فشار و تهدید به مرگ نگه داشته اند. مسئولیت حقوق بشر بر عهده شماست چند تا از کارمندان خودتان را به مقر سازمان بفرستید و ازسران سازمان تروریستی بخواهید بصورت انفرادی و در نبود سران سازمان تروریستی با فرزندان ما مصاحبه کنند. خواهید دید که فرزندان ما تمایل ماندن در گروه تروریستی را ندارند و می خواهند بدنبال زندگی خود بروند و آزاد زندگی کنند. ولی متاسفانه سازمان حقوق بشر آگاهانه و یا نا آگاهانه چشم و گوش خود را نسبت به ما بسته. ما مادران از شما گلمندیم. ما فقط خدا را داریم و از خدا می خواهیم هر چه زودتر رهبران و سران سازمان تروریستی مجاهدین را نابود کند و فرزندان ما بعد از چندین سال به آغوش ما برگردند.
به امید آن روز که خیلی نزدیک است.
مادران استان مرکزی (اراک) ساکنین ایران