اقدامات سبعانه فرقه تروریستی مجاهىین که حدود سه سال است در آلبانی مستقر شده‌اند، خشم مردم این کشور را برانگیخته است.
فرقه رجوی که به «منافقین» مشهور شده است، یکی از منفورترین و بدنام‌ترین تشکیلات ضدانقلاب است که طی چهار دهه گذشته از هیچ سبعیت و توحشی برای ضربه زدن به کشور دریغ نکرده است. در دوران جنگ تحمیلی، به‌عنوان ستون پنجم دشمن عمل می‌کردند و در سرکوب مردم عراق طی قیام شعبانیه، نقش مهمی در خونریزی مردم بی‌گناه بر عهده داشتند. پس از پایان دفاع مقدس، سقوط صدام و قرار گرفتن همسایه غربی جمهوری اسلامی در مسیر تأسیس ارکان امنیت، روابط رو به گسترش تهران – بغداد باعث شد تا آخرین تفاله‌های رجوی، جمعه ۱۹ شهریور ۹۵ اردوگاه لیبرتی عراق را به مقصد آلبانی ترک کنند و ۲ هزار و ۲۸۰ نفر از اعضای سازمان مجاهدین طی چهار سال به این کشور منتقل شوند. قرار بود تروریست‌های فراری، طی چند ماه به آلبانی بروند اما فشار آمریکایی‌ها به‌عنوان پدرجد و حامی همیشگی آن‌ها موجب شد که این فرایند نزدیک به نیم دهه زمان ببرد!
لشکر ۲ هزار نفره‌ای که محاصره شده‌اند
لشکر ۲ هزار نفره مجاهدین به‌زعم خود اکنون در آلبانی در حال کار تشکیلاتی منسجم‌تر برای تحقق توهم براندازی نظام هستند اما شواهد و قرائن نشان می‌دهند که اوضاع آن‌ها اسفبارتر از آن است که بخواهند بر درخت تناور جمهوری اسلامی خدشه‌ای وارد کند. طبق گزارشی‌هایی که از جانب اعضای جداشده این فرقه منتشرشده، موارد متعددی از شکنجه‌های روحی و جسمی توسط اعضای جداشده این سازمان گزارش‌شده است. از کمپ تروریست‌های فرقه رجوی تا تیرانا، پایتخت آلبانی تنها ۳۵ کیلومتر راه است اما آرمان‌های اولیه اعضا و رهبران مجاهدین با آنچه این روزها با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند، فرسنگ‌ها فاصله دارد. آن‌ها آمده بودند که در قالب یک ارتش به‌اصطلاح آزادی‌بخش، نظام را ساقط کنند اما اکنون در اردوگاهی که با سیم‌خاردار حفاظت می‌شود، جهنم واقعی را تجربه می‌کنند!
تروریست‌هایی که حتی ساعت و تقویم ندارند
به نوشته خبرگزاری آنا، بر اساس گزارش‌ها، هیچ‌کدام از اعضای فرقه رجوی، اجازه تمرد و سرپیچی از فرامین صادرشده را ندارند، از بدیهیات زندگی عصر امروز مثل در اختیار داشتن ساعت، تلفن همراه و تقویم محروم هستند و هر کدام از آن‌ها فقط باید در حیطه کاری خود به انجام مأموریت‌های محوله مشغول باشند. چنین شرایطی فضای روانی بسیار سخت و اوضاع روحی فوق‌العاده دشواری را برای اعضای این گروه رقم‌زده است. این در حالی است که مجاهدین نه‌تنها در داخل اردوگاه خود تحت‌فشار شدیدی قرار دارند، مردم آلبانی نیز از حضور آن‌ها خشمگین بوده و خواستار شفاف‌سازی در این خصوص هستند. از زمان استقرار سه ساله آن‌ها در حوالی تیرانا، شبکه‌های خارجی ازجمله الجزیره، نشنال جئوگرافی، کانال ۴ انگلیس و کانال‌های تلویزیونی آلبانی، از این گروه گزارش‌های متعددی را منتشر کرده‌اند اما نکته اینجاست که نقطه اشتراک همه این گزارشات، سبعیت و مافیایی بودن فرقه مجاهدین و عجز و استیصال اعضای آن است.
وکیل آمریکایی در خدمت مجاهدین
به‌عنوان نمونه، انتشار ماجرای یک زوج سالخورده از سوی نشریه ایندیپندنت که برای ملاقات با دختر فریب‌خورده‌شان به تیرانا رفته بودند، خشم مردم آلبانی را برانگیخت و عرصه را بر آن‌ها تنگ کرد. این زوج شنیده بودند که فرزندشان به‌عنوان مترجم مجاهدین هفته‌ای یک‌بار به بیمارستان تیرانا می‌رود اما پس از چند ساعت انتظار، ناامیدانه به سمت هتل خود حرکت کردند ولی از سوی چهار نفر از اعضای این گروه تروریستی تهدید شدند. آن‌ها حتی پس از سر رسیدن پلیس دست از آزار و اذیت والدین سالخورده عضو فریب‌خورده دست برنداشتند و زمانی که به اداره پلیس منتقل شدند، مارگاریتا کولا، وکیل مجاهدین که پیش‌تر به‌عنوان مشاور در سفارت آمریکا در تیرانا فعالیت می‌کرد، با عتاب و خطاب به مأموران پلیس می‌گوید: «می‌دانید من چه کسی هستم؟ من فقط یک وکیل نیستم بلکه نماینده حقوقی سفارت آمریکا هستم»! بعد از ورود نماینده آمریکا، چهار عضو گروه مجاهدین که دستگیرشده بودند به دلیل فشار وی آزاد شدند اما این واقعه، طشت رسوایی آن‌ها را پس از عراق، در آلبانی نیز به زمین انداخت. «السی یازیجی»، نویسنده آلبانیایی در این خصوص می‌گوید: «ما در این کشور پناهندگان زیادی از کشورهای دیگر ازجمله سوریه و عراق داریم. آن‌ها آزادانه هر جا که بخواهند می‌روند، اما اعضای مجاهدین کجا هستند؟ چرا ما نمی‌توانیم آن‌ها را ببینیم؟»
و بالاخره این فرقه با این حجم از سبعیت، قطعاً سرنوشتی بهتر از صدام و همه دشمنان جمهوری اسلامی ندارند که امروز به زباله‌دان تاریخ پیوسته‌اند و باید منتظر بود و دید که مکر تروریست‌های تبعیدی چه زمانی به خودشان بازخواهند گشت.