فرقه ی تروریست مجاهدین دور جدیدی از تلاشهای خود برای روحیه دادن به نیروهای محصور در اردوگاه اشرف را با بردن دو عضو پارلمان اروپا (از حامیان سنتی مجاهدین) به این اردوگاه آغاز کرد.
دستگاه منگول تبلیغاتی مجاهدین که این دو تن را "هیأتی از پارلمان اروپا"! میخواند، اعلام کرد که این دو تن با تعدادی از بقایای حزب بعث و مخالفین دولت قانونی عراق دیدار داشته و در مورد همکاری آنها با مجاهدین گفتوگو کردهاند.
نکتهی جالب که در مواضع ماههای اخیر مجاهدین و بهخصوص گزارشات مربوط به این دیدار، بسیار برجستهتر از گذشته به چشم میخورد، پیوند خوردن موجودیت مجاهدین در عراق و وابستگی تام و تمام این گروه به حضور در این کشور است، به گونهای که به طرز بسیار مضحک و بیربطی، سعی نمودهاند تا به نحوی مسألهی حضور خود در عراق را به بحران موجود در این کشور پیوند زده و برای خود پناهندگی دست و پا کنند.
اما آنچه حقیقتاً جنبهی کمدی پیدا میکند اظهارات مرتبط با این دیدارها است که دستگاه منگول تبلیغاتی مجاهدین در اوج افلاس و ناچاری، مجبور به انتشار آنها شده است.
به عنوان مثال به نقل از "رقیه عباسی" آورده شده:
« حمایت های شیوخ و احزاب و شخصیت های عراق و نیروهای ملی و دموکراتیک عراقی و در بالاترین نقطه 5 میلیون و دویست هزار عراقی وطن پرست اثبات کردند که بدلایل متعدد سیاسی و تاریخی، مجاهدین و نیروهای وطن پرست عراقی شرکای استراتژیک علیه بنیاد گرایی دینی که رژیم آخوندهای حاکم بر ایران آنرا نمایندگی میکنند هستند و آنها مجاهدین را بخشی از راه حل بحران عراق میدانند. »
یا به نقل از "آندره بری" یکی از دو عضو پارلمان اروپا که به اردوگاه اشرف رفته، چنین نوشتهاند:
« عراقیان دارای تمدنی اصیل و قدیمی هستند، آنها مجاهدین خلق را فقط دوست خود نمی دانند بلکه آنها را همرزم و همسنگر خود می دانند چرا که مجاهدین برای آزادی و دمکراسی مبارزه می کنند. »
به نقل از "عبدالله جبوری" یکی از همین متحدان استراتژیک! مجاهدین نیز چنین آمده است:
« ای برادران عراقی از شما می خواهم که دست در دست سازمان مجاهدین داشته باشید. امیدواریم حکم دادگاه اروپا حقوق مردم عراق را نیز اعاده نماید »!
اما جالبتر اینکه متحدان استراتژیک مجاهدین در عراق، از این بهاصطلاح هیأت پارلمان اروپا چه چیزی درخواست میکنند:
« ما امضا کنندگان پارلمان اروپا را به این موارد فرا می خوانیم:
…
3. گردن گذاردن دولتهای اروپایی به حکم 12 دسامبر 2006 دادگاه عالی اروپا که نامگذاری تروریستی علیه مجاهدین خلق ایران را ملغی کرد. این نامگذاری یک اشتباه فاحش استراتژیک در تعادل قوای این منطقه بوده است. »
یا در جای دیگر میگوید:
« عراق قربانی سیاست استمالت از رژیم ایران است. در کانون این سیاست، نامگذاری تروریستی مجاهدین خلق بعنوان یک خطای مهلک استراتژیک به سود سیاست های مداخله گرانه رژیم ایران در عراق قرار داشت که خوشبختانه توسط دادگاه عدالت اروپا در 12 دسامبر 2006 ملغی گردیده و زمینه تصحیح این سیاست فراهم شده است. از اینرو استمرار هرگونه اعمال فشار علیه مجاهدین با استناد به این برچسب را غیر قانونی و با اهداف مشخص سیاسی به نفع رژیم ایران و اعمال فشار آن علیه اپوزیسیونش اعلام میداریم. »
هدف از این همه دست و پا زدن و تلاش برای تحمیل "ادلهی صدام برای پشتیبانی از مجاهدین" به دولت جدید عراق و نیروهای ائتلاف، در یک کلام "بحران اخراج" و مخالفت دولت قانونی عراق با درخواست پناهندگی این گروه تروریستی است.
تا آنجا که صراحتاً مجبور به اعتراف شده و میگوید:
« حضور مجاهدین در عراق بعنوان نیرویی که افشا کننده پرونده سلاح اتمی رژیم ایران بوده و نقش کلیدی در افشای مداخلات این رژیم درعراق ایفا نموده اند، یک ضرورت مهم برای خنثی کردن دخالت های رژیم در عراق است. ضروری است که دولت عراق حضور قانونی مجاهدین را که بیش از 20 سال است در عراق از پناهندگی سیاسی برخوردار بوده اند، برسمیت بشناسد. »
اینکه مجاهدین خود را بخشی از راه حل عراق معرفی میکنند، به دلیل آن است که گمان میبرند چون اکنون موضوع عراق مهمترین مسأله بر روی میز دولت امریکا است، لذا اگر خود را به عنوان آنتیتز طرح بیکر – همیلتون معرفی نمایند، خواهند توانست از این طریق از اخراج و به طریق اولی از فروپاشی فرقه جلوگیری کنند.
اما آنچه به طرز ابلهانهای – مانند تمام حرکتهای مجاهدین – مطرح میشود، برقرار کردن ناشیانهی ارتباط بین بحرانهای بیعلاج فرقه با موضوع عراق است. مانند اینکه "حکم دادگاه اروپا، حقوق مردم عراق را نیز اعاده نماید"! و یا اینکه از زبان متحدان عراقی خود که علیالظاهر باید به فکر حل معضلاتی باشند که بقایای حزب بعث در این کشور بهوجود آوردهاند، به طرز مضحکی مدعی شوند که کشورهای اروپایی برای حل مسألهی عراق، از حکم دادگاه بدوی دربارهی مجاهدین پیروی کنند!
اما در ورای این ارتباط ِ نامربوط، آنچه محرک اصلی مجاهدین برای برگزاری چنین نمایشی بوده است، انگیزه دادن به نیروهای روحیه باخته و مأیوس و سرخوردهی محصور در اردوگاه اشرف است تا از این طریق بتوانند آنها را چند روزی بیشتر به همراهی با خود وادار نماید.
ایراندیدبان