همانطور که هموطنان عزیز آگاه هستند نمایشگاه بین المللی مطبوعات از تاریخ یکشنبه 26 آبان تا یکشنبه 3 آذر ماه سال جاری در تهران برگزار گردید. در این نمایشگاه انجمن نجات که از جداشدگان سازمان مجاهدین خلق و خانواده های اعضای این سازمان در پادگان اشرف در عراق تشکیل شده است نیز غرفه ای تدارک دیده و به معرفی نشریات فارسی و انگلیسی خود پرداخت.
در خلال نمایشگاه اعضای انجمن نجات مستقر در غرفه این انجمن با نمایندگان تعداد زیادی از مطبوعات خارجی از جمله روزنامه مصری الاهرام، روزنامه آمریکایی بوستون گلوب، روزنامه فرانسوی فیگارو و همچنین خبرنگاران خارجی از جمله از کشورهای عراق، آلمان و چین دیدار و گفتگو کردند. با خبرنگاران داخلی نیز صحبت ها و گفتگوها و مصاحبه های متعددی صورت گرفت.
در این دیدارها مسئولین انجمن نجات با ارائه آلبوم عکس و دادن بروشور و نشریات انجمن و تشریح مطالب مختلف به معرفی اهداف انجمن که همانا ایجاد ارتباط بین خانواده ها با عزیزانشان که در پادگان فرقه ای اشرف در عراق محبوس هستند می باشد پرداختند.
استقبال خبرنگاران داخلی و خارجی و همچنین مردم بازدید کننده از انجمن فوق العاد چشمگیر و حتی دور از انتظار بود. تمامی آنان اهداف انساندوستانه انجمن را ستوده و برای فعالیت های انجمن آرزوی موفقیت میکردند. خیلی ها میخواستند بدانند که به چه طریق میتوانند به این انجمن کمک کنند.
استقبال مردم از غرفه انجمن نجات و سؤالاتی که پیگیرانه میکردند و خواهان کسب اطلاع از وضعیت اسرای ذهنی و حتی عینی گرفتار در پادگان فرقه رجوی در عراق بودند؛ بی نظیر بود. اغلب بازدیدکنندگان نمایشگاه مطبوعات را قشر دانشجو و روشنفکر تشکیل میدادند که بعضا کمابیش اطلاعاتی در خصوص سازمان داشتند. آنها از این که اطلاع رسانی در خصوص عملکردهای این سازمان در رسانه های داخلی خیلی کم است شکایت داشتند.
در زیر چند نمونه برخوردهای مردمی در خلال نمایشگاه در غرفه انجمن نجات آورده میشود:
– آقای میانسالی میگفت که در دوران دانش آموزی در مدرسه خود نشریه مجاهد را توزیع میکرده است. او میگفت که بعد از مدتی با راهنمائی های بزرگترها به ماهیت آنها آگاه شدم و خودم را کنار کشیدم و خوشحالم که آن زمان کسی بود تا مرا راهنمائی کند ولی تعدادی گرفتار شدند و کارشان به مزدوری صدام حسین کشید.
– خانم جوانی میگفت که از ماهواره و اینترنت در خصوص سازمان مجاهدین خلق شنیده است و همیشه احساس میکند که این جماعت نباید ایرانی باشند چون فرهنگ زبانشان فرهنگ دیگری است که کاملا غریب و ناآشناست.
– یک افسر ارتش میگفت هیچ کس در ایران همکاری با دشمن متجاوز را تحت هیچ بهانه ای نمی پذیرد و من همیشه آنها را خائن میدانم ولی اصلا نمیدانستم که آنها حتی به افراد خودشان هم رحم نمیکنند و آنها را زندان و شکنجه میکنند.
– آقایی کاملا مسن وقتی به غرفه آمد و با انجمن آشنا شد ابتدا موضع مخالف داشت و میگفت که وقتی قلم در دست دشمن است هر چیزی که بخواهد می نویسد. بعد از توضیحاتی که اعضای انجمن دادند او نظرش کاملا برگشته بود و حتی انتقاد داشت که چرا ماهیت این سازمان آنطور که باید در ایران به مردم شناسانده نشده است.
– خانم میانسالی میگفت که در خارج از کشور خیلی تلاش کردند او را جذب کنند ولی او همیشه احساس میکرد که اگر چه هواداران آنها فوق العاده صادق هستند ولی در کلام رهبرانشان صداقت دیده نمیشود و الان متوجه شده است که احساسش کاملا درست بوده است.
– یک فیلم ساز میگفت که شما بهترین سوژه ها را برای تهیه فیلم دارید و از این طریق باید به مردم ماهیت یک فرقه تروریستی را نشان بدهید. او گفت که حتما برای تهیه یک فیلم در خصوص این سازمان با انجمن تماس خواهد گرفت.
– دو دختر جوان که هیچگونه اطلاعی از سازمان مجاهدین خلق نداشتند سؤالات زیادی در خصوص این سازمان کردند و نهایتا پیشنهاد کردند که سمیناری در خصوص این سازمان در دانشکده شان با شرکت اعضای انجمن نجات گذاشته شود.
– سه نفر به غرفه آمده بودند و در مقابل یکی از پوستر های خودسوزی های پاریس ایستاده بودند که یکی از آنها توضیحات مبسوطی در خصوص ماجرا برای دو نفر دیگر میداد. آنها نسبت به این عمل که رهبری سازمان مجاهدین خلق به افراد خود فرمان خودسوزی داده است ابراز انزجار کردند.