اخیرا از سوی یکی از هموطنان مطلبی به عنوان”مهمان ناخوانده” برایمان ارسال گردید که پروسه اضمحلال فرقه مجاهئین با دلایل روشن و پرهیز از شعارهای بی محتوای رایج توضیح داده شده بود.
آقای حمید فرخنده با گذری کوتاه به چگونگی استقرار مجاهدین در عراق به بررسی پیامدهای آن می پردازد.
در سایت قلم نیز مطلبی ازآقای بیژن مهر ـ خبرگزاری جبهه ملی منتشر گردیده است که در آن نگرانی در مورد خود کشی و یا خود سوزی دسته جمعی تشکیلاتی مجاهدین در اشرف به دستور آقای رجوی کاملا مشهود می باشد. دراین مطلب می خوانیم که:
۱۶۱۹
کانون رهائی از تمامی هموطنانی که در موضع پوزیسیون و یا اپوزیسیون بدون در نظر گرفتن مواضع سیاسی و فرقه ای مجاهدین برای نجات هموطنانمان در اشرف تلاش می کنند، بینهایت سپاسگزار می باشد.
در رابطه با موضوع خود سوزی باید تأکید کرد که اگر چنین موردی پیش آید فقط مسعود رجوی است که بخاطر مخفی بودن و نامشخص بودن محل زندگیش می تواند فرمان خود سوزی را صادر نماید زیرا مریم از ترس دستگیری و حضورش در کشور فرانسه با توجه به پرونده جنائی که در خود سوزی های قبلی دارد، قادر به صدور چنین فرمانی نیست.
تعطیلی پادگان اشرف و بحران موجود در فرقه آنقدر بحرانیست که جای هیچگونه تردیدی برای تشدید تشنج و عکس العملهای هیستریک درون سازمانی باقی نمی گذارد. اینکه سازمان قبل از اینکه اجبارا اشرف را تخلیه نماید و خود آزادانه نیروهایش را به جای امنی منتقل نماید بعید به نظر می رسد. متاسفانه تاکنون مجاهدین کمکهای سازمانهای حقوق بشری را برای انتقال نیروهایشان به محل امنی نپذیرفته اند و همچنان سرسختانه به مقاومت برای نگهداشتن نیروهائیکه اکثر آنان بیش از 50 سال دارند، پرداخته اند.
سازمان همچنان برای ماندن در اشرف به “تظاهرات شکوهمند و پیروز خود” ادامه می دهد. درحالیکه هیچیک از مقامات عراقی و بین المللی تصمیم آنان را جدی نگرفته اند و سعی دارند که هرچه زودتر به این بحران از طریق تخلیه پادگان اشرف پایان دهند.
مجاهدین در روز دوشنبه 22 دسامبر نیز در جلوی سفارت فرانسه در دنهاخ ” هلند” تجمع کرده و بازهم خواهان رسیدگی به خواسته های قبلی خود بودند. تجمعات و تظاهرات در جلوی سفارتخانه ها با به پایان رسیدن موعد تخلیه اشرف بازهم بیشتر خواهد گردید.
در واقع فرقه بود و نبود خویش را در بودن و ماندگاری اشرف می بیند. بدون اشرف، “اوورسورواز” مرکز اروپائی مجاهدین در حومه پاریس نیز، کاربرد تبلیغاتی خویش را از دست می دهد.
مسئولین کانون رهائی برای کمک به ساکنان اشرف در تاریخ 23.12.2008 به سفارتخانه های فرانسه و عراق در دنهاخ مراجعه نمودند و با مسئولین سیاسی سفارت و مقامات امنیتی به گفتگو نشستند. این گفتگو ها حول امور پناهندگی ساکنین اشرف و نقش مخرب اوور سورواز بود. مشروح این مذاکرات بعدا به اطلاع عموم خواهد رسید مسؤلین سفارت فرانسه اظهار علاقه نمودند تا حل نهائی مسئله مجاهدین این نوع ملاقاتها ادامه یابد.
حل مشکلات پناهندگی ساکنین اشرف و اعزام آنان به محلی امن
متاسفانه بسیاری از اعضاء مجاهدین که در پادگان اشرف ساکن می باشند هیچگونه هویت حقیقی و مدارک قانونی ندارند و از بدو ورود به عراق تمامی مدارک آنان توسط مجاهدین ضبط گردیده و به آنان پس داده نشده است با این عنوان که” شما پس از سرنگونی رژیم نیازی به این مدارک ندارید”. لذا این افراد به عنوان پناهنده از سوی سازمانهای پناهندگی بویژه United Nations Commissionهیچگاه هویت گروهی پناهجویان را برسمیت نمی شناسد و با هر پناهجو بصورت فردی مصاحبه کرده و سپس وی را به کشور پناهنده پذیر اعزام می نماید.
این مشکل در زمان حکومت صدام برای آقای رجوی قابل حل بود و سازمان براساس همکاریهای مشترک می توانست از هرگونه کارت شناسائی که مناسب تشخیص می داد، استفاده نماید و نیروهایش را به هرنقطه ای که لازم می دید اعزام کند.
تعدادی دیگر از اعضاء مجاهدین که از اروپا اعزام شده اند و پاسپورت کشور محل اقامت خود را داشته اند می بایست فرصتی پیدا نمایند و خود را به سفارتخانه محل صدور پاسپورت رسانده و با معرفی خود تقاضای صدور مجدد پاسپورتشان را بنمایند.” طبیعی است که آنها می بایست در درجه اول از موانع و پستهای پادگان اشرف خود را رها کنند.”
امید است که سازمانهای پناهندگی به کمک صلیب سرخ بین المللی توان آن را داشته باشند که با متقاضیان پناهندگی در پادگان اشرف حضورا و فردی و بدون واسطه تشکیلاتی، مصاحبه نمایند.