دیدار نماینده صلیب سرخ با خانواده های انجمن نجات آذربایجانغربی – قسمت سوم

نماینده صلیب سرخ گفت: بر اساس اطلاعاتی که آنان دارند دولت عراق مصمم است بزودی افراد را از کمپ اشرف به مکان های مشخص انتقال بدهد و فکر می کنیم مقامات عراقی کاملا در رابطه با این موضوع جدی هستند. هم اکنون نیز کنترل کمپ اشرف در دست پلیس عراق است.
خانم فاطمه امیری که برادرش بیش از ده سال است در قرارگاه اشرف تحت سیطره ی مجاهدین بسر می برد توضیحاتی داد: من طی یکی دو سال اخیر نامه های متعددی به برادرم علیرضا نوشته ام که در آن نامه ها اغلب سران مجاهدین و سازمان را زیر سوال برده ام. و از اینکه اجازه تماس به برادرم نمی دهند انتقاد کرده ام. اما مجاهدین باز اجازه تماس به بردارم علیرضا را با ما ندادند.
در ادامه ی نشست صمیمانه و امیدبخش نماینده صلیب سرخ و خانواده ها آرش رضایی مسئول انجمن نجات آذربایجانغربی در باره ی شگردهای تبلیغاتی و ماکیاولیستی دارودسته رجوی به نکاتی اشاره کرد و گفت: متاسفانه سران مجاهدین سعی دارند با تهمت و انگ زدن مانع فعالیت ها و اقدامات بشردوستانه صلیب سرخ که یک نهاد بی طرف بین المللی ست، بشوند، آنان مرتب در سیمای آزادی و یا سایت های متعلق به مجاهدین ادعا می کنند و بهانه های واهی و نابخردانه طرح می کنند مبنی بر اینکه صلیب سرخ بی طرف نیست و دلایلی که ارائه می دهند کاملا غیر منطقی و کودکانه ست. برای مثال سران مجاهدین از اینکه خانواده ها با صلیب سرخ در ارتباط تنگاتنگ هستند و یا صلیب سرخ با خانواده ها نشست مشترک می گذارد و به دغدغه ها، خواسته ها و مشکلاتشان گوش می دهد بشدت عصبانی هستند. در حالی که یکی از وظایف مهم و اساسی صلیب سرخ ارتباط گیری بین اعضای خانواده هایی ست که بنا به دلایلی از هم جدا افتاده اند و امکان تماس یا ارتباط ندارند. متاسفانه ممکن است سران مجاهدین همین نشست را نیز بهانه ای برای زیر سوال بردن فعالیت های انساندوستانه کمیته بین المللی صلیب سرخ قرار دهند اما همه ما می دانیم که در دنیای مدرن نمی توان برای همیشه حقیقت را در پشت ابرهای سیاه پنهان کرد.
سپس آرش رضایی ضمن معرفی اعضای خانواده آقای خسروی توضیحاتی بدین شرح دادند: خانم و آقای خسروی و فرزندشان آقای جعفر ارتباط تنگاتنگی با انجمن نجات ارومیه دارند آنها برای رهایی آقای اکبر خسروی از اسارت و سلطه مجاهدین تلاش های مستمری را انجام داده اند مراجعه به صلیب سرخ و درسابق مکاتبه با مقامات کمپ امریکا موسوم به تیف و نیز نامه های متعددی به آقای اکبر خسروی که بیش از هفده سال است در قرارگاه اشرف بسر می برد، نوشته اند و درخواست کرده اند تا اکبر برای حتی چند دقیقه با آنان تماس بگیرد. متاسفانه رهبران مجاهدین نه تنها نسبت به این درخواست ها واکنش منطقی نشان ندادند بلکه آقای اکبر خسروی را وادار نمودند تا در سیمای آزادی متعلق به مجاهدین نامه های خانواده اش را انکار کند و صحت آن را مورد تردید قرار دهد. حال که این خانواده محترم برای گفتگو و طرح درخواست شان و تبادل نظر با شما نماینده محترم صلیب سرخ به دفتر انجمن نجات ارومیه تشریف آورده اند تقاضا دارم تا درخواست ها و مشکلاتشان را با شما در میان بگذارند.
آقای خسروی گفت: ما افراد سیاسی نیستیم. شهروندان عادی می باشیم و صرفا انتظار داریم تا فرزندمان اکبر با ما تماس بگیرد. و از اینکه او امکان تماس طی این مدت هفده سال را نداشته است بشدت ناراحت و در رنج هستیم. ما چند تا نامه به اکبر نوشتیم که آقای آرش رضایی هم زحمت کشیدند و به سایت انجمن فرستادند تا در آنجا درج گردد. شاید به این طریق نامه ها به اکبر برسد اما واقعا نتیجه نداد. ما ذکر حالمان را نوشتیم و سران مجاهدین را به علت بی توجهی به درخواست های مکررمان برای تماس اکبر با خانواده اش به باد انتقاد گرفتیم که نتیجه ای نداد. شاید طرح این انتقادات سران مجاهدین را عصبانی کرده است. دقیقا نمی دانم اما به هر حال ما دلیل روشنی داریم و آن اینکه اکبر حق دارد با اعضای خانواده اش در تماس مستمر باشد. این حق طبیعی ما و اکبر است. من که اینجوری فکر می کنم. ما ادعای سیاسی نداریم و کاری با سیاست هم نداریم. ما فقط می خواهیم اکبر امکان تماس مداوم با اعضای خانواده اش داشته باشد
نماینده صلیب سرخ که از شنیدن سخنان پدر نابینا و مادر چشم انتظار آقای خسروی و نیز آقای جعفر خسروی (برادر اکبر خسروی)، بشدت تحت تاثیر قرار گرفته بود، گفت: صلیب سرخ از بردن نامه های سیاسی خودداری می کند و اگر محتوای نامه ها سیاسی باشد این وظیفه صلیب سرخ نیست. صلیب سرخ نامه های خانوادگی با شماره تلفن اعضای خانواده ها را سعی دارد به افراد در کمپ اشرف بدهد. ما وقتی به کمپ اشرف رفتیم از افراد کمپ خواهیم پرسید که چه می خواهند و چه پلانی برای آینده دارند؟ ایشان افزود: با دو تن از افراد جدا شدی مجاهدین که دو ماه قبل از کمپ اشرف بیرون آمده بودند. دو بار من در تهران با آنها ملاقات کردم. یک بار وقتی تازه به تهران رسیدند و بار دوم دو ماه بعد با آنها ملاقات داشتم و خیلی خوب است که افراد کمپ اشرف و خانواده ها با همدیگر بتوانند در تماس باشند و این خیلی مفید است.
ادامه دارد…

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا