داشتم مصاحبه های افراد را در سیمای سازمان مجاهدین میدیدم. واقعا حرفها تکراری و کلیشه بود هیچکدام از خود حرفی نداشتند. سالها از این حرفها گذشته. خب بیایید خانواده خود را دم درب ملاقات کنید. کسی با شما کاری ندارد. شما که سالها رنج اسارت را تحمل کردید مگر چه اشکالی دارد که با خانواده خود ملاقات کنید در واقع امروز اگر شما نتوانستید به ایران بیایید انها به دیدارتان آمده اند. سازمان همیشه در شرایط سخت اعضا خود را فدا میکند اگر یادتان باشد همین 30 خرداد 60 بود که رجوی با شلوغ کردن اوضاع به فرانسه فرار کرد. و راستی یادتان نرفته که با شلوغ شدن اوضاع نیز مریم رجوی باز به فرانسه فرار کرد و بقیه توی بیابانهای عراق گوشت دم توپ شدیم و باز توی اوور هم با فدا کردن اعضا و سوزاندن آنها و…
هر کجا ببینید همین کار را با ما و شما کرده اند پس حالا چرا برای مصاحبه های ساختگی میآیید. ماجرای اعتصاب ها یادتان هست تا به حال به کدام خواست رسیده اید؟ تا بوده سازمان همه را مصرف کرده و جز راحتی برای رهبری بر هیچکس دیگر روا نبوده. آب و هوای خوب اروپا برای رهبری و مگس و پشه و گنداب عراق برای اعضا! این رسم کسانی است که خود را رهبر انقلابی میدانند. چرا این سر همیشه از بدنه جداست؟ این سئوالیست که همه اعضا باید از او بپرسند. اصغر فرزین