17 ژوئن 2010 سالروز خیانت مریم رجوی به ساکنان ساده و نگون بخت اشرف میباشد.ساکنینی که غافل ازآن بوده اند که رهبرانشان به آنها خیانت کرده اند و آنها را در دل بیابانهای عراق و در زیر مهیب ترین بمبارانهای تاریخ به امان خدا گذاشته اند و برای حفظ جان ناقابلشان با میلیونها دلار پول به اروپا گریخته اند. در روز 17 ژوئن سال 2003 هزار و دویست پلیس ضد تروریست فرانسه به مقر اورسوراواز در نزدیکیهای پاریس محل استقرار سران مجاهدین خلق و گشتاپو رجوی در اروپا حمله بردند و آن را به تسخیر درآوردند. اعضا سازمان مجاهدین خلق مستقر در اشرف در آن روز متوجه خیانتی بزرگ ازسوی رهبرانشان گردیدند.اعضا ساده لوح سازمان که باور می داشتند سران سازمان نیز مانند خود آنها در اشرف بسر میبرند به یکباره متوجه گردیدند آنها ماهها پیش خاک عراق را ترک کرده اند بر خلاف آن همه رجزخوانیهای شهادت طلبانه ای که رجوی سر میداد. فرار را برقرار ترجیح داده اند و به خاک اروپا گریخته اند تا جان و مالشان را از اسارت و کشته شدن نجات دهند وجای بسی تعجب است که امروز سران سازمان در اروپا برای ساکنین نگون بخت اشرف در عراق اشک تمساح میریزند و با آنها اعلام همبستگی وهمدردی میکنند.کسی نیست تا به ابریشم چی لمپن و جنایتکار و دار و دسته خیانتکارش که دستشان تا به مفرق در خون و رنج اشرفیان است بگوید:همبستگی همان بود که درکنار اشرفیان میماندید ودر رنج وغم اسارت و بدبختی با آنها شریک می شدید نه آنکه خود به اروپا رفته و آنها را در بیابانهای عراق یکه و تنها باقی میگذاشتید وامروزجدید ترین افراد فریب خورده اشرف نیز براین امر واقف است که شما چه جنایتها که نکردید وچه ظلمها که روا نداشتید. از شکنجه وکشتار ساکنان اشرف گرفته تا استثمار و به یغما بردن سرمایه عمر آنها، امروز ساکنان نگون بخت اشرف بیشتر به آزادی ودیدار خانواده های منتظرشان درپشت حصارهای اشرف احتیاح دارند تابه همبستگی.
تا این امر مرهمی باشد بر زخمهای کهنه آنها.
مازیار شیروانی