اعضای پادگان اشرف را چونان رباط های بی اراده و بی اختیار یافتم

بنام خداوند بخشنده مهربان با عرض سلام وتبریک سال نو
بنام آنکه انسان را آفرید وبه اوعقل و فکر داد که در مورد اعمال خود بیندیشد و به او لقب اشرف مخلوقات داد. کیلومترها راه را پیمودیم تا شما عزیزان را درآغوش بگیریم غافل ازاینکه خیالی بیش نبود.
زمانی که به خاک عراق رسیدیم با خود فکرمی کردیم که چگونه باید این دیداررا توصیف کنیم. ساعتها دربیابان های عراق در پی گمشده های خویش می گشتیم بدون آنکه ازفرجام کار با خبر باشیم. درمقابل خود در پادگان اشرف افراد بی اراده را دیدیم که مانند رباطهای آهنی هیچ اختیاری ازخود نداشته وفقط گوش به حرف پرسنل ارشد سازمان بودند!
آیا میشود توصیف کرد که خانواده هایی را که با پذیرفتن ریسک خطرهای فراوان عراق مثل بمب گذاریهای بی امان وهمه وهمه خطرها، این افراد مزدور وزارت اطلاعات باشند!؟
آیا این برچسب سازمان نیست برای اینکه افراد به خانواده خود فکرنکنند؟ چرا که سازمان منبع اصلی فساد را خانواده می داند ومیگوید عشق ومحبت ودوست داشتن، وفای به عهد، همه وهمه اینها فقط باید برای سازمان باشد وبه غیرازاین تعطیل است.
با دوراندیشی روزی فرا خواهد رسید که این دیوارهای سازمانی فرو بریزد و اسرار ناگفته سازمان رسوا شود ودیگرهیچ چیزی برای سازمان باقی نماند برای دفاع کردن. اکبرتلاوتی
از برادران اعضای اسیر پادگان اشرف احمد وامین تلاوتی