مجاهدین از مدتها پیش با خط و نشان کشیدن برای این و آن راه به جایی نبرد و حال خودش درخواست میکند که سازمانهای بین المللی بیایند اما خودش حرف آنها را گوش نمی کند. اگر سازمان بیمار است پس این بیمار در حال مرگ باید به حرف پزشکان گوش فرا دهد اما انگار با بکار بستن حربه ای میخواهد هر چه زودتر خود را به هلاکت بیندازد. هرچه میگویند بیا و برو دیگر کافی است اما خود حرکتی نمیکند و میگوید اگر بخواهید مرا نجات دهید خودم را میکشم یا می سوزانم!
این عملکرد سازمان و رهبری آن است حال اعضا بیگناه و دست و پای این بیمار چه گناهی دارند من نمی دانم. البته سرنوشت هر کسی به دست خودش میباشد و همینطور سرنوشت همان اعضایی که علیرغم فرصتهای بیشمار باز در سازمان مانده اند و به فکر رسیدن دستانی از غیب هستند!
به هر حال ما قدم به قدم به جاهایی وارد میشویم که هر کس باید سرنوشت خویش را خود بدست گیرد. اعضا سازمان باید خود را نجات دهند و سرنوشت خود را با این بحران زده ها ادامه ندهند همینکه از آنجا بیرون بیایند خواهند دید که دنیا دارای زوایای زیبایی به غیر از مرگ و نیستی هم هست.
فرزین
گروه مجاهدین برای خروج از بحران یا برای ایجاد بحران تلاش میکند؟!
