سالها در فرقه یاد گرفته بودیم که اگر محتوای مطلبی را نمی فهمیم بسادگی تن به آن بدهیم! آن را تائید و طوری عمل کنیم که گویی فلسفه یا محتوای جدید را بخوبی فهمیده وقبول کردیم! ومسئولین برای یاد دادن به اطاعت کورکورانه می گفتند:
ما که حرف های" برادر" را سال بعد هم بزور می فهمیم!
در مقابل مدعیان بیرونی، سران فرقه اعلام می داشتند و اصرار مکرر می کردند که هیچ عضوی، برخلاف میل خود، در فرقه نگاه داشته نشده است! البته هیچ وقت هم فرصت مجددی به اعضای فرقه داده نمی شود که بدور از شرایط فرقه ای انتخاب مجددی داشته باشند!
ترک فرقه و فضای فرقه ای بسیار سخت است و فرار یک نفر از داخل فرقه به بیرون به مانند فرار کل اعضای فرقه باید تلقی شود این حرف مرا کسانی بهتر درک می کنند که سابقه حضور در فرقه را داشته باشند.
پس بحث داوطلب بودن که سران فرقه در دفاع از مناسبات فرقه ای خود اظهار می دارند افسانه ای بیش نیست. جدائی نزدیک به 600 نفر طی سالهای گذشته و فرار بیش از یکصد نفر از اعضای فرقه بخوبی، پوچی ادعای پوشالی سران فرقه را نمایان می سازد.
اگرهم بعضاً رضایتی در بعضی از اعضای درون فرقه می بینیم این یک رضایت نا آگاهانه است. آقای مسعود رجوی اگر از غار تنگ وتاریک خود ساخته اش بیرون بیاید می بیند که در دنیای بیرون جه خبر است؟ وتا ابد نمی شود هزاران نفر را در اسارت نگاه داشت.
با درود به همه کسانی که به دیکتاتوری رجوی "نه " گفتند.
محمد رضا مبین
رضایت نا آگاهانه در فرقه رجوی!
