از شقاوتِ « خروج ممنوع» تا ذلتِ گدائی « درخواست رفتن به خارج »

وقتی بعد از شکست کمرشکن در عملیات مرصاد، ریزش شدید نیرو در فرقه رجوی آغاز شد، او سعی نمود تا با ترفندی بنام « انقلاب ایدئولوژیک » جلوی ریزش را بگیرد، ولی وقتی دید این ترفند کارساز نشد، در سال 1373 رسما به تمام نفرات فرقه اعلام کرد که « خروج از سازمان ممنوع است» و از آن پس با سیاستی که به قول خودش به « مشت آهنین » شناخته می شد با برگزاری نشست های متعدد با کسانی که خواهان جدا شدن از فرقه بودند برخورد می شد تا با این روش جنایتکارانه شاید مانع از فرپاشی فرقه اش شود. و به این گونه سرکوب مخالفان و افراد خواهان جدایی از تشکیلات و خروج از عراق، شدت فوق العاده ای گرفت و این روند تا زمان سرنگونی صدام دیکتاتور ادامه داشت.
حالا با گذشت یک دهه از این نشست های مخوف، کار خدا را ببینید که رجوی ها را به چه ذلتی کشانده تا بعنوان خواسته اصلی بگویند « ما را از لیست در آورده و افراد مان را به خارج ببرید » هر چند این هم یک ترفند کثیف از سوی آنها است تا مانع از آزادی افراد شده و با حفظ تشکیلات، حصارهای ذهنی را با وجود تخریب حصارهای فیزیکی حفظ نمایند، اما نشان از آن دارد که آنان و تشکیلات مخوف شان در حضیض ذلت قرار گرفته و در حال نابودی هستند. در تایید این مدعا همین بس که شعار و عملی که روزی مرز سرخ تشکیلات رجوی محسوب می شد و بابت حفظ آن به شدیدترین نوع سرکوب متوسل شدند، امروز خواسته اصلی آنها است!!!
این همان طنز تاریخ است که رجوی ها را به زودی به عبرتی برای همگان بدل خواهد نمود.

خروج از نسخه موبایل