وزارت خارجه عراق روز چهارشنبه بر ضرورت بیرون کردن سازمان مجاهدین خلق از خاک عراق تاکید و این اقدام را حق مستقل و حاکمیت ملی کشورش دانست. 
در بیانیه وزارت خارجه که سایت اشرف نیوز به نسخه ای از آن دست یافته، آمده است که ولید عباوی معاون وزرات خارجه عراق دیروز چهارشنبه ریاست هیئت عراقی در نشست مشورتی که در ژنو مقر سازمان ملل متحد برگزار شد را بر عهده داشت. این نشست مشورتی به منظور یافتن راه حلی دائمی برای ساکنان اردوگاه لیبرتی و اسکان مجدد ساکنان این اردوگاه با حضور آریکا ویلر، معاون کمیسر عالی پناهندگان و مارتین کوپلر، نماینده خاص دبیرکل سازمان ملل متحد در عراق، برگزار شد. در این بیانیه به نقل از عباوی در نشست آمده است که "دولت عراق تمامی تعهداتش را به موجب تفاهمنامه امضا شده در تاریخ 2012/12/25 انجام داده است ولی در مقابل هیچ گام اجرایی عملیاتی را از سوی کمیسریای عالی شاهد نبوده ایم و کمیسریای عالی اقدام به ثبت این اقدامات کرده است و عباوی از کشورهای ذینفع و کمیسریای عالی پناهندگان خواسته است تا اکنون بعد از گذشت بیش از نه ماه از این قضیه، تعهدات خودش را انجام دهد." عباوی در این نشست تاکید کرد که عراق هرگز پناهگاه این گروه که بر امنیت ملی تاثیر گذاشته است، نخواهد ماند و با اشاره به اینکه انتقال ساکنان اردوگاه اشرف موقتی است تا زمینه سکونت آنها در کشورهای دیگر فراهم شود، بیرون راندن آنها از خاک عراق را حق تمامیت ارضی و استقلال دولت عراق اعلام کرد. در این بیانیه به این نکته اشاره شده است که عباوی دولتهای ذینفع را به ضرورت تقسیم مسئولیت و شراکت در این موضوع فرا خوانده است و از آنها خواسته راه حلهای دائمی برای ساکنان اردوگاه اشرف در جهت اهداف انسانی انجام دهند. از سوی دیگر بر اساس این بیانیه ویلر تاکید کرد که کمیسریای عالی پناهندگان همچنان به تلاشهای خود ادامه می دهد و کشورهای ذینفع را به یافتن راهکارهایی برای ساکنان اردوگاه فرا می خواند و ابراز امیدواری کرد که این گروهها به یک فهم مشترک در مورد این موضوع دست یابند. در این بیانیه همچنین آمده است که "کوپلر به نوبه خود از دولت عراق به خاطر همکاری و اقداماتی که در راه تسهیل این امر انجام داده، تشکر و قدردانی کرده است"
سازمان ملل متحد و دولت عراق در روز 25 دسامبر 2011 یادداشت تفاهمی در جهت حل انسانی و مسالمت آمیز وضعیت ساکنان اردوگاه اشرف امضا کردند که به موجب آن حضور این سازمان در خاک عراق به پایان می رسید و سازمان ملل باید مساعدت و همکاری لازم را برای یافتن جایگاهی برای آنان در دیگر کشورها پیدا می کرد.
