پاسخگویی از نوع رجوی ها

رجوی هیچگاه در این سالیان حاضر نبود نسبت به عملکرد خویش و فرقه اش پاسخگو باشد. چرا که خوب می داند با روشن شدن جواب سوالاتی در مورد ایدئولوژی سازمان، استراتژی سازمان و تغییر پی در پی آن، سیاست سازمان که بر اساس اصل « هدف وسیله را توجیه می کند استوار شده »، تشکیلاتی فرقه ای و ایزوله کردن اعضا از دنیای خارج، رابطه با صدام و مزدوری برای او در جنگ، ترور انبوهی از افراد غیر نظامی در ایران، رابطه با آمریکا و… چهره واقعی او رو می شود.
صحبت های وی در 5 دی 1391 نیز به همین گونه تنظیم شده است. مقایسه رویکرد وی با مسئله پاسخگویی به سوالات در این نوار با آنچه وی در سال 1388 یعنی سه سال قبل مطرح می کرد به خوبی پرده از چهره او بر می دارد.
در نوار 5 دی ماه امسال وی درباره پاسخگویی چنین می گوید:
« در مورد مجاهدین و ارتش آزادیبخش بر عهده میگیرم که اگر عمری باقی بود از ریز تا درشت را پاسخگو و روشنگر باشم. تمامی این قبیل موارد را به من ارجاع بدهید. فقط نگذارید کسی که یک صدم یا یک هزارم یا یک ده هزارم و یک صد هزارم مجاهدین، بها نپرداخته است، برای ما ابوعطا و لُغُز دمکراتیک بخواند و بجای درس گرفتن، به ما درس آزادی عقیده و بیان یا حقوق زنان بدهد »
همانطور که ملاحظه می کنید در این چند خط روش پاسخگویی او بخوبی عیان است.
1- پاسخ حواله داده می شود به آینده و اینکه اگر عمری از او باقی بود.
2- کسی در سازمان نباید جوابگو باشد چرا که مطمئن است از پس انبوه سوالات، انتقادات، اتهامات و… که منتقدان، مخالفان، جدا شدگان و…. دارند بر نمی آیند. پس باید همه چیز را به او ارجاع دهند. البته خود وی هم معلوم نیست کجاست و در سرک کشیدن های صوتی خود نیز به هیچ کس پاسخی نمی دهد.
3- کسی که از نظر رجوی یک صدم یا یک هزارم و… بها نداده (منظور این است که در جنایات او شریک نبوده)، حق انتقاد از رجوی و فرقه اش را ندارد. البته با توجه به اینکه رجوی هیچ کس دیگر را قبول ندارد بنابراین هر کس از او انتقاد کند لُغُز خوانده و باید از رجوی درس دمکراتیک بودن بگیرد! پس او نباید پاسخگو باشد.
با توجه به محور 3 که نتیجه اش این می شود که هیچ کس حق انتقاد کردن از رجوی را ندارد، به صورت اتومات محورهای اول و دوم هم از موضوعیت می افتد و نباید در آینده هم انتظار هیچ پاسخی از او را کشید.
حال به رویکرد او در در سال 1388 توجه کنید. وی در نواری با عنوان « اشرف کانون استراتژیکی نبرد »!!! در مورد پاسخگویی چنین می گوید:
« قبل از شروع بحث چند نکته را متذکر می شوم:
اول اینکه برای پاسخ به سوالات ایدئولوژیک به متون و کتابها و جزوات مجاهدین مراجعه کنید.
دوم اینکه جواب سوالات تاکتیکی و اجرایی را از من انتظار نداشته باشید… اگر امکان دسترسی و ارتباط با ستاد اجتماعی در داخل کشور را ندارید (که البته خودش خوب می دانست چنین ستادی جز در اشرف وجود خارجی ندارد) خودتان با مشورت جمعی راه حل پیدا کنید.
سوم در پاسخ به سوالات استراتژیک هم از اول روشن باشد که از بسیاری وجوه در حال حاضر نمی توان و نباید به آنها جواب داد
نکته چهارم که باید با صراحت با شما در میان بگذارم این است که به برخی سوالات هم نمی توان و نباید به طور عام و علنی جواب داد.»
این چهار محور هم به حدی گویا است که نیاز به هیچ توضیحی نیست.
بله این است روش رجوی در قبال پاسخگویی، و بدلیل همین پاسخگو نبودن هم هست که او هر کاری که دلش می خواهد انجام می دهد.
– دست به هر جنایتی می زند
– دروغ اساس کار سیاسی، تبلیغاتی و تشکیلاتی اوست
– قرآن را تفسیر به رای می کند و خود را رهبر می نامد
– با ناموس دیگران بازی کرده، زنان را وادار به طلاق از شوهران شان کرده، فرزندان شان را از آنها جدا می کند تا به این ترتیب هر نوع ارتباط با زندگی واقعی را از آنان گرفته و سپس آنها را همچون سلاطین زن باره در حریم خود قرار می دهد.
– وطن فروشی را کاری انقلابی جا می زند و به مزدوری صدام و جاسوسی برای غربی ها و اسرائیل افتخار می کند.
– مدعی می شود اشرف کانون استراتژیکی نبرد است اما وقتی آن را از دست می دهد ادعای پیروزی نموده و می گوید « دوران تغییر کرد » و « ما تکثیر شدیم ». اما هنوز جوهر این تبلیغات خشک نشده اطلاعیه پشت اطلاعیه می دهد که « ما را به اشرف برگردانید ».
و…
اما این دیکتاتور فراموش کرده که نمی توان خورشید حقیقت را تا ابد در پشت ابر فریب و ریا پنهان کرد. همانطور واقعیت ها تا اینجا رجوی را مجبور کرد دست از نام اسلام برداشته و با سکولار معرفی کردن خویش حقیقت را به همه نشان دهد و یا با خزیدنش به زیر دامان جنگ طلبان غربی و حامیان صهیونیست، انقلابی نبودن خود را اثبات کند و همچانان که با سکوت در قبال کشتار زنان و کودکان فلسطینی نشان داد که چقدر قسی القلب است و بویی از انسانیت نبرده.
اما هنوز خیلی چیزها مانده که رو شود و البته در آینده ای نه چندان دور رو خواهد شد.