انتقال دومین گروه به آلبانی و تشدید فروپاشی فرقه رجوی

براساس اخبار دریافت شده،30 نفر دیگر از اسیران فرقه رجوی در کمپ لیبرتی بعنوان دومین سری به کشورآلبانی انتقال یافتند. این درشرایطی است که فرقه رجوی همانند گروه قبلی ازاعلام این خبر و افشای اسامی آنها از افکارعمومی و خانواده هایشان خودداری نموده است. زیرا از این می ترسد که به محض اطلاع خانواده اسیران تلاش برای برقراری ارتباط صورت گیرد. آزادی و انتقال دومین گروه به کشور آلبانی درشرایطی صورت میگیرد که فرقه رجوی درطی روزهای اخیر بر حجم تبلیغات خود برای بازگشت به اشرف افزوده است هفته گذشته سیمای دروغ پرداز موسوم به آزادی با انتشار یک خبر مدعی شد که جمعی از اعضای پارلمان مصر خواهان بازگشت اعضای این فرقه از لیبرتی به اشرف شدند و در بخش های مختلف خبری خود چندین بار این خبر را تکرار نمود. ازسرگیری شعار بازگشت به اشرف و گرفتن کاسه گدایی جمع آوری امضا از نمایندگان تاریخ مصرف گذشته و اجیر شده، بخوبی عدم التزام آنها را به مفاد قرارداد با نماینده ویژه دبیرکل در امرانتقال به کشور ثالث نشان میدهد. رجوی که از شکسته شدن قفل خروج نیروها ازعراق و تاثیرات روحی و روانی آنها بر دیگر اعضای باقیمانده، بشدت نگران و وحشت زده شده است برای اخلال در این روند به هرخس و خاشاکی متوسل می شود.اما نکته قابل تامل این است که فرقه رجوی ازاعلام و انتشار خبر نیروهای منتقل شده به آلبانی به شدت نگران است، زیرا به خوبی می داند خروج این نیروها بعد ازسالیان اسارت دراین فرقه و قرار گرفتن در معرض واقعیت های دنیای امروزی بخوبی ماهیت آنها را برملاء می سازد و بی جهت نیست که رجویها اینگونه ازافشای اسامی اعضای منتقل شده به آلبانی به هراس افتاده اند.
ولی واقعیت اینست که روند اوضاع و سمت و سوی تحولات به گونه ای است که این تشبثات و تقلاهای مذبوحانه راه به جایی نخواهد برد.اکنون به یمن افشاگریهای اعضای جدا شده و تلاشهای خانواده های اسیران، فرقه رجوی در تنگنای شدید سیاسی و تشکیلاتی قرار گرفته است. به گفته نیروهایی که به تازگی موفق به فرار و یا جدایی از این فرقه شده اند موج بی سابقه اعتراضات و بی انگیزگی این تشکیلات جهنمی را فرا گرفته است.
جدایی آقایان کریم قصیم و محمد رضا روحانی دوعضو ارشد به اصطلاح شورای ملی مقاومت بعد ازسه دهه، بیانگر وخامت بیش از حد اوضاع این فرقه است.این بار بحران در راَس این فرقه، آنهم درخارج از مرزهای جغرافیایی، و در کنار گوش مریم، سر باز کرده است. واقعیتهای خارج ازعراق آنقدر روشن است که افرادی امثال قصیم و روحانی را بعد از سه دهه همدستی با رجوی و شرکت در تمامی تصمیم گیریهای او، به فکرجدایی انداخته است. در حقیقت سربازکردن اختلاف و انشعاب در راس این فرقه بیانگراوج تشتت در بدنه آن است و از این به بعد باید در انتظارجدایی دیگر اعضای رده بالای آن بود.
فرقه رجوی به سراشیبی سقوط خود نزدیک و نزدیکترمی شود و انتقال دیگراعضا، درطی ماههای آینده بمثابه تیرخلاصی بر این فرقه ضد انسانی خواهد بود که طی چند دهه چون بختک سایه شوم خود را برکشور مردم ما گسترده است.  
علی اکرامی