رسوایی های فرقه تروریستی مجاهدین خلق کم نیست. هر بار خبر از یک رسوایی جدید به بیرون درز می کند؛ از جدا شدن اعضاء شورای موسوم به شورای ملی مقاومت (اخیرا) کریم قصیم و روحانی تا نامه افشاگرانه اعضای سابق مانند ایرج مصداقی؛ از فرار اعضاء ساکن کمپ لیبرتی تا جشن ویلپنت با حضور اتباع خارجی با وعده تور مسافرتی پاریس.
ادعای عوامل این فرقه در خصوص جشن ویلپن پاریس در حالی است که گزارش رسانه های غربی ابعاد مختلفی این جشن خصوصا هویت شرکت کنندگان در آن را افشا کرده و باعث رسوایی بیشتر رهبران فرقه شده است.
روزنامه لوموند در این خصوص می نویسد:
مهاجرین روس و لهستانی تبار با استفاده از سفر رایگان با اتوبوس از آلمان در این تجمع حضور یافتند تا مریم رجوی رئیس شورای ملی مقاومت را مورد تشویق خود قرار دهند.
این روزنامه در ابتدای گزارش خود در این خصوص می نویسد: سالهای می گذرد، روسای جمهور عوض می شوند ولی آنچه در ایران عوض نمی شود این است که مجاهدین خلق تغییر نمی کند.
در همین حال رادیو فردا از حضور دانشجویان قرقیزی در این جشن خبر می دهد که با وعده سفر توریستی به پاریس با پرداخت تنها یکصد و پنجاه هزار تومان به ویلپنت آمده اند.
یکی از این دختران دانشجو آلینا آلیمکولووا نام دارد. آلینا در این خصوص می گوید: روزی اتفاقی با یک آگهی رو به رو شده که به گفته او کلیدی بود برای سفرش به پاریس. شهر رویاهای آلینا. آن هم با قیمتی باورنکردنی برای یک دختر دانشجو. بلیت رفت و برگشت، یک هفته اقامت در هتل چهار ستاره همراه با صبحانه:
"اساسا آنهایی که به این سفر آمده بودند بیشتر دانشجو بودند و همه شیفته قیمت پایین این سفر شده بودند. این که می‌شد حدود ۱۵۰ هزار تومان بدهی و مدتی را در پاریس بمانی. من آنجا جوان‌هایی را از روسیه، جمهوری چک، اوکراین و آسیای میانه دیدم."
در سایت های فرقه مجاهدین خلق بدون تلاش می شود آمار شخصیت های شرکت کننده سیاسی بسیار بالا اعلام شود. به گفته این سایت ها تعداد چهره های سیاسی حاضر در جشن بیش از 600 نفر بوده اند. از شهردار سان دیگو که به خاطر شرکت در جشن ویلپنت مورد بازخواست اعضای شورای شهر و روزنامه های بزریلی قرار گرفته تا اد رندل فرماندار سابق پنسلوانیای آمریکا.
اما این آمار و ارقام چه مشکلی از رهبران فرقه مجاهدین خلق حل می کند؟ حضور این افراد که عموما با هزینه خود مجاهدین خلق و پرداخت رشوه های کلان صورت می گیرد چه دستاوردی برای این فرقه دارد؟ اینکه حتی کسانی چون جولیانی و اد رندل اعتراف می کنند با دریافت مبالغ هنگ چند ده هزار دلاری در جمع مجاهدین خلق حاضر می شوند چه مشکلی از فقدان شدید مشروعیت مجاهدین خلق حل می کند؟ آیا غیر از این است که بیشتر باعث رسوایی رهبران فرقه تروریستی مجاهدین خلق می شود؟
این جشن و دهها مورد دیگر که هر روز عوامل فرقه مجاهدین خلق در بوق و کرنا می کنند و از آن به نام پیروزی یاد می کنند و علی رغم صرف هزینه های سنگین هیچ گونه بازتابی نیز ندارد تا کنون اندکی اعتبار برای رهبران تروریست این فرقه کسب کرده است؟
به نظر می رسد حضور چند ده نفر شخصیت سیاسی عمدتا بازنشسته تندرو مثل جان بالتون در جمع کوچک فرقه مجاهدین خلق بیش از هر چیز نشانه تلاش رهبران این فرقه برای کسب جایگاه مزدوری است. آنها می خواهند این گونه وانمود کنند که می توانند دست نشانده های خوبی برای سیاست های افراطی مدعوین هستند.
