بیش از70 روز از اعتصاب تکلیف شده سازمان تروریستی مجاهدین به اعضای نگون بخت تشکیلات در لیبرتی می گذرد. شنیده ها حاکیست سازمان بعد از واقعه 10 شهریور و کشته شدن 52 تن از افراد اشرف، عملاً در چهار چوب رفع و سپس حذف فضای ناراضی اعضاء و جمع و جور کردن بر آمده است.چنین ملاء سرکش و خود جوشی اعتراضی به جهت بی نتیجه بودن حضور یکسال مازاد 100 تن در قرارگاه اشرف، با گستراندن موضوع اجباری و اعتصاب غذا در جهت به اصطلاح اعتراض به ناپدید شدن هفت تن از سران سازمان که در همان واقعه به ادعای سازمان اتفاق افتاده است، مبادرت به بهره برداری ظالمانه ولی انفعالی نموده است. ذیلاً به چند مورد مرتبط با این موضوع می پردازیم:
1- قرائن و شواهد عملی چنین اقداماتی در سازمان به واقعه به غایت فرقه ای اجبار خودسوزی افرادی همچون نادر ثانی و ندا حسنی و صدیقه مجاوری در پاریس بر می گردد که سازمان خواست با حقیرانه ترین و ضدبشری ترین اهرم اجرایی به بازجویی های واحد ضد تروریست پلیس فرانسه مجال طرح و مطالبه پرسش و بازخواست به اقدامات پولشویی و اختفای بیش از 100 میلیون دلار در لای گچ دیوار اتاق کارهای قلعه اورسورواز را از مریم رجوی ندهد. یعنی فاکت خودسوزی در سال 82، این بار در میراندن تعداد اعضای اعتصاب غذا کننده حاضر در لیبرتی برای پوشاندن جنایت های سازمان مجاهدین تکرار میشود. در هر دو اعضا کشته شده اند و زیر فشارهای طاقت فرسای تشکیلاتی و روحی روانی قرار گرفته اند.
2- بعد از افشا شدن قضیه به طول کشاندن بی جهت حضور یکساله سازمان در اشرف، فی الواقع سازمان در ورطه سرکشیدن جام زهر افتاده و تلاش دارد در بحبوحه کمال بی توجهی اربابان آمریکایی خود!! و گشایش تعاملات منطقه ای و جهانی دولت ایران در حل مسائل هسته ای ایران و آژانس و اختلافات دیرینه با آمریکا و کم رنگ شدن تحریم ها و حتی پا پیش گذاشتن ایالات متحده آمریکا برای رفع انسداد داراییهای 30 سال گذشته ایران!!؟، خود را با این حربه ضد انسانی و بالاجبار نگه دارد. سازمان مُصِر به ماندن اعضا در لیبرتی بوده و طی ماههای اخیر و بعد از حمله 10 شهریور بطور اخص تلاش نموده اعضا از دسترسی آزاد به کارمندان کمیساریا منع شده و حتی با چند نفر اقدام کننده بر اساس اطلاعات واصله بر خود جدی نموده است. هدف سازمان به کشته دادن و شهید سازی آرام و توام با سوءاستفاده سیاسی و تروریستی است تا ضمن مظلوم نمایی های کذایی به عمر ننگین و ظالمانه خود چند صباحی بیفزاید. یادمان نرفته مشابه این کار در واقعه 19 فروردین سال 90 در اشرف و زمانی که سازمان نفرات را بسوی نیروهای عراقی تهییج نمود اتفاق افتاد. مثلاً به تمامی افراد فیلمبردار جوان همانند آسیه رخشان و صبا هفت برادران و حجت کفایی و… گفته شده بود که نرسید جلوتر بروید سربازان عراقی گلوله های مشقی برای ایجاد ترس شلیک می کنند و…!!!. پس براحتی ساز و کار ددمنشانه سازمان در تصمیم گیریهای به اصطلاح جمعی!! اعضای وطن فروش شورای رهبری و سایر فرماندهان مرد ولی جبار سازمان خوانده و رمز گشایی میشود. اکنون نزدیک به 60 روز از اعتصاب غذای اجباری می گذرد. عوامل سازمان با دجال گری تمامی غذای قابل دسترس را جداگانه حفاظت نموده و عملاً راه گریز برای اعضا حاضر در لیبرتی را بسته نگه داشته اند. شاید نظر سازمان این باشد که در هر حال هم به مشکلات رو به انفجار صنفی و سیاسی اعضا فائق میشود و هم به زعم عقل کوتوله ای خود! تعادل قوای خود با ایران را حفظ می نماید. این در حالیستکه سازمان نزدیک به ده سال از عمر ضد انسانی خود را از رویارویی با ایران کنار برده و عملاً در گیر و دار مبارزه با دولت های روی کار آمده طی ده سال برای ماندن بی خردانه در اشرف و یا حفظ نیرو و مانع شدن از فرار و ریزش نیرو به گذر زمان بسنده نموده است. شاید مسعود رجوی نیز برآنست بسرعت تعیین تکلیف اعضای تشکیلات خود را نه با خروج از عراق و اعزام به کشورهای اروپایی که با کشته دادن آن در قبال کسب امتیازات هنری!! و حقوق بشری به سرانجام بنشاند.
3- بنظر میرسد کمک یک میلیون دلاری ایلات متحده آمریکا به صندوق انتقال ساکنان لیبرتی به کشور ثالث زیاد به مزاج رهبری سازمان خوش نیامده است. چرا که مریم رجوی مدام بر طبل حفاظت از ساکنان لیبرتی می کوبد و اعضای سازمان را به ساختن اشرفی دیگر در لیبرتی آنچنانکه در ویدئو کنفرانس اخیرش با ساکنان لیبرتی گفته فرا می خواند. حتی اعزام 33 نفر از سهمیه 70 نفری به کشور آلمان نیز بیشتر با پیگیری های جدی آلمان اتفاق افتاد تا درخواست مجاهدین!!؟ در هر صورت آهنگ ریزش نیرو در تشکیلات آلبانی با جدایی جدی 70 نفر از 170 نفر حاضر در آلبانی شروع شده است و آهنگ احتیاط اعزام کم را در تصمیم گیری های فرماندهان سازمان به جهت ممانعت از بی آبرویی سیاسی نواخته است.
4- سرمایه گذاری سازمان در افزایش تعداد اعتصاب غذا کنندگان زن لیبرتی نیز صرفاً بخاطر ماهیت تسریع در اثرات بدحالی و حتی فوت آنها بوده و حتی در فضای فیس بوک نیز از هر 10 عکس، تعداد هشت عکس مربوط به زنان گروه بوده است که این سوای افشای ماهیت استثمارگرایانه رهبری سازمان بر صادق بودن استفاده ابزاری از عنصر زن دلالت می نماید. تقی پوریان
