یک روزنامه نگار و تحلیل گر سیاسی عراق با اشاره به سرباز زدن اروپایی ها از اسکان گروه مجاهدین در خاک خود گفت: اروپایی ها برای تخریب بافت جمعیتی کشورهای منطقه، اقدام به پذیرش آوارگان مسیحی می کنند اما حاضر نیستند تعداد اندک اعضای گروه مجاهدین را بپذیرند.
"وداد عبدالزهره فاخر" سردبیر روزنامه عراقی السیمر و تحلیل گر سیاسی در گفتگو با خبرنگار هابیلیان در بغداد، با اشاره به موضوع حمله موشکی هفته گذشته به پایگاه گروه مجاهدین در حومه بغداد، آن را نشانه نارضایتی مردمی از ادامه حضور این گروه دانست.
مشروح این گفتگو را در ذیل می خوانید:
نظر شما درباره حمله اخیر به پایگاه الحریه (لیبرتی) چیست؟
شخصا با استفاده از سلاح علیه هر گروهی که باشد مخالفم به ویژه در روزهایی که شاهد تلاش های دولت عراق برای دستگیری تروریست های بعثی – وهابی در صحرای الانبار هستیم. بهتر است موضوع خروج تروریست های مجاهد خلق در دست دولت باشد تا اقدامات اینچنینی صلابت و اقتدار دولت و تصمیمات آن را خدشه دار نکند.
استفاده از سلاح از سوی برخی گروه ها، بهانه محکمی را در اختیار برخی فرصت طلبان و حامیان تروریسم که برخی از آنان در فرآیند سیاسی عراق حضور دارند می دهد تا از این ابزار برای هوچی گری علیه تلاش های دولت در برخورد با تروریسم هدایت شده از سوی کشورهای منطقه ای و در رأس آنها عربستان سعودی استفاده کنند.
آیا این حمله می تواند نتیجه نارضایتی مردمی از به تأخیر افتادن اخراج مجاهدین از عراق باشد؟
همینطور است. در میان مردم یک نارضایتی و نگرانی از حضور تروریست هایی که در دوران رژیم دیکتاتوری صدام نقش بارزی در سرکوب آنها داشتند وجود دارد. پس از سرنگونی رژیم فاشیستی نیز این گروه بخش متمم تروریسم در کشور و پشتیبان اساسی آن در استان دیالی گردید. تعدادی از جریان های سیاسی و مردمی عراق از زمان تأسیس پایگاه های این گروه توسط رژیم عفلقی بعث در خاک کشور، آسیب های فراوانی از حضور آنها متحمل شدند. همین مسائل باعث به وجود آمدن یک نارضایتی و حالتی از انفجار در درون مردم گردید به گونه ای که شاهد بودیم پادگان الحریه(لیبرتی) چنیدن بار مورد حمله موشکی از سوی کسانی شد که تاکنون ضررهای فراوانی را از جنایت های مجاهدین خلق متحمل شده اند. این گروه یاری گر رژیم در سرکوب اکثریت شیعی جامعه عراق بود.
گروه جیش المختار اعلام کرده مسئولیت این حمله را بر عهده گرفته است، آیا این موضوع را عاملی برای فشار علیه این گروه برای اخراج از عراق می دانید؟
به طور قطع این عملیات، ابزار فشار بزرگی علیه گروه مجاهدین است که تلاش می کند تا از زمان و اوضاع سیاسی عراق و منطقه برای اجرای اهداف گروه ها و کشورهای منطقه استفاده کند. به همین جهت براساس یک توطئه بین المللی تلاش می شود تا موضوع خروج گروه مجاهدین از کشور حل نشود. البته این فشار در مقابل فشارهای خارجی که می کوشد در برابر موضوع خروج آنها مانع تراشی کند اثر چندانی نخواهد داشت. گروه انجام دهنده این فشارها ممکن با خود تصور کند که اعضای گروه مجاهدین پس از حمله موشکی به مقر آنها، از ترس کشته شدن به طور فردی از پایگاه خود فرار کنند.
دلایل کندی اخراج گروه مجاهدین را در چه می بینید؟
چالش های موجود میان آمریکا و ایران، مهم ترین عامل تأخیر خروج سازمان تروریستی مجاهدین از کشور است. به تعبیری دیگر ابقای سمبلیک مجاهدین در عراق – حتی به شکل سمبلیک – یک نامه تهدید آمیز از سوی آمریکایی ها و همپیمانان آن به ایران است. اما مسأله اصلی، ضعف ساختاری دولت عراق است که متأسفانه تقسیمات طائفه ای و قومی اشغالگران آمریکایی عامل کلیدی آن بوده است. نبود یک تصمیم شجاعانه که متکی به دیدگاه های اکثریت ملت عراق باشد نیز یک ضعف در اخراج این گروه است. جریان های سیاسی شیعی در عراق تلاش می کنند برای حفظ قدرت سیاسی در دستان خود، از حقوق عدیده اکثریت کوتاه بیایند. این حق قانونی اکثریت پارلمانی عراق است که بتواند تصمیم شجاعانه ای برای ساکت کردن تروریست ها و حامیان علنی گروه مجاهدین اتخاذ کند.
یعنی از نظر شما فشارهای صورت گرفته علیه دولت عراق برای ابقای این گروه برای یک مدت طولانی تر است؟
ببینید! پذیرش اعضای این گروه که تعداد زیادی نیستند در کشورهای اروپایی، در مقابل تحریک مسیحیان کشورهای منطقه برای مهاجرت به اروپا و آمریکا، یک عملیات کاملا ساده و آسان است. ترورهایی که علیه مسیحیان صورت می گیرد کاملا هدفمند و برای ترساندن آنها جهت مهاجرت به غرب است. در حالی که این کشورها از پذیرش این تعداد از عناصر گروه مجاهدین در برابر تعداد بالای مهاجران مسیحی اجتناب می کنند. بنابراین یک فشار بین المللی به ویژه از سوی آمریکا علیه دولت عراق در جریان است.
