بیش از ده سال است که اعضای گرفتار فرقه با کارشکنیهای مستمر سرانشان، مانع انتقال آنان به کشورهای ثالث می شوند، وهر سال بخاطر شارلاتان بازیهای سران فرقه رجوی و وعده هرساله سرنگونی!! وگرفتن تعهدات دوساله ویکساله وشش ماهه ازنیروها ونشان دادن سراب آزادی ومراسم سالگردهای نفله شدگان و قربانیان فرقه، مناسبتهای مختلف فرقه که فقط مصرف داخلی وبرای روحیه دادن به نیروهای وا رفته ومنفعل خود،امید واهی ودخیل بستن به روند حوادث سوریه وعراق،بلکه ازاین حوادث آبی برای آنها گرم شود، دعوت وفراخوانهای کذایی ازاین شخصیت بازنشسته وشهرداران شهرهای مختلف اروپایی با شعارهای فریبنده ای مبنی براحترام به کرامت انسانی!! پایمال شدن حقوق اولیه انسانی توسط دولت مالکی!! درخواست اجازه ورود دارو و تجهیزات پزشکی به لیبرتی و یا اعلام و اذعان به موقعیت پناهندگی ساکنین کمپ لیبرتی!! ویا آزادی 7 نفرمفقود شده ازسران فرقه، و یا اعتراف حکومت عراق و ارگانهای بین المللی به حقوق پایه ای اعضای فرقه!!قصد دارند تا پروسه رقت و ذلت بار حضور و منحوس این فرقه را درعراق طولانی ترکنند.
با نگاهی گذرا به میزان و حجم این فراخوانها در سایتها و رسانه دروغ پرداز فرقه می توان به میزان انرژی بالایی راکه وقف فریب و اغفال نیروها برای استمرار اسارت آنها می کنند پی برد.
" فراخوان سازمان حقوقدانان آزاد به کمیسرعالی پناهندگان ملل متحد آنتونیوگوترز.
نامه کمیته قضات عرب برای دفاع ازحقوق بشربه کمیسرعالی پناهندگان سازمان ملل برای اعلام موقعیت پناهندگی جمعی و وادارکردن حکومت عراق به آزادی 7 تن ازسران مفقود شده فرقه.
فراخوان کمیته دوستان ایران آزاد درنروژبه دبیرکل ملل متحد درپی سفروی به عراق ودرخواست تضمین امنیت با استقرار 24ساعته تیم ناظرسازمان ملل درکمپ لیبرتی." 28 دیماه 92 سایتهای نفاق"
باید گفت که تمامی این تلاشهای مذبوحانه،وخاک پاشیدن وگردوخاک کردنها، تنها درراستای استمرار و بقای منفورشان درعراق می باشد. زیرا رجویها به خوبی بوی الرحمان خود را ازخروج نیروها وقدم گذاشتن به دنیای آزاد را شنیده اند،برای همین تمام سعی وجهد خود را برای حضورشان درعراق معطوف می کنند.
بی توجهی سران فرقه به اولتیماتوم دولت عراق مبنی برخروج تا ابتدای سال 2014 و با توجه به ناامنیهای مستمری که ازشمال تا جنوب و ازشرق تا غرب عراق را فراگرفته سرانجامی جز نفله شدن تمامی اعضای اسیردرلیبرتی نخواهد داشت، البته چیزی که رجوی مصرانه درپی آن است.زیرا از رهایی نیروهای تحت اسارت خود سخت وحشت دارد مبادا جنایتها و خیانتهای بی شمار او درحق اعضا و مردم درطی سالیان حضور خیانت بارش درعراق برملاء شود.
رجوی به خوبی می داند که راند آخر است ومقاومت و بازی دادن، وخیره سری دیگرسودی ندارد،اما باز میخواهد گره ای را که با دست باز می شود را با دندان بازکند و این مانورها دردی ازدردهای لاعلاج وبحرانی او را درمان نخواهد کرد.
زیرا هر فردی که رها میشود همانند سند و شاهدی گویا از جنایتهای اوبه شمارمی رود. پس لاجرم باید او را همانجا به خاک سپارند و ناگفته هایشان را با خود به گورببرند تا رجوی رسواتر نشود.
اما باید به رجوی گفت که کورخوانده ای،ما جدا شده ها از مناسبات جهنمی ات قسم خورده ایم تا جان در بدن داریم شب وروز بر طبل رسوایی شما و سران جنایتکارتان بکوبیم و تا همگی شما را به میزمحاکمه نکشانیم دست از تلاش برنخواهیم کشید.
