از موضع دولت فرانسه تا صندلی های خالی در ویلپنت
هفته گذشته سیرک سالیانه مجاهدین برگزار شد و طبق معمول از کلاه جادویی مریم و مسعود چیزی جز چند سیاستمدار پیر و از کار افتاده و دروغ و افترا به مردم و نظام اسلامی ایران، بیرون نیامد.
علیرغم تمام تبلیغات و هوچی گری های رسانه ای، این بار نیزمجاهدین توفیقی در برگزاری این شوی تبلیغاتی نداشتند.
صندلیهای خالی که در سالیان گذشته بیخانمانها، مهاجران و افراد بیبضاعتی که به شوق یک وعده غذا و مقداری پول پر میشد، امسال توجه اکثر مخاطبان را به خود جلب نمود و این سوال را برای اذهان به وجود میآورد که دلیل عدم استقبال از این مراسم چیست؟
آیا ماهیت این گروه برای جهان روشن گشته و یا درب خزانه داری لابیهای آمریکایی، صهیونیستی به روی رجوی و دار و دستهاش بسته شده است؟
امسال نیز مانند سالهای گذشته مجاهدین که خود را بیش از گذشته ناتوان و از کار افتاده میدیدند، با اجیر کردن عدهای از سیاستمدارن تاریخ مصرف گذشته، و مانور تبلیغاتی (به زعم خود گسترده) بر روی آنان سعی داشتند به اربابان غربی خود (به خصوص آمریکا و رژیم صهیونیستی) بقبولانند هنوز زمان دور انداخته شدنشان فرا نرسیده است.
البته این استراتژیک مضحک مجاهدین بازهم با شکست مواجه شد؛ و تنها با گذشت چند روز از شوی تبلیغاتیشان پارلمان فرانسه با تروریست خواندن آنها، خواستار دوری مردم و پارلمانترها از این گروه تروریستی شد.
از سوی دیگر اوضاع اسفبار پسماندههای این گروه درعراق و ناتوانی سرکردگان مجاهدین برای بیرون کشاندن آنها از باتلاقی که در آن گیر کردهاند و عدم حمایت آمریکا و غرب از آنان، همه و همه نشان دهنده زمان ورود رجوی و دار و دستهاش به زبالهدان تاریخ است.
سطلی که سالها پیش توسط ملت و نظام جمهوری اسلامی ایران برای آنها مهیا شده بود.
و این فرجام کار گروه خونخوار و تروریستی است که طی سه دهه فعالیت خود از هیچ ستم و ظلمی بر علیه بشریت دریغ نکردند.