مسئول جلسه در ادامه بحث موضوع دیگری را در ارتباط با وضعیت خطی و استراتژیک فرقه پس از خروج از عراق به میان کشید و از جمع حاضر پرسید:
* به نظر شما سازمان بعد از انتقال به کشور ثالث چه خطی را پیش می گیرد؟
در این رابطه نیز هر یک از افراد بازگشته پیرامون همین موضوع نظرات خود را بیان داشتند آقای گلی اسکاردی اظهار داشت: ما باید توجه کنیم سازمان در پهنه استراتژیک شکست خورد، شکست استراتژیک جبران پذیر و ترمیم پذیر نیست در تاکتیک اگر هر جریانی شکست بخورد قابل جبران است اما در استراتژیک ابدا، به همین دلیل می گوئیم پس از خروج از عراق و تکه تکه شدن تشکیلات کلاف اوضاع از چنگ رهبران فرقه خارج می شود دچار مشکل جدی می شوند باید منتظر بشینیم تا پیامد هایش را ببینیم البته پیشاپیش باید گفت درخارجه حتی آن هوادارهای دور هم از سازمان فاصله می گیرند در یک کلام قدرت بسیج نیروی را از دست می دهند در بعد سیاسی هم تقلیل می یابند و ضعیف تر می شوند.
آقای هادی شبانی در پاسخ به این سوال گفت: یک مثالی می زنم وقتی سازمان آزادیبخش فلسطین در خاک فلسطین اشغالی با اسرائیل مبارزه می کرد به لحاظ نظامی متحمل شکستهایی شد سپس تصمیم می گیرند به کشور تونس بروند شرایط نظامی برای مبارزین فلسطین بسیار بغرنج بود یاسر عرفات زیر فشار قدرتهای بزرگ مخصوصا آمریکا مجبور می شود به مذاکره تن دهد در مقایسه باید گفت اولا فلسطینی ها با اشغال گران اسرائیلی مبارزه می کردند مبارزه آنها بر حق بود، اما فرقه با مردم ایران می جنگید بین مردم ایران و فرقه دریای خون وجود دارد، ضمن این که رهبران سازمان عامل به کشتن دادن تعداد زیادی از اعضای خود نیز هستند. سازمان باید در این شرایط خاص جواب خانواده های قربانی را بدهد آیا جوابی دارد؟ نخیر، سازمان خود را نماینده مردم معرفی می کند در حالی که در بین مردم ایران اصلا جایگاهی ندارد.
آقای فرحی در رابطه با آینده فرقه می گوید: رهبران فرقه برای این که اعلام کنند هنوز زنده هستند سعی می کنند با تحرکات سیاسی آن هم در اروپا اعلام موجودیت کنند و تنها به این شکل می توانند مدتی به حیات خائنانه خود ادامه دهند.
آقای نوروز توکلی ضمن تاکید بر مش سیاسی سازمان بعد از انتقال افراد به کشورهای ثالث افزود رهبران فرقه جنگ تبلیغاتی شان را روز به روز بیشتر می کنند آنان عادت دارند هر شکستی را به عنوان پیروزی جا بزنند به همین جهت ما هم وظیفه داریم دست آنها را رو کنیم و وارونه گویی فرقه را بر ملا کنیم.
آقای صالحی در ادامه نشست پس از استماع اظهارات دوستان فرمود: با توجه به بیانات روشنگرانه شما نتیجه می گیریم وقتی سازمان از عراق خارج شود ضعیف تر می شود نه قویتر و در پهنه سیاسی جایگاهش افت می کند. با توجه به این موضوع، محاسبات آمریکا و ایضا فرانسه که میزبان مریم رجوی است تغییر خواهد کرد. در نظام دیپلماسی هر دولتی برای اعتبار دادن، قدرت طرف مقابل را می سنجد و سپس متناسب با وزنه ای که آن طرف دارد رابطه برقرار می کند بنابراین بعد از اخراج فرقه از عراق رویکرد غربی‌ها نسبت به آنها دست خوش تغییر خواهد شد و مجبور خواهند شد شعارها و ادعاهایی همچون « تنها ره رهایی جنگ مسلحانه » و… را مثل بقیه شعارهای دیگرشان با خفت و خاری کنار بگذارند.
اما موضوع دیگری که بعد از اخراج از عراق مطرح می شود وضعیت دوستان سابق مان که هنوز در فرقه اسیر هستند می باشد. بعد از اخراج فرقه از عراق این اعضا که به نوعی گروگان رجوی ها هستند امکان آغاز زندگی جدیدی را می یابند اما مطمئنا برای شروع درست به کمک خانواده‌های‌شان نیاز دارند، با توجه به این اوصاف سئوالی که مطرح می شود این است که:
* بعد از انتقال افراد به کشور ثالث نقش جدا شده ها در برقراری ارتباط خانواده‌ها با آنان چه خواهد بود؟
در پاسخ به سئوال مطرح شده هر یک از نفرات حاضر در نشست به اظهار نظر پرداختند.
آقای برادران در این رابطه گفت البته بهترین گزینه همان کاری است که در اشرف می‌کردیم اما با توجه به مسائل و قوانین کشورهای مربوطه باید راه کارهایی را جهت کمک به اسیرانی که ممکن است باز هم در فضای آزاد خارج، به دام فرقه گرفتار آیند را مطالعه و بررسی نمود تا امکانی را فراهم بیاوریم که فرقه نتواند آنها را مجددا جذب خودش کند این مسئولیت در قدم اول روی دوش جدا شده ها به همراهی خانواده ها خواهد بود.
در این رابطه مسئول انجمن افزود دو عامل بسیار تاثیر گذار است نقش ما جدا شده ها و دیگری نقش خانواده ها است، این دو مکمل هم هستند اگر ما به عنوان رابط یا پلی بین خانواده با فرزندان‌شان نقش مان را خوب و درست اجرا کنیم مطمئن هستم نتیجه خوبی خواهیم گرفت. اگر خانواده ها با افشاگری ما جدا شده ها به این نقطه برسند که عزیزان شان که در اسارت فرقه قرار دارند نیاز به کمک مبرم آنها دارند مطمئنا در آن صورت می توان با کمک همدیگر اقداماتی در جهت رهایی آنها از چنگال تشکیلات فرقه رجوی انجام داد پس به این نتیجه می رسیم نقش تک تک جدا شده ها در رهایی دوستان سابق تعیین کننده است.
مسئول نشست در خاتمه گفت: با توجه به صحبت های شما نتیجه می گیرم باید ارتباط بین انجمن و جداشده ها با خانواده ها را بیشتر کرد تا انشا الله راهی برای نجات افراد اسیر پیدا شود، این ارتباط می تواند با برگزاری همایش یا با انجام ملاقات و یا هر روش میسر دیگر انجام گیرد. با رفتن افراد به خارج زمینه ارتباط و تماس آنها با خانواده ها و دنیای خارج از فرقه خیلی راحت‌تر مهیا می شود و همانطور که تجربه رفتن افراد به آلبانی نشان داد، افراد در خارج از عراق دیگر کاملا تحت کنترل تمام عیار فرقه و فرماندهانش نیستند و بدلیل دسترسی به وسایل ارتباطی، می توانند با خانواده های خود تماس داشته و با استفاده از وسایل ارتباط جمعی در جریان اخبار و وقایع قرار خواهند گرفت و امکان مغزشویی کاهش می یابد.
در پایان مسئول جلسه از مشارکت دوستان حاضر در این جلسه سپاسگزاری کرد و اظهار و امیدواری نمود که کلیه افراد اسیر از چنگ رجوی ها آزاد شده و به آغوش خانواده های شان برگشته و زندگی جدید و خوبی را شروع کنند.
