تا وقتی نتانیاهو هست رجوی نیازی به علنی شدن ندارد

مصاحبه نخست وزیر اسرائیل را با یکی از خبرگزاریها دیدم که درباره مذاکرات اخیر ایران با کشورهای5+1 اظهار نظر می کرد او از اینکه این کشورها با ایران به توافق نهایی نرسیدند خیلی خوشحال بود و از طرفی هم از اینکه دنیا حرف او را درباره ایران که به هیچ عنوان نباید حق غنی سازی داشته باشد را گوش نمی کند ناراحت و عصبی بود. در حالیکه به نتانیاهو نگاه می کردم یک لحظه احساس کردم مسعود رجوی دارد حرف می زند و گفتم معلوم است تا وقتی نتانیاهو هست اصلاً رجوی نیازی به علنی شدن ندارد با خودم فکر کردم چرا چنین احساسی نسبت به نخست وزیری اسرائیل پیدا کردم آخر او کجا، مسعود رجوی کجا. خوب که به حرف های نخست وزیر اسرائیل دقت کردم دیدم او دارد حرفهای مسعود رجوی را می زند، رجوی هم از به نتیجه رسیدن این مذکرات ناراحت و عصبی می شود و هشدار می دهد که ایران را نگذارید هسته ای شود و از همین قبیل سوز و گدازهای دیگر…
نتانیاهو در جواب خبرنگار که از او پرسید: شما چرا موافق توافق کشورهای 5+1 با ایران نیستید؟! با ناراحتی و حالتی عصبی جواب می دهد که ایران هسته ای خطرناک است. و باز تهدید می کند اگر جهان جلوی هسته ای شدن ایران را نگیرد اسرائیل خودش اقدام لازم را انجام خواهد داد، ما حق دفاع از خود را برای خودمان حفظ خواهیم کرد و…
رجوی هم در 11آبان 93 با عصبانیت و پرخاشگری از اینکه مورد سؤال جداشده ها از فرقه خودش قرار گرفته جوابی مشابه جواب نخست وزیر اسرائیل می دهد و از اینکه دیگر کشورهای اروپا و امریکا آنطوری که او می خواهد علیه ایران موضع نمی گیرند و کسی برای حرفهایش تره هم خورد نمی کند عصبانی شده بود و از آنها قطع امید کرده و در حالیکه دچار هذیان گویی شده با تهدید به قتل و کیفر جواب مقامات دولت عراق و جداشده ها از فرقه خودش را می دهد و حق دفاع از خود را این بار نه در اشرف که در لیبرتی با چنگ و دندان مطرح می کند. حالا چه کسی و یا چه کسانی می خواهند به لیبرتی حمله کنند معلوم نیست و چرا رجوی بدنبال خون و خون ریزی است!؟… اما تا بوده رجوی این طوری کارش راپیش برده. رجوی هم مثل نتانیاهو همیشه در بحران و درگیری و کشت و کشتار امکان حیات داشته است پس رجوی نمی تواند به چیزی جز به گفته خودش انقلاب خون بار فکر کند چرا که او از اول [منظورم بلافاصله بعد از بیرون آمدن از زندان در سال 1357 ساز مخالفت با انقلاب مردم را شروع کرد البته جواب این سؤال را که آیا این ساز مخالف زدن او سهواً بود یا نه عامدانه و آگاهانه و دقیقاً حساب شده و مزدورانه (به نظر بنده که از 57 با سازمان بودم بطور قطع و یقین می گویم رجوی حساب شده و مزدورانه این ساز مخالف را با امام و انقلاب زد اگرچه جواب این سؤال به بررسی جامع و کاملتری نیاز دارد) بوده است].
رجوی ذاتاً و خصلتاً بحران زی و شکاف زی بوده همانطوری که هم فکر و هم سنخش اسرائیل این طوری تابحال توانسته به حیات خیانت بار و جنایت کارانه اش ادامه دهد حیاتی که متکی به نیروی خارجی بوده و می باشد. پس می بینید از قضا تصادفی نیست که موضع گیریهای این روزهای فرقه رجوی از خود رجوی گرفته تا همه تشکیلاتش دقیقاً منطبق بر موضع گیریهای نخست وزیر و دولت اسرائیل است. آیا همین یک نمونه از هزاران نمونه دیگر که نشان از هم سویی و همدلی فرقه رجوی با دشمنان ایران ایرانی داشته و دارد نباید نقطه تاملی باشد برای کسانی که هنوز در تشکیلات فرقه ای رجوی باقی مانده اند یا در خارج کشور هنوز از فرقه رجوی حمایت می کنند؟ تا از این فرقه تروریستی صف خود را جدا کنند؟ بخصوص بعد از سخنرانی رجوی در 11آبان 93 دیگر هیچ شک و شبهه ای باقی نمانده که رجوی یک مزدور خائن، رهبر فرقه ای است که جنون قدرت و سکس سراپایش را فرا گرفته است و همان طوری که خودش در سخنرانی 11 آبانش گفته فقط با یک انقلابی خون بار راهش باز می شود و این یعنی باز هم قربانی کردن همه اسیران در لیبرتی تا به گفته خودش راهش باز شود.
پس برای نجات اسیران دربند فرقه تروریستی رجوی که در لیبرتی گرفتار این جانی خون آشام هستند باید همین حالا کاری کرد چرا که فردا دیر خواهد بود.بخصوص از دولت محترم عراق باید خواست بخاطر خانواده هایی که سالیان در انتظار و اشتیاق حتی یک تماس عزیزاشان که اسیر رجوی جانی هستند، می سوزنند امکان دیدار آنها را با عزیزانشان فراهم کند چراکه این حق هر انسانی است که اعضای خانواده اش را در هر شرایطی دیدار کند آیا سازمانهای مدافع آزادی و حقوق بشر نباید به سران این فرقه فشار بیاورند تا به این حق مسلم تن دهند؟ تا کی باید دست چنین جنایت کاری را باز گذاشت.
اما همانطوری که این خانواده ها بودند که رجوی را مجبور کردند تا از کانون استراتژیکش (قلعه اشرف)کنده شود و به زندان لیبرتی تن بدهد، بدون تردید این بار هم این خانواده ها خواهند بود که درب زندان رجوی در لیبرتی را باز خواهند کرد و عزیزانشان را در آغوش خواهند گرفت و به یاری خدا، آن روز خیلی دیر نخواهد بود.
بهروزی