رهبر مخفی مقاومت

مسعود رجوی یازده سال قبل  با نزدیک شدن سقوط ولینعمتش صدام حسین از قرارگاه اشرف فرار کرد و مخفی شد

 معمولا در تمامی جنبش ها و مقاومت های مردمی این رهبران هستند که در راس جنبش قرار میگیرند و راه را برای بقیه عموم باز میکنند. اما در سازمان پــــــرـــــافتخار ــ یا پر مسئله مجاهدین گویا که این موضوع برعکس تمامی جنبش های مردمی است. زیرا که به محض سخت شدن شرایط مبارزه اولین کسی که مسیر مبارزه را ترک کرد خود رهبر سازمان یعنی شخص اقای مسعود رجوی بود. اما ایشان از پناهگاه شخصی شان مرتب پیام های دلگرم کننده میداد که مبادا نیروهای مغز شویی شده اش الگو برداری کنند و مانند رهبری عقیدتی شان مسیر او را بپیمایند و مبارزه را ترک کنند و به پناهگاهی وارد شوند.

اقای مسعود رجوی اولین نمونه مبارزی است که خود مسیر مبارزه را با سخت شدن شرایط ترک کرد ولی اعضای بی پناه سازمان مخوف اش را به ضرب تهدید و زور واجبار در قرارگاه اشرف نگه داشت و بسیاری از انها را به کشتن داد تا از این طریق چند صباحی خود و سازمان اش را وارد بلند گوهای مطبوعاتی کند.

 سوال اصلی از اقای رجوی این است که جناب اقای رجوی اگر مخفی شدن و از گزند حوادث و بمباران های امریکایی و یورش نیروهای عراقی و و و و خوب است پس چرا شما این را فقط و فقط برای شخص خودت و همسر گرامی ات مریم رجوی میخواهی.

 چرا این را برای بقیه نیروها و اعضای دیگر که به اصطلاح جزئی از ساختار تشکیلات مجاهدین به شمار می آیند مجاز نمی شمارید؟

 چرا حتی وقتی که نیروهای بین المللی درتلاش برای جابجایی و حفظ جان اعضای سازمان و هستند شما بطور مستمر کارشکنی میکنید و سعی در این دارید که هر چه کمتر نیروها را به کشورهای ثالث بفرستید؟ چرا؟

 لطفا برای یک بار هم که شده سر از برف بیرون بیاورید و به طور واقعی دنیای پیرامون خودتان را نگاه کنید و بیشتر از این سعی در فریب اعضا و نفرات اسیر دست خود و مریم رجوی را نداشته باشید. چرا که واقعا حتی همان نیروهای به اصطلاح تشکیلاتی خودت هم دیگر گول حرف ها و قول ها و تابلو کشیدن ها و مرحله سین را هیچگاه دیگر نخواهند خورد.

حمید رضا سلمانی،

خروج از نسخه موبایل