دعوت یکی از پانل‌های مجلس نمایندگان آمریکا از رهبر یک گروه مخالف رژیم ایران، باعث واکنش خشمگینانه مقامات سابق وزارت خارجه شد که حاضر نبودند همراه وی در جلسه‌ی استماع شرکت کنند.
فورد در یک مصاحبه تلفنی روز دوشنبه به المانیتور گفت: «کمیته کار نسنجیده‌ای انجام داده» و افزود: «مجاهدین خلق چه مزخرفی درباره دولت اسلامی [داعش] می‌داند که بگوید؟».
رابرت فورد گفت به کمیته اعلام کرده که شرط مشارکتش در جلسه، این خواهد بود که رجوی در پانل دوم، پس از آن‌که سایر شهود اظهارات خود را بیان کردند، دعوت شود. مریم رجوی با کنفرانس ویدویی از پاریس، مقر شورای ملی مقاومت ایران، شرکت می‌جوید. این شورا محل تجمع گروهی از نیروهای اپوزیسیون ایران در تبعید، از جمله مجاهدین خلق است.
دانیل بنجامین که خود به هنگام خدمتش در پست مسوولیت بخش مبارزه با تروریسم بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲، زمان تصدی پست وزارت خارجه توسط هیلاری کلینتون، در خارج کردن مجاهدین خلق از لیست تروریستی کمک کرده بود، دعوت تد پو رییس پانل و نماینده جمهوری‌خواه تگزاس را از خانم رجوی «نامطبوع» خواند. گفته می‌شود که مجاهدین خلق در زمان ریاست جمهوری بیل کلینتون در لیست تروریستی گنجانده شدند تا سیگنال حسن‌نیتی باشد برای تقویت جناح محمد خاتمی، رییس جمهوری نسبتاً میانه‌رو وقت. از آن زمان شورای ملی مقاومت میلیون‌ها دلار برای لابی‌گری خرج کرد تا این نام از فهرست تروریستی بیرون بیاید و جایگاه خود را در کپیتول هیل (محل کنگره) محکم کند.
بنجامین به اعضای کمیته گفت که او «باور ندارد مجاهدین خلق هیچ چیزی برای مشارکت در بحث مربوط به دولت اسلامی داشته باشند و این دعوت، منحرف شدن از یک بحث بسیار مهم است». وی به المانیتور گفت: «من گفتم داستان اصلی آن روز، کمک به بازتوانی مجاهدین خواهد شد و من نمی‌خواستم به هیچ وجه در این کار شرکت داشته باشم».
تد پو با دفاع از دعوت مریم رجوی به جلسه که گزارش آن نخستین بار هفته گذشته در المانیتور منتشر شد، می‌گوید که صدها عضو مجاهدین در کمپ لیبرتی بغداد مانده‌اند و در خطر قتل عام توسط شبه‌نظامیان دولت اسلامی هستند. طرفداران تغییر رژیم در ایران اما این دعوت را تحسین کرده و رجوی و شورای ملی مقاومت را جایگزینی قابل اتکا و دموکراتیک برای اسلام‌گرایان شیعه و سنی خواندند.
ریموند تنتر که در دوران پرزیدنت ریگان در شورای امنیت ملی خدمت می‌کرد، با طرح این سوال که «آیا مریم رجوی فرد صالحی برای اظهار نظر است؟»، در وب‌سایت محافظه‌کار تاون هال می‌نویسد: «او گزینه‌ی صحیح است: به عنوان یک زن دموکراسی‌خواه با نگاهی معتدل به اسلام، رجوی نماینده مخالفت با حاکمان رژیم زن ستیز ایران است. آنان خودکامه‌اند، زنان را سرکوب می‌کنند و دیدگاه افراطی از اسلام دارند».
سازمان مجاهدین خلق ایران به درخواست ما برای اظهار نظر، پاسخ نداد.
مدافعان این سازمان می‌گویند که اتهام‌های دهه‌های اخیر علیه مجاهدین، بر پایه اطلاعات غلط و پروپاگاندای تهران استوار است.
لینکلن بلومفیلد، یکی از مقام‌های سابق وزارت‌ٔخانه‌های خارجه و دفاع، سال ۲۰۱۳ در یک کتاب درباره مجاهدین خلق نوشت: «اعضا و حامیان مجاهدین خلق اکنون از محدودیت و برچسب [تروریستی] رها شده‌اند و موقعیت این را خواهند داشت تا علاوه بر مجادله درباره سابقه‌ی واقعی گروه، ارزیابی‌های اهانت‌آمیز در مورد پتانسیل سیاسی سازمان را هم به چالش بکشند». وی می‌نویسد: «نخستین و واضح‌ترین نکته آنان این خواهد بود که کسی نمی‌داند رای مردم ایران در یک انتخابات آزاد و باز، چه خواهد بود».
بلومفیلد و سایر مدافعان سازمان مجاهدین خلق، این مساله را طرح می‌کنند که حملات مجاهدین، نوع از مقاومت مشروع مسلحانه علیه دیکتاتوری مذهبی بود و قتل چند شهروند آمریکا در دهه ۱۹۷۰ در ایران، توسط فرقه‌ای انجام شده که ربطی به رهبری کنونی مجاهدین ندارد. آنان اشاره می‌کنند که حمایت از مجاهدین در ایران غیرممکن است چرا که مجازات چنین چیزی، مرگ است.
آنان که نسبت به سازمان مجاهدین نظر منفی دارند و تعدادشان نیز میان مقام‌های سابق و کنونی وزارت خارجه زیاد است، فکر می‌کنند که اعتماد به مجاهدین خلق، توهم است. آن‌ها می‌گویند چیزی به نام سازمان مجاهدین خلق، تنها اندکی بیش از “فرقه رجوی” است و کسانی که از آن حمایت می‌کنند، سبب تحلیل‌رفتن نیروی فعالان دموکراسی‌خواه در داخل ایران می‌شوند.
دانیل بنجامین در پاسخ به ای‌میل المانیتور، نوشت: «با وجودی که من در تصمیم خروج سازمان مجاهدین خلق از لیست سازمان‌های خارجی تروریست شرکت داشتم و از آن دفاع کردم –تا حدی به خاطر نگرانی‌های جدی حقوق بشری درباره مخمصه اعضایش در عراق-، نگرانی‌های جدی من نیز نسبت به این گروه به جای خود باقی هستند».
وی افزود: «هیچ کس نمی‌تواند در این مساله که دست سازمان مجاهدین به خون آمریکایی‌ها آغشته است، تردید کند. علاوه بر قتل نظامیان و شهروندان غیر نظامی آمریکایی، شرکت در اشغال سفارت آمریکا در سال ۱۹۷۹ در تهران و عمل تحت عنوان نیروی مهاجم برای صدام حسین، سازمان با اعضای خود نیز رفتاری وحشتناک و زورمدارانه دارد».
…
باربارا اسلاوین در تهیه این گزارش همکاری کرده است.
المانیتور، واشنگتن
