این پدران و مادران حق طبیعی خود که ملاقات با عزیزانشان است را طلب می کنند و تقاضا دارند که سازمان ملل به کمک این افراد در بند آمده و شرایطی فراهم شود که اعضا در فضایی آزاد، بدون فشار و تهدید فرقه ای نسبت به آینده خود تصمیم بگیرند و شرایط ملاقات با آنان فراهم شود زیرا اعضا با دیدن خانواده هایشان و جوشش مهر و محبت در وجودشان به آینده امیدوار می شوند و قادر به تجزیه و تحلیل شرایط خود و بازگشت به زندگی عادی می گردند.
ریاست محترم دفتر سازمان ملل در تهران
با سلام و احترام به استحضار می رساند: فرقه ی مجاهدین خلق در راستای اهداف و نیات فرقه ای خود سال هاست که اعضای خود را تحت کنترل ذهن فرقه ای قرار داده و با استفاده از مانیپولاسیون سیستماتیک و روش اجرای آن، مانع ارتباط اعضا با فضای خارج از فرقه و ملاقات اعضا با خانواده هایشان شده است. از جمله ویژگی های این فرقه ممنوعیت عشق و ارتباط با دنیای خارج از فرقه است. فرقه رجوی به عنوان بارزترین نمونه ی پدیده برده داری نوین با زنجیر زدن بر ذهن اعضا، قدرت هر گونه تصمیم گیری را از آنان سلب کرده و از آنان موجوداتی مسلوب الاراده ساخته است. در چنین شرایطی افراد این فرقه از کلیه حقوق طبیعی و انسانی خود محروم می باشند. اعضایی که خواهان جدایی باشند گرفتار روند پیچیده ای شامل محاکمه، اعتراف گیری اجباری به عدم وفاداری، حتی شکنجه و زندان انفرادی می شوند. سال هاست که خانواده هایشان خواهان نجات فرزندان خود از اسارت این فرقه تروریستی می باشند و تقاضای ملاقات و دیدار بدون مانع با فرزندان خود را دارند. در سال های گذشته و سال جاری، پدران، مادران و خانواده هایشان با وجود کهولت سن و بیماری برای دیدن فرزندان خود بارها به کشور عراق سفر کرده اند و روزها و هفته ها در گرما و سرما در پشت درهای بسته کمپ اشرف و پس از آن در پشت درب کمپ لیبرتی نشسته اند و نام فرزندان خود را صدا زده اند به امید آن که شاید صدایشان به گوش عزیز در بندشان برسد اما این فرقه با سنگ پرانی و ایجاد مانع از نزدیک شدن خانواده ها به کمپ جلوگیری کرده است. همچنین خانواده ها با ارسال نامه ها و مراجعه های حضوری مکرر به دفتر سازمان ملل و دفتر صلیب سرخ در تهران، فریادرس طلبیده اند. این پدران و مادران حق طبیعی خود که ملاقات با عزیزانشان است را طلب می کنند و تقاضا دارند که سازمان ملل به کمک این افراد در بند آمده و شرایطی فراهم شود که اعضا در فضایی آزاد، بدون فشار و تهدید فرقه ای نسبت به آینده خود تصمیم بگیرند و شرایط ملاقات با آنان فراهم شود زیرا اعضا با دیدن خانواده هایشان و جوشش مهر و محبت در وجودشان به آینده امیدوار می شوند و قادر به تجزیه و تحلیل شرایط خود و بازگشت به زندگی عادی می گردند. این خانواده ها که سال ها در نگرانی و فراق فرزندانشان می باشند، از آن مرجع بین المللی استمداد می طلبند و می خواهند که جهت رهایی فرزندانشان و ملاقات خانواده ها با آنان تلاش نمایید. همچنین خانواده هایی که فرزندانشان به کشور آلبانی منتقل شده اند نیز مصرانه خواستار ایجاد شرایط برای ملاقات با عزیزانشان در کشور آلبانی و تلاش عاجل آن مرجع برای نجات فرزندانشان از شرایط سخت زندگی فرقه ای می باشند. 23/12/1394
