ماجراهای سیزده بدر در تشکیلات رجوی

تمام مناسبتها در سازمان در یک کلام مسخره بازی است و بس! چه مراسم ها جشن باشد و چه عزا! سازمان مجاهدین که به معنی واقعی کلمه فرقه رجوی نام بهتر آن است٬ از هر فرصتی برای تکرار اسم رجوی در ذهن و ضمیر نیروهای خود استفاده میکرد. سیزده بدر هم از این داستان مستثنی نبود. روز سیزده بدر که روز طبیعت نام دارد و مردم برای تفریح ازخانه و شهر خود خارج میشود و روز خود را در طبیعت و هوای آزاد میگذرانند و معمولا در ایران چند خانواده با هم دورهم جمع میشوند و خلاصه خوش میگذرانند٬اما در سازمان روز سیزده بدر هم با خواندن سرودهایی در وصف مسعود و مریم سپری میشد. همه جمع میشدند٬گروه های سرود تشکیل میشد و  و برای رهبران فرقه سرود میخواندند و از آنها بعنوان منجیان عالم بشریت یاد میکردند. یعنی روز خوش برای نیروهای در بند اسیر نگذاشته اند! به عناوین مختلف در مغز این افراد فرو میکنند که بایستی مسعود و مریم در تک تک لحظات شما حضور فعال داشته باشند. و این همان شستشوی مغزی است که از او یاد میکردیم! و این مکانیزم کار نیرویی در گروه هایی است که بصورت فرقه ای اداره میشوند. با مطالعه وضعیت دیگر فرقه ها هم بخوبی مشاهده میکنیم که آنها هم به همین صورت نیروهای خود را کنترل میکنند و این بدلیل ماهیت متحجر و قرون وسطایی آنها میباشد.بخوبی بخاطردارم که دیگر برای بچه ها در سازمان نه جشن معنای خودش را داشت و نه مناسبات مذهبی! یعنی همه چیز از محتوا افتاده بود چرا که بچه ها میدانستند که نفس آن مراسم جشن یا عزاداری دراولویت چندم قرار دارد و اصل داستان ستایش مسعود ومریم بود!
حسین
 

خروج از نسخه موبایل