هشت سال پس از خروج از لیست تروریستی، بریتانیا هنوز هم به مجاهدین اعتماد ندارد

هشت سال پیش در سوم ماه مه 2008، دادگاه استیناف بریتانیا مجاهدین خلق را از فهرست سازمان های تروریستی خارج کرد. در آن زمان رسانه های تبلیغاتی مجاهدین خلق ادعا کردند که پیروزی بزرگی نصیبشان شده و امیدوار بودند که  این به اصطلاح پیروزی منجر به مشروعیت یافتن آن ها در انگلستان و متعاقباً اروپا شود. سازمان گمان می برد که اکنون پتانسیل آزادی بیشتری برای جمع آوری پول و اعانه را در کل قاره خواهد داشت.
بدین ترتیب، هواداران و اعضای گروه در پایگاه های پاریس درعراق این به اصطلاح پیروزی را جشن گرفتند. چرا که آن را گشایشی برای شرایط انزوا و کنترل شده ای می دیدند که از سال 2003 پس از دستگیری مریم رجوی در پاریس، درگیرش بودند. دقیقاً از همان سال 2003 بود که مسعود رجوی رهبر بلامنازع گروه ناپدید شد و اکنون سیزده سال است – که در صورت حیات – زندگی مخفی دارد اما بر فرض آن که مسعود رجوی زنده باشد، هنوز هم جرأت نمی کند از پناهندگان بیرون بیاید چرا که به خوبی می داند که جهان آزاد جای امنی برای وی و شرکایش در کیش شخصیتی خودساخته اش نیست.
در واقع، جهان به روشنی به مجاهدین آموخت که برای فرقه های مخرب با سوابق تاریک خشونت و ترور و نقض حقوق بشر، جای امنی نیست. به ویژه در انگلستان این موضوع اهمیت ویژه ای دارد و در سندی که بعدها در سال  2011 ویکی لیکس منتشر کرد، آمده است:
"دادگاه استیناف انگلستان در مورخ 7 فوریه 2008 آشکارا به نفع گروه اپوزیسیون ایرانی، مجاهدین خلق در قبال دادخواست همه جانبه و طولانی مدت این گروه برای حذف از فهرست تروریستی، بر اساس قوانین محلی انگلستان رأیی صادر کرد: دولت انگلستان که سال ها علیه دادخواست مجاهدین خلق جنگیده بود به سفارت گفت که هیچ راه میان بر سیاسی یا قانونی وجود ندارد و باید تابع حکم دادگاه باشد. مجاهدین از فهرست حذف می شوند و مسدودیت حساب های بانکی آن ها در هفته های آینده برداشته می شود. دولت انگلستان اما این را به روشنی اعلام کرده است که علیرغم این حکم، دولت فخیمه ی انگلستان هیچ تماس یا مراوده ای با مجاهدین خلق نخواهد داشت و به حکومت ایران اطمینان می دهد که دولت فخیمه ی انگلستان این گروه را غیرقابل اعتماد می داند."
از زمان خروج مجاهدین خلق از ایران در دهه هشتاد میلادی، این گروه همواره برای دولت های غربی غیر قابل اعتماد بوده است و تنها در موارد لزوم مورد بهره کشی قرار گرفته است. به همین دلیل است که دولت انگلستان اذعان می کند که از دستور دادگاه تبعیت میکند اما هیچ تماسی با مجاهدین خلق نخواهد داشت.
گواه این تصمیم در شرایط فعلی گروه در عراق به خوبی دیده می شود. دولت عراق اصرار بر اخراج این گروه از خاک کشورش دارد و دولتهای اروپایی از جمله بریتانیا حاضر به پذیرش اعضای مجاهدین در خاک کشورشان نیستند مگر کشور فقیری چون آلبانی.
در واقع دولت آلبانی بیش از هزار عضو مجاهدین خلق را طی دوسال گذشته پذیرفته است در مقابل دولت امریکا در راستای تلاش هایش برای اسکان مجاهدین خلق در کشور سوم به آلبانی مساعدت هایی کرده است. امریکا خود اعضای یک فرقه ی تروریستی با سوابق ترور مستشارهای نظامی اش را در خاک خود نمی پذیرد و در عوض 20 میلیون دلار کمک مالی به سازمان ملل می کند تا شرایط اسکان تروریست های سابق تسهیل شود. به علاوه، امریکا به آلبانی کمک های امنیتی و اقتصادی می رساند تا این کشور ظرفیت فیزیکی خود برای اسکان پناهنده ها را بهبود ببخشد. بنابراین دولت آلبانی به نوعی مجبور به پذیرش فرقه ی مخرب رجوی در خاک خود شده باشد.
آن چه بدیهی ست این است که از مجاهدین خلق در اروپا استقبال نمی شود.
مزدا پارسی