بی شک تکاپوی مریم رجوی در چند ماه گذشته برای خودی نشان دادن است و بیان اینکه، مسعود مرده باشد یا زنده فعلا من در راس این فرقه هستم.
اما مریم هیچ برگ جدید برنده ای نسبت به مسعود ندارد هر ترفندی بکار می گیرد همان تقلاهای بی نتیجه مسعود است.
هیاهوی دیوانه وار اما تو خالی، شگرد تبلیغاتی مسعود برای خودنمایی بود و امروز مریم از همان شگرد برای معرفی خودش بعنوان رئیس جمهوری استفاده می کند که هیچ رسمیتی در بین ملت ایران ندارد و خودش هم می داند که اگر این حباب بترکد و بخصوص نفرات تازه انتقال یافته به آلبانی متوجه واقعیت های وجهه بیرون فرقه فریب کارشان شوند زود تر از هر بمبی هسته این فرقه را خواهند شکافت.
برپایی شوی مضحک سال نو تنها دریچه ی امیدی بود برای نفرات زجرکشیده فرقه در آلبانی که بیش از 12سال را زیر آماج خمپاره و تهدید های مردم به تنگ آمده عراق سپری کردند و ناخواسته قربانی سوابق خصمانه و تروریستی فرقه رجوی شدند، این افراد پس از سال ها سختی، سال نو را بدون دلهره تجربه کردند و این سبب شادیشان شد و نه حضور مریم رجوی که عین این سالهای پرمشقت را در اروپا مشغول خوشگذرانی و فلان لابی سعودی و آمریکایی بود.
خوشحالی نفرات فرقه در آلبانی از این بابت است که جانشان را در بردند و به همین مصدومیت های به یادگار مانده از عراق راضی اند آن ها شاهد پرپر شدن بسیاری از دوستانشان بودند و زخم های بسیاری بر تن و روان دارند که مراجعات مکرر این نفرات به کلینیک های پزشکی و بخصوص متخصصان ارتوپد و اعصاب و روان گواه این مدعاست.
لذا کار مریم رجوی برای راضی نگه داشتن این نفرات در دنیای آزاد آلبانی بسیار دشوارتر از عراق است و همین باعث تهدیدهای مالی و پناهندگی از سوی فرقه به نفراتش شده است چرا که بسیاری از آن ها خواستار قطع ارتباط کامل با فرقه هستند ولی توان مستقل شدن را ندارند.
امید است با بهبود روابط دیپلماتیک بین دو کشور ایران و آلبانی راه رهایی برای اسیران در بند فرقه رجوی میسر گردد تا تمامی بندهای متصل به فرقه را بدرند و باقی مانده عمر را آزادانه سپری نمایند.
سالاری
آلبانی سخت تر از عراق برای فرقه رجوی
