تشابهات فرقه تروریستی رجوی با تروریست های داعش

اخیراً خبری خواندم که مربوط به فتواهای سران گروه تروریستی داعش در ماه رمضان بود. وقتی خبر را می خواندم بی اختیار به شباهت عجیب این فتواها با دستورات، فتواها و تفسیر به رای رجوی برایم برجسته شد. بخشی از خبر مذکور چنین بود:
«داعش به نیروهایش فتوا داده روزه نگیرند تا قادر به نبرد با ارتش عراق و ارتش سوریه باشند»
عین همین فتوا را رجوی در سال 1370 داده بود. در آن سال و بدنبال ضعیف شدن حکومت صدام در جنگ با نیروهای ائتلاف آمریکایی، شعیان و اکراد عراق دست به قیام زدند تا صدام را سرنگون کنند. رجوی که از سرنگونی صدام توسط مردم عراق وحشت کرده بود، دستور داد تا نیروهای فرقه با کردها که بخش هایی از مناطق کردی عراق را آزاد کرده و دنبال تسخیر بغداد بودند درگیر بشوند. سران فرقه تروریستی رجوی این عملیات را مروارید می نامند.
این درگیری ها با ماه رمضان آن سال هم زمان شده بود. در آن سال رجوی فتوا داده بود که «چون ما درگیر جنگ هستیم الان روزه نگیرید تا در نبرد با دشمنان دچار ضعف و مشکل نشوید» وی در ادامه فتوای خود گفته بود که زمان روزه گرفتن را بعداً مشخص خواهد کرد. بعد از سرکوب قیام مردم عراق و در پاییز همان سال، رجوی در فتوایی دیگر زمان روزه گرفتن را مشخص کرد و به این ترتیب او نیز همچون سران داعش، با فتوا ماه رمضان را جابجا کرد!!!
حال برگردیم به همان خبر فوق، در ادامه خبر چنین آمده بود:
«تعطیلی آرایشگاه های مردانه، برچیدن پلاکاردهای مغازه های لوازم زنانه، عدم آرایش جوانان با مدل های جدید، قراردادن ماده بر مو و حرام بودن استفاده از تلفن همراه توسط زنان دیگر فتاوی این گروه تروریستی است»
در فرقه تروریستی رجوی نیز شبیه این فتواها وجود داشت. رجوی با تفسیر به رای، حلال خدا را حرام و حرام خدا را حلال می کرد. یکی از فتواهای وی این بودکه خانواده حرام است و بنابراین از آن پس در فرقه کسی حق ازدواج نداشت و متأهلین نیز می بایست همسران خود را سه طلاق می کردند.
قبل از حرام اعلام شدن خانواده و راه اندازی طلاق، یک اتاق در هر مقر به عنوان آرایشگاه وجود داشت و کسانی که آرایشگری بلد بودند وقت شان آزاد می شد تا موی سر اعضاء را اصلاح کنند اما بعد از فتوای رجوی درباره طلاق، به دستور او هر چیزی که می توانست باعث خوشرویی، زیبایی، خوشبویی و خلاصه هر آن چه که یک فرد را بهتر جلوه دهد ممنوع شد چرا که از نظر رجوی اینها به معنی مخالفت با انقلاب طلاق او تلقی می شد.
در نتیجه این دیدگاه، پس از انقلاب طلاق، در مناسبات فرقه دیگر آرایشگاه رسمیت نداشت و فرماندهان برای کسانی که آرایشگری بلد بودند وقت آزاد نمی کردند که در آرایشگاه باشند و افراد ناچار بودند یا خودشان موی سر خود را اصلاح کنند یا از یکی از نفرات هم یگانی خود بخواهند تا با قیچی و هر جوری که می تواند موی سر آنها را کوتاه کند.
استفاده از وسایل آرایشی ممنوع شد و حتی ادکلنی که پس از اصلاح صورت استفاده می شد از مقرها جمع شد چرا که رجوی می گفت خوشبو بودن جنس مخالف را جذب می کند.
البته قبل از شروع طلاق ها هم در این فرفه کلیه اعضاء می بایست موی سرشان را به یک شکل اصلاح می کردند. اما بعد از فتوای طلاق، این امر شدت گرفت زیرا از نظر رجوی ها هر کاری که فرد را آراسته می نمود، نوعی ضدیت با انقلاب طلاق رجوی محسوب می شد.
نمونه دیگر این بود که کسی که هنگام آمدن به عراق و مقر فرقه سبیل داشت، دیگر اجازه نداشت سبیل خود را بزند چرا که از نظر رجوی این اقدام نوعی آراستن محسوب شده و این هم یعنی ضدیت با فتوای رجوی و بنابراین با آن به شدت برخورد می شد.
صالحی
 

خروج از نسخه موبایل