حصارکشی و زندان سازی جدید سازمان در حومه تیرانا

تجارب تاریخی فرقه رجوی نشان میدهد که اگر زندان سازی و زندانبانی و شکنجه و سرکوب لحظه ای متوقف گردد،موج ریزش و جدایی دراین جریان منحط آغاز خواهد شد.
و اگر در شرایط جدید، سران فرقه تابحال نتوانستند زندان سازی را شروع کنند، علت اش شرایط ویژه و جدید سازمان در آلبانی بوده است!
اما اخبار موثق از آلبانی دال بر خرید منطقه ای در حومه تیرانا پایتخت آلبانی است که حصارکشی و فنس کشی آن شروع شده و قرار است اسباب کشی تشکیلاتی به آنجا انجام گردد، و پیش بینی می شود که چون کنترل نیروها در محل فعلی امکان پذیر نیست،لذا سران فرقه بسرعت  بدستور شخص” مریم رجوی” نسبت به آماده سازی وحصاربندی محل جدید اقدام کرده اند.
اما از یک نقطه غافل هستند و آن اینکه سازمان و اعضاء از یک “سرفصل تاریخی” عبورکردند واخراج سازمان از عراق و ورود به آلبانی، قانونمندیهای دنیای نسبتا آزاد اوضاع را دگرگون کرده است.
جدایی نزدیک به 500 -400 نفر در آلبانی،که حدود نیمی از آنها تا امروز موفق به رسیدن به کشورهای مقصد شدند و بقیه (البته هر روز اضافه میشوند) که جداشدند و در آلبانی هستند، در حال مذاکره و مصاحبه با ارگان ها ی بین المللی برای رفتن به کشورهای دیگر می باشند و باید این مژده را به همگان داد که تجارب تاریخی در مورد تمامی فرقه ها نشان داده که هیچ کس تا انتها در فرقه ها نمانده است.
ولی ذکر این نکته در اینجا لازم و ضروری بنظر می رسد که آیا جداشدگان براحتی خواهند توانست از کنار” بزرگترین واقعه عمر خود” بسادگی بگذرند؟؟؟
البته و صد البته که نه!
آسیب های فرقه ای وفراموش کردن آنها یک شبه اتفاق نخواهد افتاد و نیازمند مشاوره های روان پزشکی و روان شناسانه است و بهبودی پروسه ای روانشناسانه است و هر چقدر در مورد فرقه بیشتر بدانیم روند برگشت به زندگی عادی سریع تر اتفاق خواهد افتاد.
قدم نخست:اعضای جداشده بایستی بر شیوه سخن گفتن فرقه ای واندیشیدن به زبان و روش مخصوص فرقه فایق شوند،طبیعی است که ارتباط با دیگران تا زمانی که اعضای سابق ترمینولوژی فرقه را ادامه می دهند، تحت الشعاع قرار می گیرد. و اغلب بیان تفکرات در قالب کلمات بخوبی انجام نمی گیرد.
درقدم بعدی، فرد معمولا در می یابد که عملکردهای گروه نسبت به بیرونی ها حالا به خود او برگشته است! یعنی اکنون خودش مورد تحقیر و توهین واقع می شود…بدلیل اینکه ما اعضای قبلی فرقه طوری تعلیم دیده بودیم که از جداشدگان بیزار باشیم! اکنون  نیزبلافاصله بعد از جداشدن احساس تنهایی شدیدی دست می دهد…
جداشدگان عزیز و دوستان، باید بدانند ترک فرقه بسته شدن آخرین درهاست: گذشته پشت سر گذاشته شده است و عضو سابق، باید راه خود را البته به تنهایی، به سمت آینده ای نامعلوم که درآن عضو سابق باید همه چیز را در به وجود آوردن شبکه دوستان از نو شروع کنند وادامه دهند.
سران سازمان در آلبانی باید بدانند: اگر بتوانید سراسر تیرانا را حصارکشی کنید و زندان بسازید، هرگز نخواهید توانست روح و جسم اعضاء راتا ابد، به بند بکشید،آن “بیداری بزرگ “که یکبار در هر فرقه اتفاق می افتد و فرقه را نابود می کند، خیلی وقت است که در فرقه مجاهدین اتفاق افتاده است! پس زندان سازی را متوقف کنید!
بیچاره شب پرستان! بیچاره مسعود و مریم! نمیدانند که از روز اول سازمان،هر آجری که برای زندان سازی روی هم گذاشته اند، یک قدم به نابودی فرقه نزدیک شده اند! اکنون هم زندان سازی در آلبانی، شروع راهی است که فرقه را به پایان راه ننگینش رهنمون خواهد ساخت و خوشا به حال آنانی که به موقع راه خود را از راه دشمنان خلق ایران جدا کردند و با جدایی خود از فرقه یکبار دیگر ثابت کردندکه:شرایط فرقه ای تا به ابد پایدار نیست و زندگی بعد از فرقه ادامه دارد…
ما جداشدگان از سازمان  هرگز اجازه نخواهیم داد رهبران دروغین و فرصت طلب و همیشه حاضر بالقوه فرقه مجاهدین، اوضاع را بدست گرفته، و مجددا شروع به عضو گیری فرقه ای  کرده و پیروان ناآگاه و جدیدی را بدنبال اهداف کذایی وضد بشری خود بکشانند.
فرید